پایگاه خبری سرمایه فردا

در روزهایی که تیم فوتبال استقلال با بحران نتایج دست‌وپنجه نرم می‌کند و هوادارانش چشم‌انتظار یک پیروزی ساده‌اند، سایر تیم‌های ورزشی این باشگاه بی‌سروصدا در حال فتح سکوها هستند. از فوتسال بانوان تا بسکتبال آقایان، از هندبال تا فوتبال ب، استقلال در رشته‌هایی که کمتر دیده می‌شوند، بیشتر می‌برد. این تضاد، نه فقط یک روایت ورزشی، بلکه نشانه‌ای از تغییر در مفهوم باشگاه‌داری است؛ جایی که موفقیت دیگر فقط در مستطیل سبز تعریف نمی‌شود.

آبی‌ها قبل از آن که داستان تلخ فصل قبل تکرار شود باید به دنبال درمان تیم‌شان باشند اگرنه باخت‌های متوالی به عادتی تبدیل می‌شود که بیرون آمدن از باتلاق آن امکان‌پذیر نخواهد بود‌.

استقلال تهران امشب در نخستین دیدار آسیایی فصل جدید، در دوبی به مصاف الوصل امارات می‌رود؛ دیداری حساس که فراتر از یک مسابقه گروهی است و می‌تواند نمادی از بازگشت اعتماد به نفس، تثبیت جایگاه قاره‌ای و احیای میراث پرافتخار آبی‌ها باشد. در آستانه هشتادسالگی باشگاه، استقلال با ترکیبی پرستاره و سرمربی پرتغالی‌اش، به دنبال اثبات این حقیقت است که هنوز می‌تواند در قامت یک قدرت آسیایی ظاهر شود—حتی در برابر حریفی با ۱۳ بازیکن خارجی و امتیاز میزبانی.

انتقال غیرمنتظره مهدی طارمی از اینتر به المپیاکو یونان، موجی از واکنش‌های متناقض را در فوتبال اروپا به راه انداخته است. برخی آن را گامی رو به عقب می‌دانند، برخی دیگر فرصتی برای بازسازی. اما رسانه‌های یونانی با شور و شوق از ورود مهاجم ایرانی استقبال کرده‌اند و او را نماد امید تازه فوتبال یونان می‌دانند. آیا طارمی می‌تواند دوباره بدرخشد و مسیرش را به یکی از لیگ‌های بزرگ اروپا باز کند؟ این گزارش، روایتی است از انتخابی پرریسک و آینده‌ای پرامید.

در روزهایی که استقلال با خریدهای پرزرق‌وبرق، میدان روانی فوتبال ایران را فتح کرده، پرسپولیس در مهی از وعده‌های بی‌سرانجام گرفتار شده است. این گزارش، روایتی است از شهری که یک سویش جشن می‌گیرد و سوی دیگرش چشم به فردا دوخته؛ تقابل دو تیم، دو رویکرد، و دو سرنوشت که پیش از آغاز فصل، نتیجه‌ نیمه‌اول را رقم زده‌اند.

با پیوستن رسمی منیر حدادی، مهاجم اسپانیایی-مراکشی با سابقه حضور در ۷ باشگاه لالیگا، به استقلال تهران، یکی از غیرمنتظره‌ترین و پرحاشیه‌ترین انتقال‌های فصل رقم خورد. ستاره‌ای که روزی در کنار مسی و نیمار جام‌های اروپایی را فتح کرده بود، حالا در لیگ برتر ایران به‌دنبال احیای دوباره خود است. آیا منیر می‌تواند در تهران بدرخشد و مسیر پرنوسان حرفه‌ای‌اش را به نقطه‌ای تازه برساند؟ این گزارش، روایتی است از گذشته، افتخار، و پرسشی درباره آینده.

گل طلایی گارناچو در زمستان ۲۰۲۴، روزی نماد آغاز عصری تازه در منچستریونایتد بود؛ اما امروز، آن قاب درخشان به یادگاری تلخ از آینده‌ای بر بادرفته بدل شده است. در حالی که سه ستاره جوان یکی پس از دیگری در آستانه جدایی‌اند، باشگاه با بحران هویت، ساختاری فرسوده و وعده‌هایی بی‌ثمر دست‌وپنجه نرم می‌کند. تحقیر برابر تیم دسته‌چهاری گریمزبی، تنها نماد کوچکی از سقوطی است که حالا دیگر فقط ورزشی نیست، بلکه فرهنگی و ساختاری است.

مجید علیاری که با دعوتش به تیم ملی موجی از انتقادها را به جان خرید، در نخستین بازی ملی خود مقابل افغانستان با دو گل و یک پاس گل، ورق را برگرداند و نشان داد گاهی پاسخ واقعی به تردیدها، درون زمین داده می‌شود. حالا این مهاجم ۲۹ ساله نه‌تنها برای تثبیت جایگاهش در سپاهان تلاش می‌کند، بلکه رؤیای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را نیز در سر دارد؛ رؤیایی که شاید آخرین فرصت بزرگ دوران فوتبالش باشد.

دیدار ایران و افغانستان در چارچوب تورنمنت کافا، بیش از آنکه آزمونی جدی برای تیم ملی باشد، به مراسمی شبیه بود که در آن چند بازیکن لیگ برتر به پاس درخشش‌شان در فصل گذشته پاداش گرفتند. غیبت لژیونرها، هم‌پوشانی با اردوی تیم امید و ترکیب غیرواقعی باعث شد این مسابقه نه به جوان‌گرایی منجر شود، نه به شناسایی مهره‌های کلیدی برای جام جهانی. نتیجه بازی قابل پیش‌بینی بود، اما آنچه باقی ماند، پرسشی است درباره مسیر واقعی آماده‌سازی تیم ملی برای رقابت‌های جهانی.