پایگاه خبری سرمایه فردا

شرکت فراطرح فولاد، از زیرمجموعه‌های گروه فراطرح، با بیش از ۱٬۱۵۹ میلیارد تومان بدهی مشکوک‌الوصول به بانک خاورمیانه، در معرض ریسک اعتباری جدی قرار دارد. در حالی که این گروه با سابقه‌ای نزدیک به سه دهه در صنعت فولاد فعالیت می‌کند، ساختار گسترده زیرمجموعه‌ها و تأخیر ۱۸ ماهه در بازپرداخت تسهیلات، نگرانی‌هایی درباره سلامت مالی آن ایجاد کرده است.

فولاد اکسین خوزستان با بیش از ۷۵ میلیارد تومان تسهیلات معوق و مدیریتی که هم‌زمان در چهار شرکت دیگر نیز مسئولیت دارد، در موقعیتی قرار گرفته که شفافیت مالی و تمرکز مدیریتی آن با پرسش‌های جدی روبه‌روست. در حالی که بخشنامه سازمان بازرسی درباره تعدد مسئولیت‌ها صادر شده، وضعیت فعلی این شرکت نیازمند بازنگری فوری است.

عضو هیات مدیره انجمن فولاد ایران، با انتقاد از تأثیر مستمر ناترازی انرژی بر صنعت کشور، از کاهش ۱۰ میلیون تنی تولید فولاد و از دست رفتن ۵ میلیارد دلار درآمد صادراتی خبر داد. او تأکید می‌کند که اصلاح قیمت حامل‌های انرژی در بخش خانگی و ورود سرمایه‌گذاران به صنعت برق، می‌تواند راه‌حل پایدار برای حفظ جایگاه جهانی فولاد ایران باشد.

در حالی‌که تولید جهانی فولاد در ماه ژوئن ۲۰۲۵ با کاهش جزئی مواجه شده، افت تولید فولاد خام ایران در چهار ماهه تا حدودی جبران شده است.

در نیمه دوم ۲۰۲۵، فولاد از یک کالای صنعتی به ابزاری ژئوپلیتیکی بدل شد؛ جایی که چین با جهش صادراتی، بازطراحی زنجیره تأمین و نفوذ در بازارهای نوظهور، نه‌تنها قواعد رقابت را تغییر داد، بلکه نقشه قدرت اقتصادی جهان را از نو ترسیم کرد.

صنعت فولاد ایران در نقطه‌عطفی راهبردی قرار دارد؛ گذار از صادرات مواد خام به تولیدات پیشرفته مستلزم بازنگری در سیاست‌های حمایتی، سرمایه‌گذاری در فناوری‌ و اتصال به بازار جهانی است.

در حالی‌که چین با تعطیلی موقت کارخانه‌های فولاد در تانگشان به استقبال رژه نظامی می‌رود، بازارهای جهانی با رشد قیمت سنگ‌آهن واکنش نشان داده‌اند. همزمان، لغو محدودیت‌های خرید مسکن در پکن و تعویق تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی، چشم‌انداز تقاضا و ثبات تجاری را بهبود بخشیده‌اند. این تحولات، فولاد را بار دیگر در کانون تعاملات زیست‌محیطی، سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری قرار داده‌اند.

� در مرداد ۱۴۰۴، صنعت فولاد ایران و جهان در تقاطع رکود ساخت‌وساز، جهش صادرات و رقابت منطقه‌ای قرار گرفته‌اند. چین با کاهش شدید فعالیت‌های عمرانی، تولید را کاهش داده و صادرات را به رکورد تاریخی رسانده است؛ در حالی‌که ایران با افت تولید آهن اسفنجی، محدودیت‌های صادراتی و عقب‌نشینی از بازار عراق، با چالش‌های ساختاری مواجه است. در همین حال، ترکیه و قطر با بهره‌گیری از مزیت‌های لجستیکی و سیاست‌های حمایتی، سهم خود را از بازار منطقه‌ای افزایش داده‌اند. این تحولات نشان می‌دهد که حفظ جایگاه ایران در زنجیره جهانی فولاد، نیازمند اصلاحات فوری، راهبرد صادراتی منسجم و بازتعریف نقش زیرساخت‌های صنعتی است.

ذوب‌آهن اصفهان در گرداب زیان انباشته و مدیریت ناکارآمد گرفتار شده؛ پروژه‌های ملی چون تولید ریل نیز نتوانسته‌اند آن را از سقوط مالی نجات دهند.