پایگاه خبری سرمایه فردا

اظهارات اخیر محمود نبویان درباره نفوذ اسرائیل از طریق فناوری و کنترل دوربین‌های شهری، بار دیگر توجه افکار عمومی را به آسیب‌پذیری زیرساخت‌های سایبری کشور جلب کرد. واکنش محتاطانه وزیر ارتباطات نیز به‌نوعی تأیید ضمنی این نگرانی‌ها بود؛ اما آنچه در این میان مغفول مانده، نقش هم‌افزای نفوذ انسانی و فناورانه در شکل‌گیری اشراف اطلاعاتی دشمن است.

در مجمع عمومی سازمان ملل، بنیامین نتانیاهو با لحنی تهاجمی از ادامه جنگ در غزه دفاع کرد و خواستار «اتمام کار» حماس شد. اما آنچه در صحن سازمان ملل رخ داد، بیش از آنکه نمایش اقتدار باشد، نشانه‌ای از انزوای دیپلماتیک اسرائیل بود. ده‌ها نماینده سالن را ترک کردند، معترضان در خیابان‌های نیویورک تجمع کردند، و ادعاهای نخست‌وزیر اسرائیل با موجی از راستی‌آزمایی‌های بین‌المللی روبه‌رو شد.

در پی افشای استفاده ارتش اسرائیل از خدمات ابری و هوش مصنوعی مایکروسافت برای نظارت گسترده بر فلسطینی‌ها، این شرکت آمریکایی اعلام کرد بخشی از همکاری‌های خود با وزارت دفاع اسرائیل را متوقف کرده است. این تصمیم، پس از انتشار تحقیقاتی مشترک از گاردین و رسانه‌های اسرائیلی، نقطه عطفی در مواجهه شرکت‌های فناوری با مسئولیت اخلاقی در جنگ‌های مدرن محسوب می‌شود—جایی که داده، ابزار هدف‌گیری شده و فناوری به میدان نبرد تبدیل شده است.

حمله ناکام اسرائیل به قطر و تلاش نافرجام برای ترور مقامات حماس، نه‌تنها موقعیت سیاسی بنیامین نتانیاهو را متزلزل کرده، بلکه موجب همگرایی بی‌سابقه کشورهای مسلمان منطقه علیه تل‌آویو شده است. در این میان، سکوت راهبردی ایران و تغییر نگاه کشورهای عربی به توان بازدارندگی تهران، نشانه‌ای از آغاز یک بازآرایی ژئوپلیتیک در خاورمیانه است؛ بازآرایی‌ای که می‌تواند به پایان دوران نتانیاهو و آغاز فصل جدیدی در موازنه قدرت منطقه‌ای منجر شود.

در حالی‌که کاروان جهانی صمود با پیام همبستگی به سوی غزه حرکت کرده، رژیم صهیونیستی با حملات پهپادی، مواد شیمیایی و پرتابه‌های آتش‌زا، امدادگران را هدف قرار داده و همزمان با بمباران مراکز درمانی، ساختار بهداشت و درمان غزه را به‌طور هدفمند نابود می‌کند.

پس از حمله هوایی اسرائیل به قطر، نگاه‌ها به ترکیه معطوف شده است؛ کشوری که هم‌اکنون میزبان اعضای حماس است و در معرض تهدیدات فزاینده تل‌آویو قرار دارد. با افزایش لفاظی‌های جنگ‌طلبانه، تردید آنکارا نسبت به حمایت ناتو و آمریکا بیشتر شده و همزمان، ترکیه با تقویت توان دفاعی و موشکی خود، برای هرگونه رویارویی احتمالی آماده می‌شود

سه ماه پس از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران، تنش‌های دیپلماتیک میان چین و تل‌آویو به سطحی بی‌سابقه رسیده است. اظهارات تند نتانیاهو علیه چین، واکنش رسمی سفارت پکن، و افشاگری‌ها درباره کمک‌های نظامی چین به ایران، نشان می‌دهد که شکست اسرائیل در جنگ اخیر نه‌تنها معادلات منطقه‌ای را تغییر داده، بلکه روابط پکن و تل‌آویو را وارد مرحله‌ای از تقابل آشکار کرده است—تقابلی که ایران در مرکز آن قرار دارد.

در حالی که دولت انگلیس ۱۰۸ سال پس از صدور بیانیه بالفور، به‌ظاهر دولت مستقل فلسطینی را به رسمیت شناخته، همزمان با ادامه صادرات تسلیحات به اسرائیل و سکوت در برابر جنایات جنگی در غزه، این اقدام بیش از آنکه نشانه‌ای از تغییر سیاست باشد، به‌نظر می‌رسد تلاشی برای آرام‌سازی افکار عمومی غربی و فرار از فشارهای حقوق بشری باشد. منتقدان این تصمیم را «ریاکاری تاریخی» و «شناسایی نمایشی» می‌دانند که هیچ تأثیر واقعی در توقف اشغالگری و نسل‌کشی ندارد.

در چهل‌وهفتمین سالگرد توافق کمپ دیوید میان مصر و اسرائیل، نشانه‌های آشکاری از شکنندگی این پیمان تاریخی دیده می‌شود. تحولات پس از طوفان الاقصی، پیشروی نظامی اسرائیل در مرز رفح، فشارهای بین‌المللی بر قاهره و تهدیدات تل‌آویو درباره فعالیت‌های نظامی مصر در سینا، همگی حاکی از آن‌اند که صلح سرد میان دو طرف در معرض بحرانی راهبردی قرار گرفته است.