پایگاه خبری سرمایه فردا

سید جعفر میر، مدیرعامل شرکت شیر پاستوریزه پگاه تهران، همزمان سهامدار شرکت فراسازان آویژه و عضو هیئت‌مدیره شرکت کاسپین کی‌ستون است—شرکت‌هایی فعال در صنعت ساختمان، تولید میلگرد، طراحی و اجرای پروژه‌های عمرانی. در کنار او، غلامرضا زینلی نیز با مسئولیت معاونت توسعه مدیریت صنایع شیر ایران، همزمان در هیئت‌مدیره پگاه تهران و پگاه الیگودرز حضور دارد. بررسی عملکرد پگاه تهران در سال ۱۴۰۴ نسبت به ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که این چندشغله‌گی مدیریتی با کاهش تمرکز و افت بهره‌وری همراه بوده است.

صندوق بیمه کشاورزی، از نهادهای کلیدی در حمایت از تولیدکنندگان بخش کشاورزی، در سال ۱۴۰۴ با زیان خالص بیش از هزار میلیارد تومان مواجه شده است—در حالی که در سال ۱۴۰۳ سود خالص آن ۲۷۱ میلیارد تومان بود. زیان انباشته این صندوق اکنون بیش از ۲۵۰ برابر سرمایه ثبت‌شده آن است. در کنار این بحران مالی، پرداخت‌های فاقد مجوز قانونی و انتصاب‌های مدیریتی با سوابق غیرتخصصی، وضعیت این نهاد را در مسیر فرسایش قرار داده‌اند.

با گردش مالی سالانه نزدیک به ۱۰۰ میلیارد دلار و صادرات بیش از ۷ میلیارد دلاری، صنعت غذا یکی از ستون‌های اصلی تولید و تجارت غیرنفتی ایران است. اما در کنار این ظرفیت عظیم، چالش‌هایی چون رقابت منفی، ضعف زیرساخت‌های لجستیکی، و وابستگی به نرخ ارز، مسیر توسعه پایدار این صنعت را با مخاطرات جدی روبه‌رو کرده است.

در دل خاک ایران، ظرفیت‌هایی نهفته‌اند که سال‌هاست زیر سایه ساختارهای سنتی و تحریم‌های بین‌المللی، فرصت شکوفایی نیافته‌اند. کشاورزی ایران، با همه تنوع اقلیمی و دانش بومی‌اش، هنوز درگیر الگوهایی است که بهره‌وری را محدود کرده‌اند. اما حالا، زمان عبور فرا رسیده—عبور از سنت به صنعت، از پراکندگی به یکپارچگی، و از وابستگی به ارزآوری پایدار.

شرکت صنایع غذایی و لبنی میهن، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان بستنی و لبنیات کشور، با بدهی سنگین بانکی و حواشی اجتماعی گسترده، در موقعیتی پرتنش قرار گرفته است. از ثبت ۱٬۱۴۵ میلیارد تومان بدهی غیرجاری نزد بانک کارآفرین تا واکنش‌های عمومی به رفتارهای درون‌سازمانی، برند میهن با چالش‌های جدی در حوزه مالی و اعتبار عمومی مواجه است.

دو ماه است که دود آتش‌سوزی‌های هورالعظیم، نفس مردم خوزستان را گرفته و چشم‌ها را کور کرده؛ اما راه‌حل ساده‌ای به نام «حقابه» در پیچ‌وخم سیاست‌ورزی منطقه‌ای و دیپلماسی فرسایشی گم شده است. این گزارش، روایت تلخی است از تالابی که به‌جای آب، سهمش از سیاست فقط دود بوده—و از محیط زیستی که در برابر منافع ملی، بی‌پناه مانده است.

در حالی که تبلیغات گسترده فضای مجازی درباره کشت خانگی خشخاش با حیرت کاربران همراه شده، دولت نیز در پی بحران تأمین مواد اولیه دارویی، بار دیگر به بررسی مجوز کشت قانونی این گیاه روی آورده است. از تاریخچه مصرف تریاک در ایران تا نقش دارویی آلکالوئیدهای گیاه خشخاش، اکنون بحث بر سر کشت کنترل‌شده آن تحت نظارت بین‌المللی، به نقطه‌ای حساس رسیده است. موافقان از استقلال دارویی و کاهش واردات می‌گویند، مخالفان از گسترش اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی هشدار می‌دهند—و در این میان، تصمیم‌گیران هنوز بر سر چندراهی مانده‌اند.

در شهریور ۱۴۰۴، قیمت هندوانه، خیار، خربزه و قارچ با رشدهای بی‌سابقه‌ای مواجه شد؛ جهشی که نه از کمبود تولید، بلکه از احتکار داخلی و صادرات کنترل‌نشده ناشی شده است. در غیاب نظارت مؤثر و سیاست‌گذاری هوشمند، سبد خوراکی خانوارهای شهری تحت فشار تورمی قرار گرفته و کیفیت تغذیه به‌طور جدی تهدید شده است.

در حالی‌که بنیاد مستضعفان قصد دارد یکی از قطعات جنگلی کلارآباد را با قیمت نجومی به فروش بگذارد، تاریخچه پرمناقشه ۱۰ هکتاری‌ها و ممنوعیت‌های قانونی در تغییر کاربری این اراضی، بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره مالکیت، بهره‌برداری و مسئولیت نهادهای عمومی در قبال منابع طبیعی کشور را به صدر افکار عمومی بازگردانده است.