پایگاه خبری سرمایه فردا

شرکت فولاد شرق کاوه، از واحدهای وابسته به بنیاد مستضعفان، با بیش از ۵٬۱۷۶ میلیارد تومان بدهی مشکوک‌الوصول به بانک کشاورزی، در وضعیت اعتباری شکننده قرار دارد. در حالی که پروژه کنسانتره سنگان و مجتمع تجاری فیروزه شرق به‌عنوان وثیقه در رهن بانک قرار گرفته‌اند، تأخیر بیش از ۱۸ ماه در بازپرداخت و کمبود سرمایه در گردش، این شرکت را در معرض جرایم مالی و نظارت‌های سخت‌گیرانه قرار داده است.

شرکت فراطرح فولاد، از زیرمجموعه‌های گروه فراطرح، با بیش از ۱٬۱۵۹ میلیارد تومان بدهی مشکوک‌الوصول به بانک خاورمیانه، در معرض ریسک اعتباری جدی قرار دارد. در حالی که این گروه با سابقه‌ای نزدیک به سه دهه در صنعت فولاد فعالیت می‌کند، ساختار گسترده زیرمجموعه‌ها و تأخیر ۱۸ ماهه در بازپرداخت تسهیلات، نگرانی‌هایی درباره سلامت مالی آن ایجاد کرده است.

در حالی‌که تولید جهانی فولاد در ماه ژوئن ۲۰۲۵ با کاهش جزئی مواجه شده، افت تولید فولاد خام ایران در چهار ماهه تا حدودی جبران شده است.

در حالی که بسیاری از صنایع کشور هنوز درگیر مدل‌های سنتی نوآوری هستند، گروه فولاد مبارکه با نگاهی آینده‌نگر و جسورانه، مسیر تحول‌آفرینی را آغاز کرده که می‌تواند الگویی ملی برای توسعه فناوری و تعامل صنعت با دانشگاه باشد. این شرکت با عبور از نوآوری بسته و ورود به زیست‌بوم نوآوری باز، نه‌تنها ساختارهای سازمانی خود را بازطراحی کرده، بلکه با سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها، حمایت از پژوهش‌های دانشگاهی، و ایجاد زیرساخت‌های فناورانه، توانسته است نوآوری را به موتور محرک توسعه پایدار تبدیل کند.

در نیمه دوم ۲۰۲۵، فولاد از یک کالای صنعتی به ابزاری ژئوپلیتیکی بدل شد؛ جایی که چین با جهش صادراتی، بازطراحی زنجیره تأمین و نفوذ در بازارهای نوظهور، نه‌تنها قواعد رقابت را تغییر داد، بلکه نقشه قدرت اقتصادی جهان را از نو ترسیم کرد.

صنعت فولاد ایران در نقطه‌عطفی راهبردی قرار دارد؛ گذار از صادرات مواد خام به تولیدات پیشرفته مستلزم بازنگری در سیاست‌های حمایتی، سرمایه‌گذاری در فناوری‌ و اتصال به بازار جهانی است.

در حالی‌که چین با تعطیلی موقت کارخانه‌های فولاد در تانگشان به استقبال رژه نظامی می‌رود، بازارهای جهانی با رشد قیمت سنگ‌آهن واکنش نشان داده‌اند. همزمان، لغو محدودیت‌های خرید مسکن در پکن و تعویق تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی، چشم‌انداز تقاضا و ثبات تجاری را بهبود بخشیده‌اند. این تحولات، فولاد را بار دیگر در کانون تعاملات زیست‌محیطی، سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری قرار داده‌اند.

ذوب‌آهن اصفهان در گرداب زیان انباشته و مدیریت ناکارآمد گرفتار شده؛ پروژه‌های ملی چون تولید ریل نیز نتوانسته‌اند آن را از سقوط مالی نجات دهند.

در سالی که بهای تمام‌شده به دشمن پنهان سودآوری در صنعت فولاد بدل شد و نرخ گذاری فروش به مانعی برای رشد تبدیل گشت، صنعت فولاد ایران درگیر جدالی چندوجهی شده؛ از بحران انرژی و نوسانات ارزی گرفته تا سرمایه‌گذاری‌هایی که نقدینگی شرکت‌ها را به تحلیل بردند.