پایگاه خبری سرمایه فردا

طی سال‌های اخیر، اقتصاد ایران با چالشی بنیادین درگیر بوده: رشد فزاینده نقدینگی اسمی بدون همراهی با افزایش قدرت خرید حقیقی. این شکاف عمیق، نه‌تنها ضربه سنگینی بر تولید و اشتغال وارد کرده بلکه رکود گسترده‌ای را رقم زده که حاصل سیاست‌های پولی غیرمتعادل و ضعف در تنظیم مناسبات مالی است. گزارش پیش‌رو، به بررسی ابعاد این بحران و ارائه راهکارهایی برای احیای تعادل پولی و خروج از چرخه رکود می‌پردازد.

لایحه حذف چهار صفر از پول ملی توسط کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی تصویب شد. این مساله آغاز بازسازی اعتبار پول ملی است اما مشروط به اصلاحات تورمی است.

کارشناسان با بررسی ریشه‌های نوسانی بورس معتقدند اصلاح در سازوکارهای قانونی باید اتفاق بیفتد تا رفت‌وبرگشت نقدینگی و رفتار هیجانی بازار کنترل شود.

تحلیل پویان مظفری از روند ورود و خروج نقدینگی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاران ترجیح داده‌اند به‌جای سهام پرنوسان، به سمت صندوق‌های طلا و درآمد ثابت متمایل شوند.

در سال‌های اخیر، اقتصاد ایران با یکی از عمیق‌ترین شکاف‌های ساختاری خود مواجه شده است: رشد کند نقدینگی در برابر تورم شتابان و افزایش اسمی تولید ناخالص داخلی. این ناهماهنگی موجب کاهش قدرت خرید واقعی، فشار بر تولیدکنندگان، رشد نرخ‌های بهره غیررسمی تا ۸۰ درصد، و تعمیق رکود شده است. گزارش پیش‌رو، با تکیه بر داده‌های تحلیلی و پیشنهادات سیاستی، ابعاد این بحران و مسیرهای ممکن خروج از آن را واکاوی می‌کند.

ارزان فروشی نفت کشورمان سالانه ٢.۵ میلیارد دلار به درآمدهای ملی خسارت وارد می‌کند.

در جنگ تحمیلی دوازده‌روزه اخیر، رسانه‌های ایرانی بیش از آنکه در میدان خبر باشند، در میدان روایت آزمون شدند. ناتوانی در اطلاع‌رسانی به‌موقع پیش از جنگ، روایت‌سازی‌های پراکنده در طول درگیری و فقدان راهبرد روایی در دوران پس از بحران، نشان داد دکترین رسانه‌ای کشور نیازمند نوسازی است؛ آن هم در دورانی که همبستگی ملی و تمدنی، وابسته به روایت‌های دقیق، حماسی و هوشمندانه است.

پس از سه سال وقفه، جشنواره جهانی فیلم فجر با انتصاب دبیر جدید و هدف‌گذاری بلندپروازانه برای تعامل هنری و معرفی سینمای متعهد ایران، در مسیر بازسازی جایگاه بین‌المللی خود قرار گرفته است. در شرایطی که جشنواره‌هایی چون دریای سرخ عربستان در حال جلب توجه جهانی هستند، فجر جهانی می‌کوشد با تکیه بر پیشینه فرهنگی، گفتمانی تازه در دیپلماسی عمومی و قدرت نرم ایران رقم بزند.

در عصری که نهادهای جهانی برای حفظ صلح تأسیس شده‌اند، سکوت شورای امنیت در برابر حملات به جان انسان‌ها و تأسیسات صلح‌آمیز ایران، پرسش‌هایی بنیادین درباره مشروعیت اخلاقی این نهاد برمی‌انگیزد. در این روایت تحلیلی، مرگ انسان‌ها از زاویه حقوق بشر و ساختار قدرت جهانی بازخوانی شده و نشان داده می‌شود که چگونه منافع سیاسی بر اصول اخلاقی غلبه یافته‌اند.