پایگاه خبری سرمایه فردا

در پی اظهارات جنجالی رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، که تلویحاً حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران را موجه جلوه داد، اعتبار این نهاد بین‌المللی بیش از پیش زیر سؤال رفته است. گروسی که به‌گفته کارشناسان در مسیر کسب دبیرکلی سازمان ملل گام برمی‌دارد، با سیاسی‌کاری آشکار، زمینه‌ساز صدور قطعنامه ضد ایرانی و حمله بامداد جمعه رژیم صهیونیستی شد. واکنش محمد اسلامی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، در نشست وین نشان داد که تهران این اقدامات را نه‌تنها نقض پادمان، بلکه بخشی از یک توطئه بین‌المللی علیه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای خود می‌داند. اکنون پرسش اصلی این است: آیا آژانس به مأموریت فنی خود پایبند است یا به ابزاری برای فشار سیاسی قدرت‌های غربی بدل شده؟

حمله هوایی اسرائیل به دوحه در نوامبر ۲۰۲۳، نه‌تنها نقطه‌عطفی در روابط خلیج فارس و تل‌آویو بود، بلکه بی‌سابقه‌ترین ضربه را به اعتبار امنیتی آمریکا در منطقه وارد کرد. این حمله، که با هدف رهبران حماس و به‌احتمال زیاد با چراغ سبز واشنگتن انجام شد، کشورهای عربی را با این پرسش مواجه کرد: پایگاه‌های نظامی آمریکا چه فایده‌ای دارند اگر نتوانند از متحدان خود در برابر متحد دیگرشان محافظت کنند؟ رسانه‌ها و اندیشکده‌های بین‌المللی از جمله گاردین، کارنگی و میدل‌ایست مانیتور، این رویداد را نشانه‌ای از فروپاشی نظم منطقه‌ای و تردید در آینده توافق ابراهیم دانسته‌اند. اکنون کشورهای خلیج در دوراهی دشواری قرار گرفته‌اند: پذیرش سلطه اسرائیل یا بازنگری در وابستگی به آمریکا.

نشست‌های سپتامبر ۲۰۲۵، از «سازمان همکاری شانگهای پلاس» تا مجمع عمومی سازمان ملل، تصویری متضاد و نگران‌کننده از آینده حکمرانی جهانی ارائه دادند. در حالی که چین با نمایش قدرت نظامی و دیپلماتیک، خود را نماد ثبات معرفی می‌کند، ایالات متحده با سیاست‌های متناقض و یک‌جانبه‌گرایانه، اتحاد غربی را متزلزل کرده است. نهادهای بین‌المللی از پاسخ‌گویی به بحران‌ها ناتوان‌اند، معاهدات امنیتی در حال فروپاشی‌اند، و رقابت قدرت‌ها در حوزه‌هایی چون فضا و فناوری نظامی، چشم‌اندازی از جهانی ناامن‌تر را ترسیم می‌کند. آنچه در حال شکل‌گیری است، نه یک نظم نوین باثبات، بلکه واقعیتی ترکیبی، پرتنش و چندقطبی است که مسیر آن به‌جای اجماع، از دل شکاف‌ها و رقابت‌ها می‌گذرد.

بیش از هفت دهه پس از شکل‌گیری نظم بین‌المللی مبتنی بر رهبری آمریکا و نهادهای چندجانبه، نشانه‌های فرسایش این چارچوب به‌وضوح در تحولات ژئوپولیتیکی اخیر دیده می‌شود. از بی‌اعتباری نهادهای بین‌المللی و رفتار متناقض واشنگتن گرفته تا ظهور بلوک‌های جدیدی چون بریکس و سازمان همکاری شانگهای، جهان در حال عبور از نظم لیبرال آمریکایی به سوی ساختاری چندقطبی، قدرت‌محور و انعطاف‌پذیر است. این گذار، نه‌تنها فرصت‌هایی برای بازیگران مستقل فراهم کرده، بلکه چالش‌هایی تازه در مدیریت رقابت‌ها و بحران‌های جهانی به همراه دارد.

وعده‌های رفاهی وزیر کار هنوز به مرحله عمل نرسیده‌اند و خبرها مبنی بر نزدیک شدنش به مرحله استیضاح حکایت دارد.

بازار سهام در روز جاری با ثبت ارزش معاملات ۹.۸ همت، رکورد دوماهه‌ای را شکست، اما همزمان با خروج ۴۴۰ میلیارد تومان پول حقیقی، نشانه‌هایی از غلبه فروش و نوسان‌گیری در بازار نمایان شد. در حالی که برخی نمادهای بنیادی همچنان مورد توجه بازار هستند، ضعف مدیریت در حوزه تحلیل و سیاست‌گذاری اقتصادی، به‌عنوان عامل اصلی ناترازی‌های ساختاری کشور معرفی شده است. تحلیلگران هشدار می‌دهند که در غیاب مدیران کارآمد، فرصت‌های بازار سرمایه نیز با تهدیدهای جدی مواجه خواهند شد.

در قلب صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، جایی که فشار، دما و خوردگی هر لحظه تجهیزات را تهدید می‌کنند، آزمون‌های غیرمخرب (NDT) به‌عنوان ابزار حیاتی برای پیشگیری از بحران عمل می‌کنند. این روش‌ها بدون آسیب به قطعات، نقص‌های پنهان را آشکار می‌سازند و از انفجار، نشت و توقف تولید جلوگیری می‌کنند. مرحله نصب، آخرین فرصت برای نجات ایمنی و سرمایه است—فرصتی که اگر از دست برود، هزینه‌اش سنگین خواهد بود.

در پی افشای تخلفات وارداتی در بازار موبایل، کارشناسان هشدار می‌دهند که گوشی‌های قاچاق یا ثبت‌شده با برند جعلی، فاقد گارانتی معتبر بوده و احتمال قطع تماس در آن‌ها بالاست. تفاوت قیمت تا ۳۰ درصد، برخی خریداران را به سمت بازار غیررسمی سوق داده، اما ریسک رجیستری، نبود خدمات پس از فروش و مالکیت نامشخص، زیان‌های پنهانی به همراه دارد. بررسی کد IMEI، خرید از فروشگاه‌های مجاز و دریافت فاکتور رسمی، راه‌های کاهش ریسک هستند.

در حالی که ناترازی برق کشور به بیش از ۱۶ هزار مگاوات رسیده و تابستان‌ها با بحران خاموشی مواجه‌ایم، توسعه نیروگاه‌های خورشیدی خانگی به‌عنوان راه‌حلی مقرون‌به‌صرفه و فوری، همچنان با موانع مالی، فنی و اداری روبه‌روست. با وجود ظرفیت بالای ایران در کمربند خورشیدی جهان، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر از شبکه برق تنها ۱.۸ درصد است. دبیر انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر با انتقاد از عملکرد نظام بانکی و ضعف در خرید تضمینی، خواستار تسهیل سرمایه‌گذاری مردمی و تجمیع ظرفیت‌ها برای عرضه در بورس انرژی شد.