پایگاه خبری سرمایه فردا

در کشوری که توانسته پیچیده‌ترین فناوری‌های هسته‌ای را بومی‌سازی کند، هنوز میلیون‌ها کولر آبی با فناوری قرن گذشته، بی‌وقفه منابع آبی را می‌بلعند. این تضاد حیرت‌انگیز، نماد توسعه‌ای است که در آن افتخارهای ملی در اوج‌اند، اما نیازهای زیستی در فراموشی. ایران، هم‌زمان با فتح قله‌های دانش، در دام فناوری‌های فرسوده روزمره گرفتار مانده است؛ تصویری از توسعه نامتوازن که آینده تمدن ایرانی را با پرسشی بنیادین روبه‌رو می‌کند.

با وجود ۴۷۰۰ کیلومتر خط ساحلی و موقعیت ژئوپلتیکی ممتاز در چهارراه انرژی جهان، ایران هنوز نتوانسته از ظرفیت‌های بی‌نظیر اقتصاد دریامحور بهره‌برداری مؤثر کند. ابلاغ سیاست‌های کلی توسعه دریامحور از سوی مقام معظم رهبری و تدوین برنامه جامع مکران، نشان از عزم ملی برای جهش اقتصادی از مسیر دریا دارد؛ اما نبود حکمرانی یکپارچه، پراکندگی نهادی و ضعف در زیرساخت‌های بندری و حمل‌ونقل، مانع تحقق این هدف شده‌اند. در شرایطی که ۹۰ درصد تجارت جهانی از طریق دریا انجام می‌شود، توسعه ناوگان کشتیرانی، سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل دریایی و تبدیل سواحل مکران به هاب منطقه‌ای، می‌تواند ایران را به بازیگری کلیدی در اقتصاد جهانی بدل کند

دهه‌ها تلاش برای توسعه در ایران و تغییرات اجتماعی و اقتصادی در شوروی، تصویری از چالش‌ها و فرصت‌ها در مسیر پیشرفت را ترسیم می‌کنند. از اتکای ایران به منابع نفتی و تحول انقلاب اسلامی تا فروپاشی شوروی و افول ایمان‌های ایدئولوژیک، روایت مشترکی از تغییر و تحولات تاریخی در دو مسیر مختلف دیده می‌شود. این داستان‌ها نگاهی عمیق به نقش مردم، ساختارهای حکومتی و تأثیر روابط بین‌المللی دارند.

اقتصاد دریا محور در ایران می تواند کشور را به توسعه برساند، زیرا ایران در شمال و جنوب دریا دارد و می تواند محور توسعه صادرات شود.

به گزارش سرمایه فردا، بررسی «راهکارهای توسعه اقتصاد دریامحور با بهره گیری از ظرفیت های روابط اقتصادی خارجی» با حضور نمایندگان استانداری‌های استان‌های ساحلی، سازمان بنادر و دریانوردی کشور، سازمان شیلات و وزارت جهادکشاورزی برگزار شد.