پایگاه خبری سرمایه فردا

تصمیم کابینه امنیتی اسرائیل برای اشغال کامل شهر غزه، نقطه عطفی خطرناک در بحران فلسطین و تحولی تنش‌زا در معادلات منطقه‌ای است. این اقدام، نه‌تنها نشانه‌ای از تغییر فاز عملیات نظامی به تسلط میدانی است، بلکه پیامدهایی گسترده در حوزه انسانی، دیپلماتیک و امنیتی به‌همراه دارد. از تشدید درگیری‌ها و گسترش جنگ فرسایشی گرفته تا تقویت گفتمان مقاومت و افزایش نفوذ ایران در معادلات خاورمیانه، اشغال غزه می‌تواند جهنمی باشد که اسرائیل خود آن را شعله‌ور کرده است.

هشت روز پس از آغاز حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، نه‌تنها اهداف اعلام‌شده نتانیاهو برای تغییر نظام سیاسی شکست خورد، بلکه جامعه ایرانی به شکلی کم‌سابقه متحد شد؛ از منتقدان داخلی تا نسل جوان، همگی در محکومیت تجاوز و حمایت از مقاومت ملی، به یک صدای مشترک رسیدند. حتی چهره‌هایی از اپوزیسیون، مانند مسیح علی‌نژاد، اذعان کردند جنگ باعث محبوبیت بیشتر جمهوری اسلامی شده است.

در روزهایی که صدای انفجارها خواب شهر را ربود و نگرانی‌ها در جان مردم ریشه دواند، نبردی خاموش در میدان اقتصاد شکل گرفت. نه با توپ و تانک، بلکه با توزیع منظم کالا، پرداخت زودهنگام حقوق، و حفظ اعتماد عمومی؛ جنگ دوازده‌روزه نشان داد که اقتصاد، سنگری حیاتی در حفظ انسجام ملی و آرامش روانی جامعه است.

ناتالی پورتمن، بازیگر مطرح هالیوود با ریشه‌های یهودی، در اقدامی جسورانه با انتشار پیامی صریح در اینستاگرام، خواستار پایان قحطی و جنگ در غزه شد. این موضع‌گیری، که مستقیماً سیاست‌های نخست‌وزیر اسرائیل را نشانه گرفته، نشان می‌دهد چگونه صدای اعتراض به فاجعه انسانی در غزه حتی از دل سینمای غرب و چهره‌هایی با پیوندهای فرهنگی به اسرائیل برخاسته است.

حملات اخیر رژیم صهیونیستی به سوریه، فراتر از یک اقدام نظامی یا واکنش امنیتی، نشانه‌ای از اجرای پروژه راهبردی کریدور داود است—طرحی چندوجهی با اهداف ژئوپلیتیکی، اقتصادی و امنیتی که می‌کوشد مسیر نفوذ این رژیم را تا نزدیکی مرزهای ایران بگستراند. این پروژه با تمرکز بر منابع نفتی و ایجاد مسیر ارتباطی میان سرزمین‌های اشغالی تا کردستان عراق، معادلات قدرت در منطقه را تهدید می‌کند. اما مقاومت محلی و چالش‌های بین‌المللی ممکن است تحقق این آمال دیرینه صهیونیستی را با هزینه‌های سنگین روبه‌رو سازد

اخیرا ایران با دو حمله تروریستی در شمال‌غرب و جنوب‌شرق روبه‌رو شد؛ حوادثی که با هدف قرار دادن نهادهای نظامی و حکومتی، نشانه‌هایی از هماهنگی عملیاتی و ردپای گروه‌های تجزیه‌طلب و تکفیری وابسته به موساد را در خود دارد. این رخدادها را می‌توان بخشی از تلاش جدید رژیم صهیونیستی برای جبران ناکامی نظامی در جنگ ۱۲ روزه و انتقال جنگ از مرزها به عمق امنیت داخلی ایران دانست.

افزایش چشمگیر موارد جاسوسی صهیونیست‌ها برای ایران، آن هم در دل ساختارهای نظامی و مدنی اسرائیل، پرده از بحرانی تازه برداشته است؛ بحرانی که نه‌تنها ادعای یکپارچگی و کنترل امنیتی این رژیم را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد انگیزه‌های مالی، بی‌اعتمادی اجتماعی و شکاف‌های عمیق هویتی، اسرائیل را در برابر نفوذ ایران آسیب‌پذیر کرده‌اند. کارزار تبلیغاتی تازه‌ رژیم صهیونیستی نیز در مقابله با موج بی‌تعهدی داخلی، فعلاً حرفی برای گفتن ندارد.

حملات اخیر اسرائیل به سوریه فراتر از بهانه‌های ظاهری مانند درگیری‌های سویداء یا حفظ امنیت مرزها است و بیشتر با هدف دسترسی به مناطق نفت‌خیز سوریه و اتصال به کردستان عراق و محاصره ایران است.

در پی تحولات اخیر مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران، گزارش‌ها نشان می‌دهند که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، با طرح نظامی گسترده سنتکام برای حمله چندمرحله‌ای به تأسیسات هسته‌ای ایران مخالفت کرده است. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که مقامات آمریکایی و اسرائیلی نسبت به بازسازی احتمالی ظرفیت‌های غنی‌سازی ایران ابراز نگرانی کرده‌اند و نشانه‌هایی از فعالیت‌های زیرزمینی در تأسیسات حساس نطنز و اصفهان نیز گزارش شده است.