پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که بازار رمزارزها بار دیگر زیر فشار داده‌های تورمی آمریکا، سیاست‌های انقباضی فدرال رزرو و تنش‌های ژئوپلیتیکی جهانی قرار گرفته، بیت‌کوین و اتریوم با افت محسوس قیمت‌ها، نشانه‌ای از شکنندگی دارایی‌های دیجیتال در برابر متغیرهای کلان اقتصادی را به نمایش گذاشته‌اند. در این فضای پرنوسان، سرمایه‌گذاران با چالش انتخاب میان طلا به‌عنوان پناهگاه سنتی و رمزارزها به‌عنوان نماد اقتصاد آینده مواجه‌اند؛ تقابلی که آینده سرمایه‌گذاری جهانی را بازتعریف خواهد کرد.

بار دیگر بازارهای غیررسمی ارز و طلا در خیابان‌های فردوسی و کریمخان، جای تالار حافظ بورس را در معادلات سرمایه‌گذاری گرفته‌اند. این جابه‌جایی تمرکز، نه‌تنها بازتابی از بی‌اعتمادی شهروندان تهرانی به بورس تهران است.

در حالی که توافق صلح میان ارمنستان و آذربایجان با میانجی‌گری دونالد ترامپ، نوید پایان درگیری‌های دیرینه را می‌دهد، واگذاری کریدور سیونیک به آمریکا و شکل‌گیری «مسیر ترامپ» پرسش‌هایی جدی درباره آینده امنیتی منطقه و منافع ملی ایران ایجاد کرده است. دیدار اخیر مقامات ارشد ایران و ارمنستان در تهران، نشان‌دهنده تلاش تهران برای حفظ نقش راهبردی خود در قفقاز جنوبی و مقابله با بازآرایی ژئوپلیتیکی به نفع غرب است. آیا دیپلماسی فعال ایران می‌تواند مانع از خفگی ژئوپلیتیکی شود یا قفقاز به صحنه‌ای تازه برای رقابت‌های فرامنطقه‌ای بدل خواهد شد؟

گل طلایی گارناچو در زمستان ۲۰۲۴، روزی نماد آغاز عصری تازه در منچستریونایتد بود؛ اما امروز، آن قاب درخشان به یادگاری تلخ از آینده‌ای بر بادرفته بدل شده است. در حالی که سه ستاره جوان یکی پس از دیگری در آستانه جدایی‌اند، باشگاه با بحران هویت، ساختاری فرسوده و وعده‌هایی بی‌ثمر دست‌وپنجه نرم می‌کند. تحقیر برابر تیم دسته‌چهاری گریمزبی، تنها نماد کوچکی از سقوطی است که حالا دیگر فقط ورزشی نیست، بلکه فرهنگی و ساختاری است.

در پی اعلام سه کشور اروپایی مبنی بر فعال‌سازی مکانیسم ماشه، موجی از تحلیل‌ها و واکنش‌ها از سوی اقتصاددانان، دیپلمات‌ها و اندیشمندان روابط بین‌الملل به راه افتاده است. از بی‌اثر دانستن تحریم‌های جدید تا هشدار درباره تغییر موازنه قدرت منطقه‌ای، این مکانیسم حالا بیش از آنکه ابزار فشار باشد، به نقطه‌ای برای بازتعریف اتحادها و تقابل‌ها تبدیل شده است.

سریال‌های تلویزیونی زمانی با خلاقیت و شخصیت‌پردازی‌های ماندگار، خیابان‌ها را خلوت می‌کردند؛ اما با کوچ کارگردانان به نمایش خانگی و ورود سرمایه‌گذاران تجاری، ذوق هنری جای خود را به شوخی‌های سطحی، لوکیشن‌های پرزرق‌وبرق و مضامین جنجالی داد. مروری بر کارنامه مهران مدیری و سروش صحت نشان می‌دهد که سریال‌سازی در ایران، از نقد اجتماعی و طنز موقعیت، به پوچ‌انگاری و شعارهای بی‌اثر رسیده است.

در نخستین سالگرد دولت چهاردهم، رئیس‌جمهور در گفتگویی ضبط‌شده و آرام با سه چهره رسانه‌ای حاضر شد؛ نشستی که با وجود قاب‌بندی حرفه‌ای و تلاش برای تنوع سیاسی، به تکرار کلیات پیشاانتخاباتی و فقدان پاسخ‌های مستند و عملکردمحور ختم شد. در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، این گفتگو نه به پرسش‌های مردم پاسخ داد، نه به اعتماد عمومی افزود؛ بلکه به یک دورهمی بی‌اثر در قاب تلویزیون تبدیل شد.

مجید علیاری که با دعوتش به تیم ملی موجی از انتقادها را به جان خرید، در نخستین بازی ملی خود مقابل افغانستان با دو گل و یک پاس گل، ورق را برگرداند و نشان داد گاهی پاسخ واقعی به تردیدها، درون زمین داده می‌شود. حالا این مهاجم ۲۹ ساله نه‌تنها برای تثبیت جایگاهش در سپاهان تلاش می‌کند، بلکه رؤیای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را نیز در سر دارد؛ رؤیایی که شاید آخرین فرصت بزرگ دوران فوتبالش باشد.

دیدار ایران و افغانستان در چارچوب تورنمنت کافا، بیش از آنکه آزمونی جدی برای تیم ملی باشد، به مراسمی شبیه بود که در آن چند بازیکن لیگ برتر به پاس درخشش‌شان در فصل گذشته پاداش گرفتند. غیبت لژیونرها، هم‌پوشانی با اردوی تیم امید و ترکیب غیرواقعی باعث شد این مسابقه نه به جوان‌گرایی منجر شود، نه به شناسایی مهره‌های کلیدی برای جام جهانی. نتیجه بازی قابل پیش‌بینی بود، اما آنچه باقی ماند، پرسشی است درباره مسیر واقعی آماده‌سازی تیم ملی برای رقابت‌های جهانی.