پایگاه خبری سرمایه فردا

در میانه سکوت نهادهای رسمی و انفعال دیپلماتیک، ناوگان جهانی «صمود» با بیش از ۵۰ کشتی و صدها فعال از ۴۴ کشور جهان، به سوی غزه در حرکت است تا محاصره اسرائیل را به چالش بکشد. این کاروان، که از بنادر اروپا، آفریقا و آسیا به راه افتاده، نه‌تنها حامل کمک‌های بشردوستانه است، بلکه با پخش زنده در رسانه‌ها و حضور چهره‌های جهانی، به نماد مقاومت مدنی و افشای جنایات تبدیل شده است. صمود، با شعار «شما تنها نیستید»، چهره جهانی اسرائیل را زیر فشار افکار عمومی قرار داده و موجی از همبستگی فراملی را رقم زده است—از بنادر بسته‌شده تا کمپین‌های وایرال، از کودکان گرسنه تا صدای جهانی عدالت.

در حالی که حملات پهپادی یمن به جنوب اراضی اشغالی و فعال شدن آژیرهای هشدار در فرودگاه رامون، بار دیگر آسیب‌پذیری امنیتی اسرائیل را آشکار کرده، هم‌زمان یک خاخام جوان به اتهام جاسوسی برای ایران در قدس اشغالی محاکمه شده است. از سوی دیگر، امارات با تعلیق سفر رسمی نتانیاهو به ابوظبی و پاکستان با محکومیت شدید اقدامات اسرائیل در شورای امنیت، نشانه‌هایی از افزایش انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی این رژیم را رقم زده‌اند. مجموعه این تحولات، بیانگر تشدید فشارهای امنیتی، سیاسی و دیپلماتیک بر تل‌آویو در سایه جنگ غزه و بحران مشروعیت جهانی است.

در حالی که جهان هنوز از شوک حمله اسرائیل به قطر خارج نشده، منابع عبری‌زبان از احتمال هدف قرار گرفتن ترکیه توسط رژیم صهیونیستی خبر داده‌اند—کشوری که تا همین چند هفته پیش روابط اقتصادی و سیاسی فعالی با تل‌آویو داشت. تهدیدات علنی مقامات اسرائیلی علیه اردوغان و حضور دفاتر حماس در خاک ترکیه، سناریوی قطر را به گزینه‌ای محتمل برای آنکارا بدل کرده است. با وجود واکنش‌های رسمی ترکیه، از جمله هشدار وزارت دفاع و قطع دیرهنگام روابط تجاری، هنوز روابط سیاسی دو طرف برقرار است. این گزارش، به بررسی پیامدهای احتمالی حمله اسرائیل به ترکیه، واکنش‌های داخلی و منطقه‌ای، و سکوت ناتو در برابر تهدیدات علیه یکی از اعضای خود می‌پردازد.

پیشنهاد ایفای نقش هاشمی در پایان جنگ ایران و عراق توسط لاریجانی، در بحبوحه درگیری‌های کنونی با رژیم صهیونیستی و آمریکا، بر پایه قیاسی ساده‌انگارانه شکل گرفته است؛ قیاسی که تفاوت‌های بنیادین میان دو جنگ را نادیده می‌گیرد و راه‌حل‌های دیروز را نسخه امروز می‌داند. در حالی که جنگ کنونی با ماهیتی هیبریدی، بازیگرانی چندلایه و سازوکارهای پیچیده‌تری همراه است، راه صلح نه از مسیر پیام‌های سیاسی، بلکه از مسیر بازسازی بازدارندگی و تحمیل هزینه به دشمن می‌گذرد.

عملیات هوایی رژیم صهیونیستی علیه رهبران حماس در پایتخت قطر، که با افتخار توسط نتانیاهو به‌عنوان اقدامی مستقل معرفی شد، حالا با زنده ماندن اهداف اصلی و محکومیت جهانی، به یکی از پرهزینه‌ترین شکست‌های دیپلماتیک و امنیتی اسرائیل تبدیل شده است. این گزارش، به بررسی ابعاد سیاسی، منطقه‌ای و داخلی این اقدام پرریسک می‌پردازد؛ اقدامی که نه‌تنها مذاکرات صلح را تخریب کرد، بلکه انزوای تل‌آویو را در سطح بین‌المللی تشدید نمود.

در اظهارنظری عجیب، محمد جولانی مدعی شد رژیم صهیونیستی از سقوط حکومت بشار اسد ناراضی است؛ ادعایی که برخلاف شواهد میدانی و تحلیل‌های منطقه‌ای، واقعیت را وارونه جلوه می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد چگونه فروپاشی دولت اسد، خاکریز دفاعی غرب آسیا را در برابر اسرائیل از میان برداشت و زمینه‌ساز گسترش تجاوزات و طمع‌ورزی‌های تل‌آویو در منطقه شد؛ واقعیتی که نه‌تنها افکار عمومی، بلکه ناظران سیاسی نیز آن را تأیید می‌کنند.

عملیات ترور رهبران حماس در منطقه لقطیفیه دوحه، که با مدیریت مستقیم نتانیاهو و وزیر جنگ اسرائیل طراحی شد، نه‌تنها به هدف خود نرسید، بلکه به یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های امنیتی و سیاسی تل‌آویو در سال‌های اخیر تبدیل شد. پیامدهای این اقدام نافرجام، از تضعیف مذاکرات آزادی زندانیان گرفته تا خشم آمریکا و انزوای بین‌المللی، نشان می‌دهد که اسرائیل به‌جای تثبیت قدرت، با بحران مشروعیت و دیپلماسی روبه‌رو شده است.

حمایت بی‌قید و شرط ترامپ از رژیم صهیونیستی، نه‌تنها منافع آمریکا را در اولویت دوم قرار داده، بلکه به شکل‌گیری نظریه‌هایی درباره باج‌گیری سیاسی از رئیس‌جمهور آمریکا منجر شده است. با این حال، بررسی دقیق‌تر ساختار تصمیم‌سازی در کاخ سفید نشان می‌دهد نقش جرد کوشنر، داماد ترامپ و دوست دیرینه نتانیاهو، در طراحی و اجرای سیاست‌های خاورمیانه‌ای واشنگتن، فراتر از هر نظریه توطئه‌ای است. از معامله قرن تا توافق‌های ابراهیم، رد پای کوشنر در شکل‌دهی به نظم جدید منطقه‌ای کاملاً مشهود است.

در شرایطی که اسرائیل با راهبرد «بازی با ریسک بالا» تلاش دارد معادلات امنیتی منطقه را به نفع خود تغییر دهد، ایران با محوریت شبکه مقاومت، در حال بازتعریف نظم منطقه‌ای و مقابله با هژمونی آمریکایی است. این مقاله با نگاهی تاریخی و راهبردی، نشان می‌دهد چگونه همگرایی عملیاتی میان گروه‌های مقاومت می‌تواند به شکل‌گیری یک منظومه امنیتی جدید در غرب آسیا منجر شود؛ منظومه‌ای که نه‌تنها جایگاه ایران را تثبیت می‌کند، بلکه مسیر تحولات آینده منطقه را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.