پایگاه خبری سرمایه فردا

اراده، برخلاف تصور رایج، نه یک ویژگی ذاتی بلکه قابلیتی تربیت‌پذیر است که با آموزش و تمرین می‌تواند به یکی از مؤثرترین ابزارهای موفقیت فردی و حرفه‌ای تبدیل شود. علیرضا یوسفی، مدرس دانشگاه و مشاور کسب‌وکار، در بررسی کتاب «غریزه اراده» اثر کلی مک‌گونیگال، به نقش کلیدی اراده در رفتار، عملکرد و باورهای انسان پرداخته است.

فیلم «ادینگتون» با شروعی پرکشش و روایتی مدرن از تقابل شخصیت‌ها، نوید یک نئو-وسترن خلاق را می‌دهد؛ اما در میانه راه، با تغییر ناگهانی لحن و تمرکز بر نقدهای اجتماعی و سیاسی، از مسیر قصه‌گویی‌اش منحرف می‌شود. آری استور، با وجود شناخت دقیق از عناصر سینما، در تلاش برای انتقال مفاهیم پیچیده، ساختار دراماتیک اثر را قربانی می‌کند و فیلمی را که می‌توانست یکی از آثار شاخص سال باشد، به تجربه‌ای چندپاره و ناتمام بدل می‌سازد.

رژیم صهیونیستی در مواجهه با افکار عمومی جهانی، از راهبردی تبلیغاتی بهره می‌گیرد که مبتنی بر مظلوم‌نمایی تاریخی و انکار مستندات جنایات معاصر است. در حالی که شواهد تصویری و گزارش‌های رسمی از کشتار غیرنظامیان فلسطینی در رسانه‌ها منتشر می‌شود، صهیونیست‌ها با تکیه بر مفاهیمی چون «پالیوود» و «گزاوود»، این اسناد را جعلی و ساختگی می‌خوانند. این رویکرد، نه حاصل استیصال، بلکه بخشی از پروتکل رسمی آنان برای ادامه اشغالگری و عبور از پاسخگویی در برابر جنایات ثبت‌شده است؛ روشی که با تئوریزه‌شدن توسط ریچارد لندز، به ابزار رسمی صهیونیسم برای زیست در جهان غیرصهیونیستی بدل شده است.

علیرضا یوسفی، مدرس دانشگاه و مشاور کسب‌وکار، در گفت‌وگویی با اعضای کانال «آموزه‌های مدیریتی» به بررسی مفهوم اراده از منظر کتاب «غریزه اراده» اثر کلی مک‌گونیگال پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه پرورش اراده می‌تواند رفتار، عملکرد و باورهای ما را دگرگون کند.

آغاز فصل جدید لیگ برتر انگلیس با صحنه‌ای متفاوت همراه شد؛ جایی که هواداران منچستری با پرچم‌های ایران و فلسطین و شعار «کارت قرمز فیفا به اسرائیل»، اعتراض خود را به جنایات ورزشی رژیم صهیونیستی اعلام کردند. این حرکت نمادین، پژواکی از خشم جهانی علیه نقض حقوق ورزشکاران و مطالبه‌ای جدی برای تعلیق اسرائیل از نهادهای بین‌المللی فوتبال بود.

سینمای ایران با اقتباس‌های هنرمندانه از آثار ادبی، شاهکارهایی ماندگار خلق کرده است؛ اما شبکه نمایش خانگی با وجود ظرفیت‌های گسترده، در بازآفرینی ادبیات ناکام مانده است. این تفاوت چشمگیر، ریشه در غلبه نگاه تجاری، فقدان درک ادبی و ضعف در خلاقیت دارد؛ مسائلی که اگر اصلاح نشوند، فرصت‌های طلایی روایت‌گری را از دست خواهند داد.

با وجود کاهش رسمی نرخ بیکاری در بهار ۱۴۰۴، واقعیت‌های پنهان بازار کار ایران از اشتغال ناقص، بیکاری پنهان و شکاف مهارتی حکایت دارد؛ چالش‌هایی که در نبود یک سامانه جامع اطلاعات بازار کار، تصمیم‌گیری‌های اقتصادی را با ریسک بالا مواجه کرده‌اند. کارشناسان هشدار می‌دهند که بدون داده‌های دقیق و لحظه‌ای، مسیر سیاست‌گذاری اشتغال همچنان پرابهام و ناکارآمد باقی خواهد ماند.

در تیرماه ۱۴۰۴، تورم به ۴۱ درصد رسید، در حالی که افزایش حقوق برای خانواده‌های بدون فرزند تنها ۲۰ درصد بود. این شکاف در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ نیز وجود داشت، جایی که تورم بین ۳۳ تا ۳۶ درصد بود اما حقوق‌ها تنها ۲۰ درصد افزایش یافتند. بی‌توجهی به ترمیم حقوق موجب تعمیق شکاف رفاهی و کاهش قدرت خرید شده، به‌ویژه برای دهک های پایین که تنها می توانند ۵۰ درصد از سبد مصرفی خود را تأمین کنند.

در حالی‌که تصاویر جنایات رژیم صهیونیستی در غزه افکار عمومی جهان را بهت‌زده کرده، صهیونیست‌ها مسیر دیگری را برای تأثیرگذاری انتخاب کرده‌اند؛ نه با فیلم و سریال، بلکه با کتاب. آنان با عبور از تبلیغات هیجانی، به دنبال ساختن گفتمانی بلندمدت هستند که حتی در صورت سقوط اسرائیل، بقای صهیونیسم را تضمین کند. از تشبیه طوفان‌الاقصی به ۱۱ سپتامبر گرفته تا تئوریزه‌کردن توحش، کتاب‌های تازه‌منتشرشده نشان می‌دهند که جنگ واقعی، جنگ روایت‌هاست؛ روایتی که قرار است در آینده، وجدان جهانی را به نفع جنایت‌کاران بازنویسی کند.