پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار سرمایه ایران در حالی با رکود تورمی و رشد منفی تولید دست‌وپنجه نرم می‌کند که اصلاحات دیرهنگام در حوزه انرژی و صنایع بزرگ امید تازه‌ای برای فعالان ایجاد کرده است. با وجود این، نهادهای مالی و صندوق‌ها به بازیگران اصلی بازار تبدیل شده‌اند و مشارکت سهامداران خرد کمرنگ‌تر شده است. در چنین فضایی، سرمایه‌گذاران محتاط با ترکیب متنوعی از دارایی‌ها میان طلا، درآمد ثابت و سهام می‌کوشند ریسک را مدیریت کنند، اما دستیابی به رشد پایدار همچنان نیازمند اصلاحات بنیادی و گشایش‌های سیاسی است.

افزایش نرخ بهره اسمی به محدوده ۳۵ تا ۳۷ درصد، رفتار سنتی سرمایه‌گذاران را دگرگون کرده و جذابیت بازارهای موازی همچون طلا، ارز و مسکن را کاهش داده است. در حالی که صندوق‌های درآمد ثابت سود قابل توجهی ارائه می‌دهند، نگرانی از پوشش‌ندادن تورم موجب خروج نقدینگی به سمت بازارهای پرریسک می‌شود. این تناقض، عملاً به ترمز رشد پایدار بورس تبدیل شده و نشان می‌دهد که تنها با اصلاحات بنیادی و هدایت نقدینگی به سمت تولید مولد می‌توان به آینده‌ای باثبات برای بازار سرمایه امیدوار بود.

لید بازار سرمایه ایران پس از رالی اخیر، همچنان با چالش‌های جدی اعتماد، شکاف ارزی و بحران‌های بانکی روبه‌روست. در حالی که اختلاف میان دلار نیما و آزاد فشار مضاعفی بر شرکت‌ها وارد کرده، ورود ابزارهای نوین مانند گواهی‌های سپرده کالایی و مدیریت شجاعانه در بورس کالا امید تازه‌ای برای بازسازی اعتماد و جذب نقدینگی ایجاد کرده است.

بازار سرمایه ایران با وجود محدودیت‌های ساختاری و فشارهای سیاسی، همچنان ظرفیت رشد دارد. افزایش نرخ دلار نیما می‌تواند موتور محرک تازه‌ای برای شاخص باشد، در حالی که صنایع پتروشیمی، بانکی و غذایی به‌عنوان گزینه‌های جذاب مطرح‌اند. هرچند ریسک‌های انرژی و بی‌اعتمادی عمومی پابرجاست، پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد بازدهی ۲۵ تا ۳۰ درصدی در افق شش‌ماهه همچنان دست‌یافتنی است.

ملی مس و گروه روی با رشد چشمگیر قیمت‌ها نوید گزارش‌های مثبت پاییز را می‌دهند، اما وابستگی شدید صادرات نفت ایران به چین و روند نزولی قیمت جهانی نفت، منابع ارزی کشور را در معرض فشار قرار داده است. در کنار این، نقدینگی بر حسب دلار آزاد در کف تاریخی قرار دارد و شاخص مدیران خرید همچنان نزولی است؛ هرچند بازگشت تولید در شهریور امید تازه‌ای برای صنایع و بازار سرمایه ایجاد کرده است.

مجموعه گردشگری الیمالات در نور مازندران که قرار بود نخستین سافاری حیات‌وحش ایران باشد، امروز بیش از هر چیز با مرگ‌های پی‌درپی شیرها و ببرها شناخته می‌شود. از قطع هزاران درخت برای ساخت جاده تا تلف شدن گونه‌های نادر، این مجموعه به نمادی از بحران مدیریت محیط‌زیست بدل شده است.

در جامعه‌ای که ازدواج به کمک هدایا و کارتخوان‌ها به یک صندوق سرمایه‌گذاری جمعی بدل شده، مرگ همچنان بار مالی سنگینی بر دوش خانواده‌ها می‌گذارد. مقایسه هزینه‌های عروسی و مراسم تدفین نشان می‌دهد که در بسیاری موارد، آخرین بدرقه یک عزیز از آغاز زندگی یک زوج جوان گران‌تر تمام می‌شود؛ واقعیتی که نه‌تنها بحران اقتصادی، بلکه بحران امید اجتماعی را آشکار می‌سازد.

بامداد ۲۹ تیرماه ۱۴۰۳ صدای تیراندازی در یکی از محله‌های حومه تهران، پایانی خونین بر یک درگیری شبانه گذاشت. سهیل، جوانی که پس از شرکت در جشن عروسی با فرشاد و خانواده‌اش وارد نزاع شد، بر اثر شلیک گلوله جان باخت. تحقیقات نشان داد پدر فرشاد در جریان درگیری مسلحانه دست به تیراندازی زده و به عنوان متهم ردیف اول در دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شد؛ پرونده‌ای که هشت متهم در آن حضور دارند و اکنون در انتظار رأی قضات است.

چهار مرد جوان که هر یک در پرونده‌ای جداگانه مرتکب قتل شده بودند، با درخواست خانواده‌های قربانیان به قصاص رسیدند. این پرونده‌ها شامل قتل همسر سابق، جنایت در جریان سرقت، نزاع خانوادگی و اختلاف شخصی بود که پس از طی مراحل قضایی و تأیید دیوان عالی کشور، احکام آن‌ها اجرا شد