پایگاه خبری سرمایه فردا

نشست پرحاشیه ترامپ و پوتین در آلاسکا، با امید به پایان جنگ اوکراین آغاز شد اما با ابهام و بی‌نتیجه به پایان رسید. در پایگاه نظامی المندورف، ترامپ با نمایش قدرت وارد میدان شد، اما پوتین با تجربه دیپلماتیک و بازی روانی، صحنه را در اختیار گرفت. هرچند توافقی حاصل نشد، اما این دیدار می‌تواند نقطه‌عطفی در بازتعریف مناسبات جهانی و نقش‌آفرینی دو قدرت بزرگ باشد.

در آستانه دیدار ترامپ و پوتین در آلاسکا، گمانه‌ها درباره وجود اسناد فساد اخلاقی رئیس‌جمهور سابق آمریکا بار دیگر داغ شده‌اند. از پرونده جنجالی جفری آپستین تا ادعاهای تاکر کارلسون درباره ارتباط موساد با این شبکه فساد، اکنون این پرسش جدی مطرح است: آیا همراهی بی‌قید و شرط ترامپ با نتانیاهو و نرمش او در برابر پوتین، حاصل اخاذی سیاسی با تصاویر و اسناد شخصی است؟ کنایه مدودف مبنی بر اینکه اسناد ترامپ فقط در اختیار موساد نیست، نشان می‌دهد که این گمانه، دیگر صرفاً یک شایعه نیست؛ بلکه به یکی از متغیرهای مهم در روابط بین‌الملل تبدیل شده است.

در روزهایی که گذشت، بازارهای سهام دنیا با سقوطی تاریخی روبرو شدند. شاخص S&P 500، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصادی جهان، از فوریه تاکنون نزدیک به ۱۲ تریلیون دلار از ارزش خود را از دست داده است.

مجله آتلانتیک در گزارشی تند، شش ماه نخست دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ را یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ سیاسی آمریکا توصیف کرده است. از ناتوانی در پایان دادن به جنگ اوکراین و خشم از عملکرد اسرائیل در غزه، تا شکست در تحقق وعده‌های اقتصادی و درگیری با رسوایی اخلاقی اپستین، ترامپ با مجموعه‌ای از بحران‌های داخلی و خارجی دست‌وپنجه نرم می‌کند. او که زمانی با اعتماد به نفس از «بازگشت باشکوه» سخن می‌گفت، حالا در تلاش است با انکار واقعیت، جایگاه سیاسی‌اش را حفظ کند؛ اما حتی هم‌حزبی‌هایش نیز نشانه‌هایی از نافرمانی نشان داده‌اند.

همزمان با انتشار اسناد جدید درباره ارتباط ترامپ با جفری اپستین، رئیس‌جمهور سابق آمریکا با موجی از اقدامات رسانه‌ای، حملات سیاسی و روایت‌سازی‌ در شبکه‌های اجتماعی کوشید افکار عمومی را از این رسوایی اخلاقی منحرف سازد. اما حضور نام ترامپ در پرونده یکی از جنجالی‌ترین شبکه‌های قاچاق جنسی، نه تنها چالشی برای مشروعیت سیاسی او بلکه آزمونی سخت برای وفاداری طرفدارانش، به‌ویژه هواداران نظریه Qanon به شمار می‌رود

در جهانی که سخن یک رهبر سیاسی می‌تواند مسیر روابط بین‌الملل را دگرگون سازد، توئیت‌ها و اظهارات جنجالی دونالد ترامپ بیش از آنکه نشانه‌ای از سیاست‌های شفاف باشند، بازتابی از پارادایم‌های تهاجمی، تحریفگرانه و خودشیفته‌اند که در تضاد با اصول دیپلماسی مدرن قرار دارند. در این یادداشت، اظهارات اخیر ترامپ درباره ایران از منظر حقوقی، امنیتی و ژئوپلیتیکی مورد تحلیل قرار گرفته تا نشان دهد چگونه سیاست فشار، توهین و انکار حق غنی‌سازی نه‌تنها ناکارآمد، بلکه تهدیدی برای نظم چندقطبی آینده است.

ماسک و دونالد ترامپ دو رفیق گرمابه و گلستان بودند که خیلی زود بر سر مسائل مالی با چالش مواجه شدند و به دشمن هم تبدیل شدند.

اختلاف نظر میان ایلان ماسک و دونالد ترامپ بر سر لایحه مالیاتی جدید، بحث‌های گسترده‌ای درباره تأثیرات اقتصادی آن بر بدهی ملی، شکاف طبقاتی و سیاست‌های مالی آمریکا ایجاد کرده است. ماسک با هشدار درباره پیامدهای این لایحه، آن را خیانتی به مردم دانسته و نسبت به ورشکستگی اقتصادی آمریکا هشدار داده است. آیا این سیاست‌گذاری می‌تواند چالش‌های بلندمدت برای اقتصاد آمریکا و آینده ترامپ رقم بزند؟

یکی از اشتباهات راهبردی در تحلیل سیاست‌های آمریکا، تصور این کشور به‌عنوان یک سیستم همگن و غیرقابل تغییر است، در حالی که ساختار سیاسی ایالات متحده متکی بر انعطاف‌پذیری مهاجران بوده و فرصت رشد سریع را برای نسل‌های جدید فراهم می‌کند. عدم وجود روابط دیپلماتیک مستقیم بین ایران و آمریکا، مسیر گفت‌وگوی مؤثر و بهره‌برداری از ساختار انعطاف‌پذیر سیاست آمریکا را دشوار کرده است. ترامپ، فردی محتاج توجه و به‌شدت وابسته به رسانه‌ها است؛ بنابراین، ارتباط مستقیم و عمومی با او، بدون واسطه‌های مخرب، می‌تواند زمینه‌ساز مذاکرات مؤثر باشد.