پایگاه خبری سرمایه فردا

از تئاتر خیابانی تبریز تا فرش قرمز برلین، رضا ناجی مسیری را پیموده که نه با جنجال، بلکه با صداقت، پشتکار و عشق به هنر معنا یافته است. مردی که هنوز هم با همان سادگی سبزی پاک می‌کند، اما در حافظه سینمای ایران، نقشی ماندگار دارد.

احمد عربانی، از چهره‌های ماندگار طنز تصویری ایران، در گفت‌وگویی پرخاطره از روزهای توفیق و گل‌آقا، از صندلی «تمشیت» تا طرح‌های نیمه‌شب، روایت می‌کند که چگونه کاریکاتور از دل جامعه می‌جوشد و چرا امروز دیگر نمی‌خنداند. او از نسل عاشقانی می‌گوید که با مداد و ذوق، نقد را به تصویر می‌کشیدند و هشدار می‌دهد که طنز، اگر از مردم فاصله بگیرد، بی‌اثر می‌شود.

اسطوره پرسپولیس، با یادآوری تجربه تلخ بایکوت رسانه‌ای در دوران اوج فوتبالش، نسبت به قضاوت‌های زودهنگام درباره پژمان جمشیدی هشدار داد. او گفت: «من را با تیترها نابود کردند، حالا نگذارید استعداد پژمان قربانی فضای مسموم رسانه‌ای شود.»

امیرحسین قیاسی، کمدین محبوب دهه نود، با جسارت و صراحت کلام توانست جایگاه ویژه‌ای در فضای طنز دیجیتال ایران پیدا کند. اما با آغاز برنامه جدیدش «رباط صلیبی»، نشانه‌هایی از تکرار فرمول‌های گذشته و آغاز فرسایش هنری در آثارش دیده می‌شود. آیا قیاسی می‌تواند از این نقطه عبور کند و مسیر تازه‌ای در کمدی ایران رقم بزند؟

واحد خاکدان، هنرمندی بود که در قاب‌های خلوت و اشیای خاموش، زندگی را به تماشا می‌گذاشت. آثار او نه تقلید از واقعیت، بلکه تأملی شاعرانه در گذر زمان و حضور اشیا بودند؛ نقاشی‌هایی که همچون مراقبه‌ای بصری، مخاطب را به مکث، به دیدن، و به شنیدن صدای آرام جهان دعوت می‌کردند.

پرواز همای، خواننده‌ای با ریشه در موسیقی سنتی و نگاهی جسورانه به جامعه امروز، در گفت‌وگویی مفصل از تجربه‌های اپرایی، نقدهای فضای مجازی، ممیزی‌های فرهنگی، و دغدغه‌های هنرمندان در ایران سخن گفت. او با صراحت از مسئولیت اجتماعی هنرمند، بحران‌های فرهنگی، و معنای واقعی محبوبیت پرده برداشت.

در روزگاری که موسیقی پاپ ایران با سیل تولیدات سطحی و مرزهای سبک‌زدوده مواجه است، مهدی یغمایی از تجربه‌های شخصی و حرفه‌ای خود می‌گوید؛ از اشتباهات گذشته، رفاقت‌های بی‌معرفت، و تلاش برای حفظ کیفیت در میان هیاهوی بازار. او معتقد است که نوستالژی موسیقی دهه‌های ۴۰ و ۵۰ نه حاصل خاطره‌بازی، بلکه نتیجه تربیت شنیداری نسل جدید است.

در «فروید»، تئاتر به میدان نبردی میان غریزه و منطق بدل می‌شود. این نمایش، با عبور از روایت‌های متعارف، تجربه‌گرایی را از بازی فرمی به صداقت درونی بازمی‌گرداند.

در روزگاری که هنر باید در زندگی مردم جاری باشد، بازار آثار تجسمی ایران با چالش‌هایی جدی روبه‌رو شده است. نبود حمایت، کاهش قدرت خرید و ناآگاهی عمومی، هنرمندان جوان را به حاشیه رانده و خریداران را سردرگم کرده است. گفت‌وگو با مژگان قدوسی، نقاش و عضو هیئت‌مدیره انجمن نقاشان، نگاهی واقع‌گرایانه به وضعیت امروز هنرهای تجسمی دارد.