پایگاه خبری سرمایه فردا

در شرایطی که اقتصاد ایران با بحران‌های عمیق و ناکارآمدی‌های ساختاری مواجه است، بازگشت به مدل موفق دهه ۱۳۴۰ و احیای تیم چهار نفره توسعه‌گرا می‌تواند نقطه عطفی در مسیر نجات باشد. تجربه تاریخی نشان می‌دهد که تنها با توافقی بلندمدت میان حاکمیت و کارآفرینان بزرگ، می‌توان ریسک‌های بزرگ را پذیرفت و مسیر توسعه صنعتی و زیست‌محیطی کشور را هموار کرد.

در دو دهه اخیر، سهم اشتغال کشاورزی و صنعت در ایران به‌طرز نگران‌کننده‌ای کاهش یافته و بخش خدمات، به‌رغم رشد ظاهری، به پناهگاه نیروی کار مازاد بدل شده است. این تحول نامتوازن، پیامد بحران آب، ناکارآمدی صنعتی، و نبود سیاست‌گذاری راهبردی است؛ و تنها راه نجات، گذار به سیاست صنعتی فعال برای احیای تولید ملی و تحقق رشد پایدار است

در روزهایی که صدای انفجارها خواب شهر را ربود و نگرانی‌ها در جان مردم ریشه دواند، نبردی خاموش در میدان اقتصاد شکل گرفت. نه با توپ و تانک، بلکه با توزیع منظم کالا، پرداخت زودهنگام حقوق، و حفظ اعتماد عمومی؛ جنگ دوازده‌روزه نشان داد که اقتصاد، سنگری حیاتی در حفظ انسجام ملی و آرامش روانی جامعه است.

به گزارش سرمایه فردا، مشکلات و بحران‌های حل نشده سیاسی به حوزه اقتصاد ایران و معیشت عمومی سرریز کرده و سرازیر شده است.

ضریب جینی خانوار‌های شهری و روستایی کل کشور به ترتیب ۰.۰۱۲۴ افزایش و خانوار‌های روستایی ۰.۰۰۶ کاهش یافته است.

پیشی گرفتن اقتصاد شرق با محوریت سه کشور از آمریکا تا ۲۰۵۰، نشان دهنده بازتوزیع قدرت از غرب به شرق است. اقتصاد چین در مقایسه با آمریکا یک ششم بزرگ‌تر شده است.

اقتصاد روسیه پس از دو سال جنگ با تورم درگیر نشد و تورم آن ۷.۶۹ درصد بیشتر نشد فقط ارزش روبل به دلار از ۷۴ روبل به ۹۲ روبل تنزل یافت.

اقتصاد سیاسی باید به عنوان یک علم استنتاجی بر اساس استدلال منطقی در نظر گرفته شود، نه یک علم تجربی یا مبتنی بر روش‌های ریاضی.

وابستگى اقتصاد به نفت یعنی تاثیر پذیری بودجه از نوسانات قیمت نفت است. به همین دلیل خطر بیمارى هلندى، را باید با اصلاحات اقتصادى کم کرد.