پایگاه خبری سرمایه فردا

محمودرضا خواجه نصیری معتقد است وقتی سیاست‌گذار به جای حمایت، به سقف‌گذاری شاخص بورس روی می‌آورد، بازار سهام از مسیر طبیعی خود منحرف می‌شود.

هجده سال از جلسه پرتنش هیأت‌مدیره نفت برای واگذاری توسعه میادین گازی گلشن و فردوسی به شرکت نفت و گاز پارس می‌گذرد؛ میادینی با ذخایر عظیم که روزی قرار بود جزیره سیری را به قطب صادرات گاز مایع ایران بدل کنند، اما امروز در سکوتی سنگین و بی‌سرانجام، به حاشیه بایگانی طرح‌های انرژی کشور رانده شده‌اند—نمادی از فراموشی پرهزینه در سیاست‌گذاری منابع ملی.

اقتصاد خلاق با تکیه بر نوآوری، فرهنگ و فناوری‌های نوین، به الگویی تحول‌آفرین در توسعه اقتصادی و اجتماعی بدل شده است. این مدل، فراتر از تولید سنتی، با خلق ارزش از ایده‌ها و تجربه‌ها، ظرفیت آن را دارد که ایران را به قطب منطقه‌ای نوآوری و صادرات فرهنگی تبدیل کند مشروط به آن‌که مسیر آن با حمایت‌های هدفمند و سیاست‌گذاری هوشمندانه همراه شود.

تصمیم‌گیری در مدیریت، صرفاً انتخاب میان گزینه‌ها نیست؛ بلکه فرآیندی چندلایه و پویا است که تحت تأثیر داده‌ها، تجربه، محیط، فرهنگ، منابع و زمان شکل می‌گیرد. مدیران امروز باید فراتر از شهود شخصی، با شناخت دقیق عوامل مؤثر، مسیر تصمیم‌سازی را به بستری برای خلق ارزش تبدیل کنند. این گزارش، به بررسی ابعاد مختلف تصمیم‌سازی در مدیریت مدرن می‌پردازد.

در روزهایی که بازار سرمایه ایران از التهاب‌های سیاسی فاصله گرفته و به تعادل نسبی رسیده است، فرصت مناسبی برای بازنگری در رفتارهای معاملاتی و ارتقای سواد مالی سرمایه‌گذاران فراهم شده است. تجربه نوسانات اخیر نشان داد که هیجان، بزرگ‌ترین دشمن سرمایه‌گذاری است و بدون شناخت دقیق از عوامل مؤثر در بازار، تصمیم‌گیری در بورس چیزی جز آزمون و خطا نخواهد بود.

اتاق بازرگانی تهران با ارائه پیشنهادی مبنی بر معافیت مالیاتی ۳۰ درصدی برای سرمایه‌گذاری مستقیم شرکت‌ها در پروژه‌های نیمه‌تمام، خواستار اصلاح قانون تأمین مالی تولید شده است؛ پیشنهادی که در صورت تصویب، می‌تواند به تقویت بازار اولیه بورس، افزایش تشکیل سرمایه و بازگشت تدریجی رشد اقتصادی منجر شود.

تقاضای هوشمند برای برخی نمادها نشان می‌دهد که بازار توان درک ارزش واقعی را دارد، اما نبود جریان اطلاعات تخصصی و قیمت‌گذاری منصفانه، بسیاری از فرصت‌ها را در سایه نگه داشته است. بازار سرمایه ایران برای عبور از تردید، نیازمند بازسازی اعتماد از مسیر شفافیت است.

در شرایطی که منابع شستا باید صرف رفاه، درمان و بازنشستگی کارگران شود، این شرکت به حیاط خلوتی برای عزل و نصب‌های سیاسی و ساختارهای پرهزینه بدل شده است. گزارش پیش‌رو با نگاهی انتقادی به وضعیت فعلی شستا، از بی‌ثباتی مدیریتی تا ناکارآمدی هلدینگ‌ها، خواستار بازگشت این نهاد به مأموریت اصلی‌اش یعنی صیانت از حقوق بیمه‌شدگان است.

در واکنش به اظهارات یکی از کارشناسان حوزه انرژی درباره نقش تجارت با همسایگان در کاهش اثر تحریم‌ها، نویسنده با نگاهی انتقادی به تجربه‌های اقتصادی یک دهه اخیر، از ناکارآمدی این تحلیل‌ها در شرایط واقعی اقتصاد ایران می‌گوید. او با اشاره به ناترازی انرژی، ضعف زیرساخت‌های تجاری، و محدودیت‌های عملیاتی در روابط منطقه‌ای، تأکید می‌کند که تکرار نسخه‌های کلیشه‌ای نه‌تنها اعتماد عمومی را تضعیف می‌کند، بلکه انتظارات تورمی را نیز تشدید خواهد کرد. راه‌حل‌های واقعی، به‌جای شیرین‌نمایی واقعیت، نیازمند شفافیت، برنامه‌ریزی دقیق و پذیرش اصلاحات مدرن اقتصادی هستند.