پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که آمارهای رسمی از رشد ذخایر ارزی و مازاد تجاری خبر می‌دهند، نرخ ارز و تورم همچنان در مسیر صعودی حرکت می‌کنند. این تناقض، ریشه در یک چرخه زیرزمینی ۳۰ میلیارد دلاری دارد که به‌جای تقویت تولید و تجارت رسمی، صرف تأمین مالی قاچاق، خروج سرمایه و تضعیف اقتدار دولت شده است. گزارش «رصد ۱۵» پرده از این واقعیت برداشته و نشان می‌دهد که بحران ارزی کشور نه از کمبود منابع، بلکه از ضعف در حکمرانی و شفافیت ناشی می‌شود.

در ایام اربعین ۱۴۰۴ و همزمان با موج میلیونی زائران حسینی(ع)، سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان با همکاری ۱۴ دستگاه اجرایی، عملیات گسترده‌ای را برای نظارت بر بازار، رسیدگی به شکایات و تأمین نیازهای زائران اجرا کرد. این اقدامات که در مسیرهای مواصلاتی، مرزهای ورودی و شهرهای زیارتی انجام شد، با هدف تضمین امنیت اقتصادی و تکریم زائران صورت گرفت و به تشکیل صدها پرونده تخلف، ساماندهی بازارهای محلی و تأمین اقلام ضروری منجر شد.

اقتصاد ایران آماده عبور از چندنرخی بودن ارز می شود؟ میان بانک مرکزی، وزارت اقتصاد و وزارت صمت، درباره سیاست تک‌نرخی شدن ارز اختلاف‌نظر وجود دارد.

راهپیمایی اربعین، با حضور بیش از ۲۰ میلیون زائر از ده‌ها کشور جهان، دیگر صرفاً یک مناسک مذهبی نیست؛ بلکه به رسانه‌ای ارگانیک، چندلایه و جهانی تبدیل شده که پیام‌های عدالت، همبستگی، و کرامت انسانی را از دل تجربه زیسته میلیون‌ها انسان به جهان مخابره می‌کند. این پدیده بی‌نظیر، با بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی و تعاملات میان‌فرهنگی، در برابر تحریف‌ها و بایکوت‌های رسانه‌ای ایستاده و روایت‌هایی اصیل و مردمی از معنویت، ایثار و همزیستی را به تصویر می‌کشد. پرسش اینجاست: چگونه می‌توان ظرفیت رسانه‌ای اربعین را تقویت کرد و آن را به ابزاری مؤثر برای بازنمایی حقیقت در جهان تبدیل ساخت؟

در جهانی که تصویر هر کشور با یک نماد یا روایت تثبیت می‌شود، راهپیمایی اربعین به بستری برای شکل‌گیری «کلان‌تصویر» جدیدی از ایران بدل شده است؛ تصویری که نه از دل تبلیغات رسمی، بلکه از زبان مردم عراق، از خاطره مقاومت مشترک، و از تحسین قدرت نرم و سخت ایران برآمده است. ایران امروز، در نگاه همسایگان، نه فقط سرزمین موشک‌ها، بلکه نماد اراده، استقلال و رهبری شیعه در منطقه است—تصویری که اگر باورش کنیم، می‌توانیم آن را تثبیت و جهانی کنیم.

راهپیمایی اربعین صرفاً یک آیین مذهبی نیست؛ تجربه‌ای زیسته و جمعی است که در آن بدن‌ها، اشیاء، روایت‌ها و مناسک در هم تنیده می‌شوند تا «مایی» تازه خلق شود. این «ما» نه حاصل جمع افراد، بلکه محصول کنش مشترک، حافظه‌ی جمعی و عقل ارتباطی است که در دل مسیر شکل می‌گیرد و به سوژه‌ای تاریخی بدل می‌شود.

راهپیمایی اربعین صرفاً یک آیین مذهبی نیست؛ بلکه فناوری اجتماعی پیچیده‌ای است برای بازآرایی تخیل جمعی، صورت‌بندی سوژه مقاوم و طراحی افق‌های تمدنی آینده. این پدیده، با پیوند زنده میان خاطره عاشورا، تجربه همبستگی حال و آرمان ظهور، به کارگاهی عملی برای ساختن جامعه‌ای مبتنی بر معنویت، ایثار و کنش‌گری فعال بدل شده است. در جهانی که نظم مسلط بر رقابت و فردگرایی بنا شده، اربعین با خلق جغرافیای بدیل، امکان زیستن در نظمی دیگر را به‌صورت انضمامی اثبات می‌کند.

قیام عاشورا، نقطه تلاقی دین و سیاست بود؛ جایی که امام حسین علیه‌السلام با تصمیمی تاریخی، حج را نیمه‌تمام گذاشت تا در برابر انحرافی بزرگ در دین بایستد. این حرکت، الگویی از دینداری ارائه داد که در برابر ظاهرگرایی و مناسک بی‌روح، قد علم می‌کند. مراسم اربعین، در امتداد همین مسیر، وظیفه بازماندگان قیام را یادآوری می‌کند: اینکه اگر در کربلا نبودیم، امروز می‌توانیم با پای پیاده، با دل و جان، اعلام موضع کنیم.

در میان تئوری‌زدگی مزمن و گسست میان نظر و عمل در علوم انسانی ایران، اربعین به‌عنوان یک تجربه اجتماعی-معنوی بی‌نظیر، می‌تواند نقطه عزیمتی برای بازگشت به عقل عملی و بازسازی خرد اجتماعی باشد. این پدیده، فراتر از مناسک دینی، ظرفیت آن را دارد که به الگویی بومی برای نهادسازی، بازتعریف زیست جمعی و بازاندیشی در فلسفه عملی تبدیل شود؛ مشروط بر آنکه نخبگان ایرانی از انفعال نظری عبور کرده و به فهم عمیق و نظام‌مند این تجربه تمدنی دست یابند.