پایگاه خبری سرمایه فردا

در شرایطی که اقتصاد ایران با بحران‌های عمیق و ناکارآمدی‌های ساختاری مواجه است، بازگشت به مدل موفق دهه ۱۳۴۰ و احیای تیم چهار نفره توسعه‌گرا می‌تواند نقطه عطفی در مسیر نجات باشد. تجربه تاریخی نشان می‌دهد که تنها با توافقی بلندمدت میان حاکمیت و کارآفرینان بزرگ، می‌توان ریسک‌های بزرگ را پذیرفت و مسیر توسعه صنعتی و زیست‌محیطی کشور را هموار کرد.

در دو دهه اخیر، سهم اشتغال کشاورزی و صنعت در ایران به‌طرز نگران‌کننده‌ای کاهش یافته و بخش خدمات، به‌رغم رشد ظاهری، به پناهگاه نیروی کار مازاد بدل شده است. این تحول نامتوازن، پیامد بحران آب، ناکارآمدی صنعتی، و نبود سیاست‌گذاری راهبردی است؛ و تنها راه نجات، گذار به سیاست صنعتی فعال برای احیای تولید ملی و تحقق رشد پایدار است

اقتصاد ایران درگیر دو بحران بنیادی است؛ انرژی و آب. تداوم ناتوانی در تأمین پایدار سوخت و منابع آبی، تولید بنگاه‌ها را مختل کرده و تبعات آن به‌صورت کاهش سودآوری، تعدیل نیروی انسانی، افزایش آلاینده‌ها، بحران در امنیت غذایی و فشار فزاینده بر بودجه عمومی خود را نشان داده است. این چالش‌ها در کنار کاهش اعتماد عمومی و افت سرمایه‌گذاری، ساختار تولید کشور را در معرض تهدید جدی قرار داده‌اند.

سیاست ترامپ تنها به نفع آمریکاست، چراکه رئیس جمهور آمریکا در حالی درخواست کاهش قیمت نفت داده که همزمان با افزایش تعرفه به زیان کشورهای صنعتی عمل کرده است.

تقریباً نسبت به ۵ سال پیش که پایان دوره ریاست‌جمهوری ترامپ بود تنش‌های سیاسی زیادی به وجود آمده و بلوک بندی ها منجر به ترامپ نگران تضعیف اقتصادی آمریکا شده‌است.

پیشی گرفتن اقتصاد شرق با محوریت سه کشور از آمریکا تا ۲۰۵۰، نشان دهنده بازتوزیع قدرت از غرب به شرق است. اقتصاد چین در مقایسه با آمریکا یک ششم بزرگ‌تر شده است.

اقتصاد روسیه پس از دو سال جنگ با تورم درگیر نشد و تورم آن ۷.۶۹ درصد بیشتر نشد فقط ارزش روبل به دلار از ۷۴ روبل به ۹۲ روبل تنزل یافت.

پیش‌بینی آینده‌های اقتصادی در سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت فناوری‌های نوین و زیرساخت‌های پایدار، به عنوان راهبردی کلیدی در نظر گرفته شد.

شاخص جهانی نوآوری ۲۰۲۴ بینشی از وضعیت نوآوری جهانی ارائه می‌دهد که بعضی از نکات برجسته آن شامل پیشرفت فناوری، پذیرش فناوری است.