پایگاه خبری سرمایه فردا

با امضای توافقنامه صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان در واشنگتن و درج بند مربوط به «مسیر ترامپ»، پروژه کریدور زنگزور وارد مرحله‌ای تازه و نگران‌کننده شد؛ مسیری که می‌تواند زمینه‌ساز حضور نظامی آمریکا در مرزهای شمالی ایران، حذف تهران از معادلات انرژی منطقه و تقویت جریان‌های پان‌ترک باشد. در حالی‌که ایران سال‌ها با تحرکات دیپلماتیک و نظامی مانع تحقق این پروژه شده بود، اکنون سطحی‌نگری برخی مسئولان داخلی، از جمله اظهارات اخیر رئیس‌جمهور پزشکیان، نگرانی‌ها درباره تضعیف مواضع راهبردی ایران را افزایش داده است.

پشت نقاب پروژه‌های ترانزیتی و شعارهای صلح‌آمیز، طرح کریدور زنگزور به ابزار ژئوپلیتیکی برای محاصره ایران در قفقاز جنوبی تبدیل شده است. اظهارات برندا شفر، تحلیل‌گر نومحافظه‌کار اسرائیلی، نشان می‌دهد که محور ترکیه-آذربایجان، با حمایت ناتو و اسرائیل، در پی حذف نقش ایران از معادلات منطقه‌ای و تضعیف امنیت ملی آن است؛ مسیری که اکنون نیازمند بازنگری جدی در رویکرد دیپلماسی کشورمان است.

تحولات اخیر در روابط جمهوری آذربایجان با قدرت‌های جهانی نشان از تغییرات عمیق در معادلات ژئوپلیتیکی منطقه دارد. مذاکرات با ایالات متحده برای اجاره صدساله کریدور زنگزور، به‌عنوان پلی راهبردی میان ایران، ارمنستان، ترکیه، سوریه و اسرائیل، از برنامه‌هایی حکایت دارد که می‌تواند مرزهای جنوب قفقاز را بازتعریف کرده و نفوذ قدرت‌های خارجی را به آستانه ایران برساند—در حالی که نظام حکمرانی داخلی، درگیر منازعات جناحی و رکود تصمیم‌گیری است.

پاسخ موشکی ایران به رژیم صهونیستی چگونه طرح های اقتصادی غرب را به چالش کشید و شکست راهبردی کریدور ایمک را رقم زد؟

انگیزه‌های اقتصادی مشترک آمریکا، رژیم صهیونیستی و ترکیه و برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس برای سقوط دولت سوریه چیست؟ منافع اقتصادی سقوط سوریه بررسی شد.

ایالات متحده برای جلوگیری از پیشروی طرح چین و کمرنگ کردننقش ایران اقدامات مختلفی همچون گروه‌های تروریستی انجام داده است.

به گزارش سرمایه فردا، دلیل مخالفت ایران با کریدور زنگزور این است که مزیت‌های ژئواستراتژیک ایران را نه تنها در منطقه بلکه در سطح جهانی با چالش مواجه کند.

بندر چابهار برای ورود کالا و ترانزیت به آسیای مرکزی، خاورمیانه و اروپا مهم است. به همین دلیل دروازه ترانزیتی شرق به غرب است.

به گزارش سرمایه، آسیا از ایران به اروپا وصل می‌شود. این هدفی بود که از اجرای پروژه کریدور شمال-جنوب دنبال شد. اما یک دهه طول کشید و تازه خط راه آهن تکمیل شده است. اما آیا این هدف محقق می شود.