پایگاه خبری سرمایه فردا

اقتصاد ایران در سه سال دولت رئیسی فراز و فرودهای زیادی داشت از آزادسازی ارز برخی کالاهای یارانه ای تا افزایش قیمت یارانه ها اتفاق افتاد.

رسمی‌سازی مالکیت به‌عنوان ابزاری برای تثبیت حقوق افراد، در ظاهر گامی در جهت عدالت اجتماعی محسوب می‌شود. اما آیا این فرآیند واقعاً موجب تضمین حقوق مالکان است یا به قانونی برای نادیده گرفتن مالکیت‌های غیررسمی و افزایش تبعیض تبدیل شده است؟ بررسی دیدگاه‌های حقوقی و اقتصادی نشان می‌دهد که ضرورت انعطاف‌پذیری در نظام‌های حقوقی، عاملی کلیدی برای جلوگیری از پایمال شدن حقوق افراد و توجه به واقعیات اجتماعی است.

با اجرایی شدن جزئیات توافق ایران و اورآسیا دورنمای تحقق صادرات ۲۰ میلیارد دلار ایران به کشورهای اورآسیا در ۵ سال آینده نمایان شد.

ایران تلاش کرده با پیشنهادهای اقتصادی، زمینه پذیرش برخی شروط را فراهم کند، اما در آمریکا، شواهدی دال بر تبدیل این موضوع به دستور کار رسمی وجود ندارد. آنچه محتمل به نظر می‌رسد، یک توافق موقت و محدود درباره برنامه هسته‌ای است که تحقق آن به دور بعدی مذاکرات وابسته خواهد بود.

صادرات ایران در مسیر رشد با چالش‌های اساسی روبه‌رو است؛ از خام‌فروشی منابع طبیعی گرفته تا عدم آمادگی زیرساخت‌های بانکی برای تسهیل تجارت بین‌المللی. سیاست‌های ناپایدار، فقدان هدایت سرمایه‌گذاری، و تغییرات ناگهانی در قوانین تجاری، موجب شده که بازارهای هدف اعتماد کمتری به صادرکنندگان ایرانی داشته باشند. در این میان، شرکت‌های مدیریت صادرات، نمایشگاه‌های بین‌المللی، و اصلاح ساختارهای تجاری، می‌توانند نقش کلیدی در احیای جایگاه ایران در بازارهای جهانی ایفا کنند. بدون تغییرات بنیادین، صادرات کشور همچنان با موانع داخلی و خارجی مواجه خواهد بود.

پس از سال‌ها تأکید بر قدرت سخت، ایران اکنون در موقعیتی قرار دارد که با دیپلماسی فعال و استفاده از ابزارهای قدرت نرم، روابط منطقه‌ای خود را گسترش دهد. از مذاکرات راهبردی تا نشست‌های بین‌المللی، فرصت‌هایی برای گفتگوی مؤثر میان ایران و کشورهای عربی منطقه فراهم شده است. با بهره‌گیری از دیپلماسی عمومی، تعاملات فرهنگی، و سیاست‌های همکاری اقتصادی، ایران می‌تواند تصویری نوین از خود ارائه دهد و نقش سازنده‌ای در تحولات آینده منطقه ایفا کند.

در جهانی که رقابت‌های سیاسی و امنیتی نقش مهمی در توسعه کشورها دارد، ایران با چالش‌های استراتژیک متعددی روبه‌رو است. تجربه تاریخی نشان داده که هیچ کشور متوسط یا بزرگی بدون حل مشکلات امنیتی خود، به توسعه پایدار دست نیافته است. با توجه به رقابت‌های منطقه‌ای و حضور کشورهای رقیب با حمایت‌های نظامی گسترده، ایران باید مسیر آینده خود را با درک واقعیت‌های ژئوپلیتیکی و مدیریت چالش‌های امنیتی مشخص کند. استقلال راهبردی و شناخت دقیق موازنه‌های قدرت، دو عامل کلیدی در دستیابی به توافقات پایدار و تقویت جایگاه ایران در نظام بین‌الملل خواهند بود.

فرصت دستیابی به توافق میان ایران و آمریکا، بیش از هر زمان دیگری در چهار دهه گذشته فراهم شده است. تغییر ماهیت مذاکرات از سطح دولت به سطح حاکمیت در ایران، و نقش سیاسی ترامپ در آمریکا، زمینه را برای حل‌وفصل برخی اختلافات مهیا کرده است. با وجود موانع ساختاری در واشنگتن و تجربه ناموفق برجام، دو طرف به دنبال راهکارهای تازه‌ای هستند تا بن‌بست مذاکرات را بشکنند. آیا این روند می‌تواند به توافقی پایدار و عملی منجر شود، یا چالش‌های سیاسی و قانونی مانع از تحقق آن خواهند شد؟

با شدت گرفتن درگیری‌های نظامی میان هند و پاکستان بر سر کشمیر، این مناقشه دیرینه بار دیگر به یک بحران ژئوپلیتیکی تبدیل شده است. اهمیت استراتژیک این منطقه، کنترل منابع آبی و مداخله بازیگران بین‌المللی، جنگ کشمیر را به یکی از حساس‌ترین نقاط تنش در جنوب آسیا تبدیل کرده است. لغو توافقات آبی توسط پاکستان و حملات موشکی هند نشان‌دهنده تشدید بحران است. آیا دو قدرت هسته‌ای منطقه به سمت یک جنگ فراگیر حرکت می‌کنند، یا تنش‌ها تحت کنترل خواهد ماند؟