پایگاه خبری سرمایه فردا

جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل تنها یک تقابل نظامی کوتاه نبود؛ بلکه نقطه عطفی تاریخی بود که نشان داد سرمایه‌گذاری راهبردی چهار دهه‌ای ایران در حوزه موشکی و پهپادی، هندسه قدرت خاورمیانه را دگرگون کرده است. میراث شهیدان حسن طهرانی‌مقدم و امیرعلی حاجی‌زاده در این نبرد به‌روشنی آشکار شد؛ میراثی که ایران را از موضع واکنش به جایگاه کنش‌گری فعال رساند و بازدارندگی را به سطحی تازه ارتقا داد.

آخرین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره ذخایر اورانیوم ایران، همزمان با پایان اعتبار قطعنامه ۲۲۳۱ و فعال‌سازی اسنپ‌بک، فضای سیاسی و حقوقی تازه‌ای را رقم زده است. نشست شورای حکام در وین می‌تواند نقطه‌ای تعیین‌کننده باشد؛ یا مسیر همکاری فنی و کاهش تنش را باز کند، یا پرونده ایران را دوباره به شورای امنیت بکشاند.

بازارهای مالی جهانی در هفته‌های اخیر شاهد واگرایی آشکار میان بیت‌کوین و طلا بوده‌اند؛ رمزارز پرریسک سقوطی کم‌سابقه را تجربه کرد، در حالی که فلز زرد بار دیگر جایگاه خود را به‌عنوان پناهگاه امن تثبیت نمود. این تضاد رفتاری، تصویری روشن از ترجیحات سرمایه‌گذاران در شرایط بی‌ثباتی اقتصادی ارائه می‌دهد.

تصویب سریع و بی‌سابقه اصلاحیه بیست‌وهفتم قانون اساسی پاکستان، ارتش را به جایگاهی فراتر از گذشته رسانده و فیلدمارشال عاصم منیر را به قدرتمندترین فرد این کشور بدل کرده است؛ تمرکز قدرتی که نه‌تنها ساختار سیاسی داخلی را دگرگون می‌کند، بلکه پیامدهای منطقه‌ای و بین‌المللی گسترده‌ای نیز به همراه خواهد داشت.

بازارهای جهانی در ماه‌های اخیر تحت تأثیر سیاست‌های پولی فدرال رزرو، تحولات ژئوپلیتیک و روند نقدینگی قرار گرفته‌اند؛ عواملی که نه‌تنها قیمت طلا و ارز را دستخوش تغییر کرده، بلکه بر اقتصاد ایران و آینده تورم نیز اثرگذار بوده است.

امضای توافق دفاعی و راهبردی میان عربستان سعودی و پاکستان، معادلات امنیتی خاورمیانه را وارد مرحله‌ای تازه کرده است. در حالی که تهران از این پیمان استقبال کرده و آن را گامی در مسیر شکل‌گیری نظم امنیت جمعی اسلامی دانسته، پرسش اصلی این است که آیا ایران می‌تواند به چنین سازوکاری بپیوندد یا این تنها یک آرزوی سیاسی باقی خواهد ماند.

اظهارات اخیر مقامات ایرانی و ادعای ترامپ درباره رفع تحریم‌ها، بار دیگر نشان داد که دیپلماسی تهران و واشنگتن گرفتار چرخه‌ای متناقض است؛ چرخه‌ای که در آن فرصت‌های طلایی برای مذاکره و کاهش فشارها، به دلیل انفعال و سیاست‌های محافظه‌کارانه از دست می‌رود و هزینه‌های سنگین سیاسی و اقتصادی بر ایران تحمیل می‌شود.

سفر احمد الشراء (ابومحمد جولانی) به واشنگتن و دیدار با رئیس‌جمهور آمریکا، نه یک رویداد دیپلماتیک معمول، بلکه نشانه‌ای از بازتعریف تروریسم در چارچوب منافع ژئوپلیتیک غرب است؛ جایی که مرز میان دشمن و شریک، با منطق قدرت جابه‌جا می‌شود.

دستور رئیس‌جمهور آمریکا برای ازسرگیری آزمایش‌های هسته‌ای، نه‌تنها معاهدات بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد، بلکه خطر آغاز یک مسابقه تسلیحاتی جدید را به جهان تحمیل می‌کند؛ جهانی که از بحران‌های اقتصادی و جنگ‌های پراکنده، هنوز جان سالم به در نبرده است.