پایگاه خبری سرمایه فردا

کتاب «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا»، نوشته جان مرشایمر و استیون والت، پرده از یکی از جنجالی‌ترین و کمتر بررسی‌شده‌ترین ابعاد سیاست خارجی ایالات متحده برمی‌دارد.

ماسک و دونالد ترامپ دو رفیق گرمابه و گلستان بودند که خیلی زود بر سر مسائل مالی با چالش مواجه شدند و به دشمن هم تبدیل شدند.

پس از سال‌ها تأکید بر قدرت سخت، ایران اکنون در موقعیتی قرار دارد که با دیپلماسی فعال و استفاده از ابزارهای قدرت نرم، روابط منطقه‌ای خود را گسترش دهد. از مذاکرات راهبردی تا نشست‌های بین‌المللی، فرصت‌هایی برای گفتگوی مؤثر میان ایران و کشورهای عربی منطقه فراهم شده است. با بهره‌گیری از دیپلماسی عمومی، تعاملات فرهنگی، و سیاست‌های همکاری اقتصادی، ایران می‌تواند تصویری نوین از خود ارائه دهد و نقش سازنده‌ای در تحولات آینده منطقه ایفا کند.

نامه ترامپ به تهران از طریق امارات متحده عربی، نقطه‌ای جدید در میانجی‌گری منطقه‌ای رقم زده است. امارات، برخلاف کشورهایی مانند عمان و قطر، نقشی متفاوت و پرریسک ایفا کرده و انور قرقاش، مشاور دیپلماتیک، حامل این پیام بوده است. اما آیا این اقدام به پیشبرد گفتگوها کمک می‌کند، یا تنها زمینه‌ساز تنش‌های جدید خواهد شد؟

با توجه به شرایط خاص منطقه و اوضاع اقتصادی کشور، بیش از هر زمان دیگری جای خالی یکی از بزرگ‌ترین سیاستمدار تحول‌خواه احساس می‌شود.

با وجود ناکارآمدی و بی نتیجه بودن بیشتر کودتای نظامی، گاه فضا و شرایط، زمینه و بستر کودتاهای موفق و کارسازی را مهیا کرده است.

کلیولند رهبر دموکرات‌های بوربونی حامی کسب‌وکاری بود که این روزها برخی تحلیلگران دوران ریاست جمهوری ترامپ را با او مقایسه می کنند.

کشورهای زیادی با هدایت آمریکا، اصطلاحاً مستقل شده‌اند. کشورهایی که عضو سازمان ملل رهستند و در سازمان ملل سیاست های آمریکا را دنبال می کنند.

کشور آمریکا دموکراتیک شده و برای سیاه دوستان مالکیت تعریف کرده. هرچند همچنان در ذهن تاریخی آمریکایی ها سیاه پوستان یک پرده بی ارزش هستند.