پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی‌که چین با تعطیلی موقت کارخانه‌های فولاد در تانگشان به استقبال رژه نظامی می‌رود، بازارهای جهانی با رشد قیمت سنگ‌آهن واکنش نشان داده‌اند. همزمان، لغو محدودیت‌های خرید مسکن در پکن و تعویق تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی، چشم‌انداز تقاضا و ثبات تجاری را بهبود بخشیده‌اند. این تحولات، فولاد را بار دیگر در کانون تعاملات زیست‌محیطی، سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری قرار داده‌اند.

در حالی که اقتصاد ایران طی یک دهه گذشته با تورم مزمن و رشد اقتصادی نزدیک به صفر دست‌و‌پنجه نرم کرده، بررسی‌ها نشان می‌دهد یکی از ریشه‌های اصلی این بحران، ساختار متورم و ناکارآمد دولت است. از کسری بودجه سنگین تا بی‌اعتمادی عمومی به بازار سرمایه، مجموعه‌ای از چالش‌ها در حال انباشت است که تنها با اصلاحات ساختاری، کوچک‌سازی دولت و تقویت بخش خصوصی می‌توان به سمت شکوفایی اقتصادی حرکت کرد. این یادداشت، نگاهی دارد به ضرورت بازنگری در سیاست‌های استخدامی، بودجه‌ای و مالی کشور.

در روزهایی که بازار سرمایه ایران میان بیم و امید نوسان می‌کند، نشانه‌هایی از بازگشت تدریجی اعتماد سرمایه‌گذاران به چشم می‌خورد. ورود مجدد سرمایه‌های حقیقی به صندوق‌های پرریسک، واکنش مثبت به تحرکات دیپلماتیک، و رفتار سنجیده معامله‌گران در مواجهه با بحران‌های زیرساختی، همگی حکایت از مرحله‌ای تازه در زیست بازار دارند؛ مرحله‌ای که بیش از هر چیز، به روایت‌سازی از آینده وابسته است.

بازار سرمایه ایران پس از پنج سال رکود ممتد، اکنون در نقطه‌ای ایستاده که بسیاری از تحلیل‌گران آن را پایان چرخه نزولی می‌دانند و برخی معتقدند پایان دوره رکود، محرک رشد می شود.

خاموشی‌ها اشتغال صنعتی را تهدید می‌کنند؛ در سال ۱۴۰۳، بیش از ۱۵۰ هزار فرصت شغلی در بخش تولید تحت تأثیر قطعی برق از بین رفت این آمار نشان می‌دهد که بحران انرژی، فقط مسئله‌ای فنی نیست؛ بلکه تهدیدی مستقیم برای معیشت خانوارهاست.

در جهانی که تصویر هر کشور با یک نماد یا روایت تثبیت می‌شود، راهپیمایی اربعین به بستری برای شکل‌گیری «کلان‌تصویر» جدیدی از ایران بدل شده است؛ تصویری که نه از دل تبلیغات رسمی، بلکه از زبان مردم عراق، از خاطره مقاومت مشترک، و از تحسین قدرت نرم و سخت ایران برآمده است. ایران امروز، در نگاه همسایگان، نه فقط سرزمین موشک‌ها، بلکه نماد اراده، استقلال و رهبری شیعه در منطقه است—تصویری که اگر باورش کنیم، می‌توانیم آن را تثبیت و جهانی کنیم.

راهپیمایی اربعین صرفاً یک آیین مذهبی نیست؛ بلکه فناوری اجتماعی پیچیده‌ای است برای بازآرایی تخیل جمعی، صورت‌بندی سوژه مقاوم و طراحی افق‌های تمدنی آینده. این پدیده، با پیوند زنده میان خاطره عاشورا، تجربه همبستگی حال و آرمان ظهور، به کارگاهی عملی برای ساختن جامعه‌ای مبتنی بر معنویت، ایثار و کنش‌گری فعال بدل شده است. در جهانی که نظم مسلط بر رقابت و فردگرایی بنا شده، اربعین با خلق جغرافیای بدیل، امکان زیستن در نظمی دیگر را به‌صورت انضمامی اثبات می‌کند.

در جهانی که مرز میان حق و باطل بیش از هر زمان دیگری آشکار شده، راهپیمایی میلیونی اربعین به نماد همبستگی، مقاومت و کنش‌گری مؤمنانه بدل شده است. این آیین باشکوه، نه‌تنها تجدید عهد با عاشورا، بلکه مانوری از قدرت نرم امت شیعه در برابر استبداد رسانه‌ای و نظامی غرب است. امسال، در سایه پیروزی‌های مقاومت و تحقیر قدرت‌های سلطه‌گر، مسیر اربعین به صحنه‌ای برای نمایش «روح جمعی امت مقاومت» تبدیل شده؛ جمعیتی میلیونی که با قلب‌هایی متصل و گام‌هایی استوار، پیام آزادگی و ایستادگی را به گوش جهانیان می‌رسانند.

قیام عاشورا، نقطه تلاقی دین و سیاست بود؛ جایی که امام حسین علیه‌السلام با تصمیمی تاریخی، حج را نیمه‌تمام گذاشت تا در برابر انحرافی بزرگ در دین بایستد. این حرکت، الگویی از دینداری ارائه داد که در برابر ظاهرگرایی و مناسک بی‌روح، قد علم می‌کند. مراسم اربعین، در امتداد همین مسیر، وظیفه بازماندگان قیام را یادآوری می‌کند: اینکه اگر در کربلا نبودیم، امروز می‌توانیم با پای پیاده، با دل و جان، اعلام موضع کنیم.