پایگاه خبری سرمایه فردا

با کاهش شاخص نوسانات و افزایش جریان سرمایه به بازارهای اروپایی، شاخص‌های سهام به رشد خود ادامه دادند. در حالی که بازار سهام آمریکا با چالش‌های تعرفه‌ای و کاهش هزینه‌های دولتی مواجه است، بازارهای اروپایی از سیاست‌های جدید اقتصادی و افزایش بودجه‌های دفاعی بهره می‌برند. در همین حال، تحولات تورمی آمریکا و مذاکرات تجاری با چین، همچنان عامل تعیین‌کننده مسیر بازارهای جهانی خواهند بود. سرمایه‌گذاران در انتظار داده‌های کلیدی هفته آینده هستند تا روند تصمیمات پولی و سرمایه‌گذاری مشخص‌تر شود.

کشورهای پیشرو نظیر ایالات متحده آمریکا، چین و اتحادیه اروپا سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در حوزه هوش مصنوعی انجام داده‌اند. پیش‌بینی می‌شود که تا پایان سال ۲۰۲۵، سهم هوش مصنوعی سهمی از تولید ناخالص داخلی جهان به ۲۰ درصد برسد.

با توجه به موقعیت استراتژیک ایران، منابع طبیعی فراوان، و سرمایه‌ی انسانی قدرتمند، کشور می‌تواند به یک قطب اقتصادی منطقه‌ای تبدیل شود. با این حال، سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، کاهش سرمایه‌گذاری در صنایع کلیدی، و چالش‌های ژئوپولیتیک، فرصت‌های رشد را محدود کرده‌اند. ایران چگونه می‌تواند با یک استراتژی هوشمندانه، جایگاه خود را در اقتصاد جهانی تثبیت کند؟

با فرض تحقق توافق میان ایران و آمریکا در عمان، پرسش اساسی این است که اقتصاد ایران چه سرنوشتی خواهد داشت؟ در حالی که اختلافات دیرین میان دو کشور هر توافقی را با تهدید مواجه می‌کند، فشارهای اقتصادی و رقابت‌های بین‌المللی ممکن است مسیر جدیدی را ترسیم کند. آیا این توافق می‌تواند پیوندی پایدار میان بازارهای ایران و آمریکا ایجاد کند، یا همانند گذشته با

شکاف درآمدی دهک های طبقاتی ایران از بسیاری از کشورهای توسعه یافته کمتر است. ایران با ضریب جینی ۳۴٫۸ در رتبه ۷۷ جهان قرار گرفته و در موقعیتی بهتر از آمریکا با ضریب ۴۱٫۳ و چین با ضریب ۳۵٫۷ قرار دارد.

اقتصاد ایران در سه سال دولت رئیسی فراز و فرودهای زیادی داشت از آزادسازی ارز برخی کالاهای یارانه ای تا افزایش قیمت یارانه ها اتفاق افتاد.

رسمی‌سازی مالکیت به‌عنوان ابزاری برای تثبیت حقوق افراد، در ظاهر گامی در جهت عدالت اجتماعی محسوب می‌شود. اما آیا این فرآیند واقعاً موجب تضمین حقوق مالکان است یا به قانونی برای نادیده گرفتن مالکیت‌های غیررسمی و افزایش تبعیض تبدیل شده است؟ بررسی دیدگاه‌های حقوقی و اقتصادی نشان می‌دهد که ضرورت انعطاف‌پذیری در نظام‌های حقوقی، عاملی کلیدی برای جلوگیری از پایمال شدن حقوق افراد و توجه به واقعیات اجتماعی است.

با اجرایی شدن جزئیات توافق ایران و اورآسیا دورنمای تحقق صادرات ۲۰ میلیارد دلار ایران به کشورهای اورآسیا در ۵ سال آینده نمایان شد.

ایران تلاش کرده با پیشنهادهای اقتصادی، زمینه پذیرش برخی شروط را فراهم کند، اما در آمریکا، شواهدی دال بر تبدیل این موضوع به دستور کار رسمی وجود ندارد. آنچه محتمل به نظر می‌رسد، یک توافق موقت و محدود درباره برنامه هسته‌ای است که تحقق آن به دور بعدی مذاکرات وابسته خواهد بود.