پایگاه خبری سرمایه فردا

با احتمال سه مرحله کاهش نرخ بهره در آمریکا تا پایان ۲۰۲۵، چشم‌انداز صعودی طلا و نقره تقویت شده و سرمایه‌گذاران به‌دنبال دارایی‌های امن‌تر هستند. در این گزارش، ضمن بررسی تأثیرات سیاست‌های پولی جهانی بر بازار فلزات گران‌بها، به فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بازار سهام ایران نیز پرداخته شده است.

در شرایطی که بازارهای جهانی با رشد طلا، نقره و شاخص‌های سهامی در مسیر صعودی قرار دارند، بورس ایران با وجود بازگشت نسبی شاخص‌ها، همچنان درگیر ریسک‌های ساختاری و نرخ بهره بالا است. سهند جلال سهندی با نگاهی فلسفی به سرمایه‌گذاری، تأکید می‌کند که در دریای متلاطم اقتصاد، اولویت حفظ سرمایه است و انتخاب صنایع سودده با سود نقدی قابل تقسیم، کلید عبور از این دوره پرنوسان خواهد بود.

بازارهای مالی ایران با نوسانات شدید، سیگنال‌های تورمی تازه و بازگشت نمادهای پرحاشیه مواجه شدند. در حالی که طلا و دلار مسیر صعودی را در پیش گرفته‌اند، بازار سهام همچنان درگیر بی‌اعتمادی و خروج سرمایه حقیقی‌هاست

با کاهش چشمگیر صادرات چین به آمریکا و افزایش واردات مواد اولیه، نشانه‌هایی از تغییر مسیر اقتصادی پکن پدیدار شده‌اند که می‌توانند برای ایران، هم هشدارآمیز و هم امیدبخش باشند. این تحولات، در صورت آمادگی فنی و گشایش سیاسی، فرصت‌هایی تازه برای حضور مؤثرتر ایران در بازارهای جهانی فراهم می‌کنند.

در فصل بهار سال ۱۴۰۴، آمارها نشان داد که تجارت دوجانبه ایران و ترکیه به رقم ۲۲۲۹ میلیون دلار رسیده که نسبت به قبل افت داشته است هرچند رویکرد این دو کشور تجارت پایدار است.

در پی اختلالات فزاینده در تنگه باب‌المندب، یکی از شاه‌راه‌های حیاتی تجارت جهانی، زیرساخت‌های اقتصادی غرب و خاورمیانه با موجی بی‌سابقه از پیامدهای تورمی، امنیتی و ژئوپولیتیکی مواجه شده‌اند؛ بحرانی که نه‌تنها نظم تجارت جهانی را دستخوش تغییر کرده، بلکه بار مالی سنجیده‌نشده‌ای را به نهادهای بین‌المللی غربی تحمیل کرده و الگوی جدیدی از تاب‌آوری و بازتعریف راهبردهای زنجیره تأمین را رقم زده است.

جایگاه برتر دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی به چالش کشیده و یورو و یوان به دنبال برتری هستند به همین دلیل رویکرد تجاری در مقابل آمریکا در حال تغییر است.

چشم انداز توافق تجاری در ایران به پیچیدگی‌های شبکه بانکی و رشد فناوری‌های نوین مالی گرده است با این حال نیاز به مدل‌های همکاری بیش از پیش احساس می‌شود.

با توجه به اینکه ایران سالها به واسطه تحریم ها پیوستگی چندانی با سیاست تعرفه‌ای و زنجیره تامین جهانی نداشته می تواند با اتکا به توان داخلی محصولاتی با هزینه پایین تر تولید کند.