پایگاه خبری سرمایه فردا

در دنیای ترجمه، مترجم فقط واسطه زبان نیست؛ او باید روح نویسنده را در زبان مقصد زنده کند. پیمان خاکسار، با ترجمه‌هایی چون «جزء از کل» و «اتحادیه ابلهان»، نشان داده که ترجمه برایش نه فقط کار، بلکه تجربه‌ای زیسته است از شعرهای بوکوفسکی تا رمان‌های تولتز و فاولز.

شکست پرسپولیس برابر خیبر خرم‌آباد، فقط یک باخت فوتبالی نبود؛ نقطه پایان مدیری بود که با وعده نظم آمد، با جام‌ها دوام آورد، اما با اعتراض‌ها رفت. رضا درویش پس از ۴۶ ماه مدیریت، در شبی پرتنش، استعفا داد و پرسپولیس را در آستانه تغییرات تازه قرار داد.

پرونده قضایی برای زهره سادات هاشمی، مجری سابق صداوسیما، پس از انتشار مصاحبه‌ای انتقادی، بار دیگر مرز میان نقد رسانه‌ای و افشاگری سیاسی را در ایران به چالش کشیده است. در حالی‌که افکار عمومی خواهان شفافیت و پاسخ‌گویی‌اند، واکنش قضایی به جای گفت‌وگو، نشانه‌ای از بحران اعتماد و سردرگمی نهادی در برابر تحولات رسانه‌ای است.

در میانه بحران‌های اقتصادی، دیپلماتیک و اجتماعی، بازگشت رسانه‌هایی چون کیهان به موضوع «حجاب اجباری» نه‌تنها اولویت‌های جامعه را نادیده می‌گیرد، بلکه نشانه‌ای از تلاش برای حفظ گفتمانی است که حتی در میان چهره‌های سنتی اصولگرا نیز در حال فروریختن است. واکنش تند حسین شریعتمداری به سخنان محمدرضا باهنر، بیش از آنکه دفاع از شریعت باشد، تلاشی برای مهار شکاف درون‌جریانی و جلوگیری از بازتعریف قدرت است.

حنا روزی افتخار مرغدونی بود؛ مرغی پرکار، محبوب و پرحرف‌وحدیث. اما روزگار اوج، جای خود را به روزهای بی‌تخم، پرخاشگری و آشوب داد. وقتی دیگر نه تخمی می‌گذاشت، نه آرامشی باقی می‌گذاشت، تصمیمی سخت در انتظارش بود. حتی نگاه آخرش هم نتوانست مانع شود. این روایت، قصه سقوطی است که با خاطره آغاز شد و با واقعیت پایان گرفت.

در دهه ۶۰، فوک‌های خزری در اسکله‌های شمالی ایران آفتابی می‌شدند. امروز، تنها نشانه‌ای که از آن‌ها باقی مانده، لاشه‌هایی است که با امواج به ساحل می‌رسند پوسیده، بی‌جان و بی‌پاسخ.

در «فروید»، تئاتر به میدان نبردی میان غریزه و منطق بدل می‌شود. این نمایش، با عبور از روایت‌های متعارف، تجربه‌گرایی را از بازی فرمی به صداقت درونی بازمی‌گرداند.

در میدان‌ها، کوچه‌ها و ساحل‌ها، جوانان با ساز پدربزرگ‌ها نواختند و مردم با صدای خاک، دوباره به خودشان گوش دادند. فستیوال‌های بومی، روایتی زنده از آشتی نسل امروز با گذشته‌اند.

در دو ماجرای جنایی که یکی با مفقود شدن جوانی در رباط‌کریم و دیگری با درگیری خونین مقابل کلانتری در تهران آغاز شد، رد پای اختلافات شخصی و روابط پرتنش به تراژدی مرگ ختم شد. هر دو پرونده نشان می‌دهند که چگونه نزاع‌های فردی و کنترل‌نشده، در غیاب مدیریت عقلانی و گفت‌وگو، می‌تواند به فجایعی بدل شود که نه‌تنها خانواده‌ها را داغدار می‌کند بلکه دستگاه قضایی و جامعه را نیز با پرسش‌های جدی درباره خشونت، امنیت اجتماعی و مسئولیت‌پذیری روبه‌رو می‌سازد.