پایگاه خبری سرمایه فردا

رفتار اقتصادی دونالد ترامپ، چه در دوران تجارت و چه در ریاست‌جمهوری، بر پایه یک الگوی ثابت بنا شده است: انتقال ریسک و بدهی به دیگران برای کسب منافع کوتاه‌مدت. از ورشکستگی‌های تجاری تا سیاست‌های مالیاتی و خروج از توافق‌های بین‌المللی، ترامپ نشان داده که بدهی را نه شکست، بلکه ابزاری برای مذاکره و قدرت می‌داند. این رویکرد، اگرچه در کوتاه‌مدت رشد اقتصادی را تحریک کرده، اما در بلندمدت می‌تواند اقتصاد آمریکا را با بحران‌های ساختاری و بی‌اعتمادی جهانی روبه‌رو کند.

در نخستین سالگرد انفجار خونین پیجرها، حزب‌الله با تأکید بر زوال قطعی رژیم صهیونیستی، مجروحان این جنایت را نماد بصیرت و پایداری خواند. هم‌زمان، اتحادیه اروپا بسته تحریمی تازه‌ای علیه اسرائیل را بررسی می‌کند، در حالی‌که دولت لبنان به‌دلیل انفعال در بازسازی مناطق آسیب‌دیده و بی‌توجهی به نقش مقاومت، با انتقاد شدید مواجه شده است. در سطح بین‌المللی نیز، سازمان ملل پاسخ‌های تکراری اسرائیل به اتهام نسل‌کشی را فاقد اعتبار دانسته و خواستار مواجهه با شواهد واقعی شده است. این مجموعه تحولات، نشانه‌ای از تغییر لحن جهانی در برابر تجاوزگری اسرائیل و بازگشت مسئله فلسطین به صدر توجهات سیاسی و حقوقی جهان است.

چهار دهه پس از تثبیت نئولیبرالیسم در آمریکا، دونالد ترامپ با ترکیبی متناقض از مقررات‌زدایی و مداخله‌گری، اقتصاد ایالات متحده را به مسیری تازه سوق داده است. در حالی‌که جهان با چالش‌هایی چون رقابت چین، انقلاب هوش مصنوعی و بحران‌های زیست‌محیطی روبه‌روست، کارشناسان برجسته از «سرمایه‌داری پدرسالارانه»، «رفاقتی» و «بی‌راهبرد» در سیاست‌های ترامپ سخن می‌گویند. این مقاله، تصویری چندوجهی از بحران هویت اقتصادی آمریکا و تزلزل در اصول بازار آزاد ارائه می‌دهد.

پس از پایان جنگ ۱۲ روزه، رسانه‌های بین‌المللی با تمرکز بر روابط دفاعی ایران و چین، از شکل‌گیری یک محور نوظهور در معادلات امنیتی منطقه خبر می‌دهند. گزارش موسسه هادسون نشان می‌دهد که با کاهش نفوذ تسلیحاتی روسیه در خاورمیانه، چین در حال پر کردن این خلأ است و ایران با بهره‌گیری از سامانه‌های ناوبری، جنگنده‌های نسل ۴.۵، پدافند هوایی HQ-9 و موشک‌های ضدکشتی YJ-12، در مسیر بازسازی توان نظامی خود قرار گرفته است. این همکاری راهبردی، نه‌تنها موازنه قدرت منطقه‌ای را دگرگون می‌کند، بلکه به آمریکا هشدار می‌دهد که ایران همچنان بازیگری کلیدی در محور شرق باقی مانده است.

ترور چارلی کرک، فعال برجسته محافظه‌کار، نه‌تنها فضای سیاسی آمریکا را در شوک فرو برد، بلکه به بستری برای تشدید شکاف حزبی و گسترش نظریه‌های توطئه بدل شد. در حالی‌که روایت‌های رسمی با محافظه‌کاری منتشر می‌شوند، اتهام‌زنی متقابل جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها، گمانه‌زنی درباره نقش اسرائیل، و بهره‌برداری انتخاباتی از این واقعه، نشان می‌دهد مرگ کرک بیش از آنکه پاسخ‌گو باشد، به نمادی از بحران اعتماد و افراط‌گرایی در سیاست آمریکا تبدیل شده است.

در حالی که غزه در آستانه قحطی کامل و مرگ تدریجی قرار گرفته، ناوگان جهانی «صمود» با مشارکت فعالان ضدجنگ از ۴۵ کشور جهان، به‌عنوان بزرگ‌ترین کاروان امدادرسانی غیرنظامی، راهی سواحل محاصره‌شده غزه شده است. این حرکت نمادین و عملی، با حمایت ۱۶ وزیر خارجه و چهره‌های سیاسی بین‌المللی، تلاش دارد محاصره غیرقانونی اسرائیل را بشکند و توجه جهانی را به نسل‌کشی خاموش در غزه جلب کند. با وجود تهدیدات و حملات پهپادی رژیم صهیونیستی، صمود حامل امید، دارو و اعتراض جهانی به سکوت در برابر جنایت است.

نشست اضطراری سران کشورهای اسلامی در دوحه، که در واکنش به تجاوز اسرائیل به قطر برگزار شد، نه‌تنها نتوانست پاسخی عملی به این حمله بی‌سابقه ارائه دهد، بلکه به نمادی از فروپاشی اراده جمعی جهان عرب در برابر تهدیدات منطقه‌ای بدل شد. در شرایطی که اسرائیل با چراغ سبز آمریکا به بازطراحی ژئوپلیتیک خاورمیانه می‌پردازد، اعراب همچنان درگیر بی‌تعریفی دشمن مشترک و ناتوانی در فعال‌سازی پیمان‌های دفاعی هستند. حمله به قطر، نه‌فقط یک تجاوز نظامی، بلکه ضربه‌ای به نقش منطقه‌ای این کشور و نشانه‌ای از پایان الگوی امنیتی غرب‌ساخته برای حاشیه خلیج فارس بود.

سفر علی لاریجانی به عربستان در بحبوحه تحولات امنیتی غرب آسیا، نقطه عطفی در مناسبات تهران و ریاض محسوب می‌شود. در شرایطی که حمله رژیم صهیونیستی به قطر، راهبرد سلطه‌طلبی تل‌آویو را آشکار کرده و اعتماد حکام عربی به تضمین‌های امنیتی آمریکا فرو ریخته، عربستان سعودی ناگزیر از بازنگری در سیاست‌های منطقه‌ای خود است. از خلع سلاح حزب‌الله تا رهگیری موشک‌های یمن، اکنون هر تصمیم سعودی می‌تواند به نفع یا علیه امنیت ملی خودش تمام شود. ایران، به‌عنوان محور مقاومت، در حال تبدیل شدن به شریک اجتناب‌ناپذیر ریاض در مهار تهدیدات مشترک است.

گزارش جنجالی آکسیوس نشان داد که دونالد ترامپ پیش از حمله اسرائیل به دوحه از عملیات مطلع بوده و نه‌تنها مخالفتی نکرده، بلکه با سکوت خود راه را برای حمله هموار کرده است. این حمله، که در میانه مذاکرات صلح تحت حمایت واشنگتن رخ داد، روابط آمریکا با قطر را به‌شدت متزلزل کرد و نشانه‌ای آشکار از ترجیح اسرائیل بر متحدان عربی در سیاست خارجی آمریکا بود.