پایگاه خبری سرمایه فردا

سردترین تابستان‌های بازار سرمایه، با تزریق پول و حمایت‌ حقوقی نتوانسته‌اند مسیر رکود را تغییر دهند. بارقه‌های امید نه از جنس نقدینگی، بلکه از جنس اصلاحات اقتصادی و سیاسی می‌خواهد.

در واکنش به بحران نقدشوندگی و افت تقاضا در بازار سهام، جمعی از فعالان بازار سرمایه با هماهنگی سهامداران حقیقی، پیشنهاد الزام صندوق‌های درآمد ثابت به سرمایه‌گذاری حداقل ۱۵ درصد از دارایی‌ها در سهام را به شورای عالی بورس ارائه کرده‌اند؛ اقدامی فوری که می‌تواند با تزریق بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی، مسیر بازگشت اعتماد و تعادل به معاملات را هموار کند

بازار سرمایه ایران پس از پنج سال رکود ممتد، اکنون در نقطه‌ای ایستاده که بسیاری از تحلیل‌گران آن را پایان چرخه نزولی می‌دانند و برخی معتقدند پایان دوره رکود، محرک رشد می شود.

بورس در ۱۴۰۳ هرچند با نگرانی و امید سهامداران همراه بود. اما ریشه رکود اقتصادی افزایش یافته است.

صندوق‌های اهرمی و طلا در یکسال اخیر بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران بوده‌اند. هرچند طلا رشد پایداری داشته اما اهرمی ها و سهامی ها دوباره بازدهی را پس دادند.

صنعت فولاد در سال ۱۴۰۴، با چالش‌هایی بنیادین مواجه شد که ریشه در ناترازی انرژی، نوسانات جهانی و چالش‌های ژیوپولتیک داشت. همین بازتاب چالش صنایع در بورس در سرخی بازار نمایان است.

در روزی که اعداد تاریخ انگار خبر از نحسی می‌دادند، بازار سرمایه بار دیگر زمین‌گیر شد؛ نه از نبود معامله‌گر، نه از ضعف بنیادی، بلکه از زخمی که بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری بر جان آن نشاند. در این روایت، نه فقط داده‌ها بلکه دردها تحلیل می‌شوند؛ از نبود حمایت تا بازگشت فضای یأس و تنهاییِ سرمایه‌گذار.

بازار سرمایه دیگر نه بهانه‌ای برای ریزش کم دارد، نه امیدی برای صعود پررنگ. در فضایی آکنده از ترس، تناقض‌ و وعده‌های بی‌سرانجام، شاخص‌ها شاید رنگ نریزند، اما دل سهامداران هر روز بیشتر تهی می‌شود. در این گزارش، از رهاشدگی نمادها و خالی شدن خشاب صندوق‌ها گرفته تا راه‌حلِ موقتِ تعطیلی، روایتی ارائه می‌شود از بازاری که نه با منطق اقتصاد، بلکه با بی‌خبری سیاست‌ورزان در سراشیبی فرو می‌لغزد.

چرا برنامه ضد تورم در سال ۱۴۰۴ حیاتی است؟ در مقطع بحرانی کنونی ثبات در قوانین و پایبندی به برنامه‌های میان‌مدت می‌تواند فضای امنی برای فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران ایجاد کند.