پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی‌که افکار عمومی و سیاست‌گذاران بر کمبود آب شرب تمرکز کرده‌اند، بحران اصلی ایران در حوزه آب، نه در میزان منابع بلکه در نحوه مدیریت آن نهفته است. از تلفات گسترده در شبکه‌های فرسوده تا حکمرانی متمرکز و ناکارآمد، مجموعه‌ای از ضعف‌های ساختاری باعث شده منابع موجود به‌درستی بهره‌برداری نشوند و بحران از تهران به سراسر کشور سرایت کند. اکنون زمان آن رسیده که نگاه اضطراری به آب جای خود را به سیاست‌گذاری توسعه‌محور و منطقه‌گرا بدهد.

وقتی خاموشی‌ها به بخشی از زندگی روزمره مردم تبدیل شدند، امید از جایی غیرمنتظره جوانه زد از دل یک مدرسه فنی‌وحرفه‌ای، از ذهن دختری نوجوان، و از زخمی که پدرش در یک حادثه صنعتی برداشت. این روایت، داستان عبور از بحران است؛ نه با بودجه‌های کلان، بلکه با اراده، همدلی، و نوری که از پشت‌بام‌ها آغاز شد و به قلب یک شهر رسید.

اصلاح فرآیند خصوصی‌سازی نه‌تنها می‌تواند بورس را از رکود خارج کند، بلکه به‌عنوان یک محرک اقتصادی، نقش مهمی در رشد تولید، اشتغال و توسعه پایدار ایفا خواهد کرد.

در حالی که جهان چشم‌انتظار نتایج دیدار دو قدرت‌مند جهانی بود، گفت‌وگوی ترامپ و پوتین در آلاسکا با وعده‌هایی مبهم، بدون توافق رسمی و در غیاب رئیس‌جمهور اوکراین به پایان رسید. این روایت، نگاهی دارد به آنچه در پشت درهای بسته گذشت و آنچه گفته شد اما پاسخ داده نشد.

در شرایطی که اقتصاد ایران زیر فشار تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی نفس می‌کشد، رمزارزها و فناوری بلاک‌چین می‌توانند به‌عنوان ابزاری راهبردی برای تأمین مالی، مدیریت نقدینگی و جذب سرمایه عمل کنند. اما نگاه تهدیدمحور و نبود سیاست‌گذاری شفاف، این فرصت را به حاشیه رانده است.

حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در جریان جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را فلج کرد، بلکه ذخایر پدافندی آمریکا و اسرائیل را به نقطه بحرانی رساند؛ عاملی که به توقف جنگ منجر شد. در پی این تحول، ایران بلافاصله بازسازی توان دفاعی خود را آغاز کرد و رسانه‌های غربی از همکاری فزاینده تهران با چین در حوزه پدافند هوایی خبر دادند. این همکاری، که هنوز از سوی پکن تأیید رسمی نشده، نگرانی شدید رژیم صهیونیستی را برانگیخته و می‌تواند موازنه قدرت منطقه‌ای را به نفع ایران تغییر دهد.

در بحبوحه فشارهای داخلی و خارجی برای خلع سلاح حزب‌الله، سفر علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، به لبنان با استقبال بی‌سابقه و پیام‌های آشکار و پنهان همراه شد. این سفر نه‌تنها پاسخی مستقیم به طرح‌های ضد مقاومت بود، بلکه نشانه‌ای از عزم تهران برای تقویت جایگاه حزب‌الله در معادلات سیاسی لبنان و ارسال پیام‌های راهبردی به آمریکا و عربستان تلقی شد. دیدارهای پرتنش، مواضع صریح و پیام‌های محرمانه، همگی نشان دادند که ایران در میدان ژئوپلیتیک بیروت، به‌دنبال تثبیت معادلات موجود و حمایت از شیعیان در برابر فشارهای منطقه‌ای است.

در جریان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، نبردی دیگر در سکوت و در سایه موشک‌ها جریان داشت: جنگ سایبری. گزارش‌های معتبر از رسانه‌های عبری و اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهند که ایران با اجرای کارزارهای منسجم دیجیتال، از نفوذ به تلفن همراه وزیر سابق اسرائیل تا اخلال در زیرساخت‌های حیاتی، توانست ضربات اطلاعاتی و روانی مؤثری وارد کند. افزایش ۷۰۰ درصدی حملات سایبری و هدف‌گیری دقیق صنایع و مقامات اسرائیلی، نشان‌دهنده بلوغ دکترین سایبری ایران و آغاز فصلی تازه در رقابت راهبردی دو قدرت منطقه‌ای در فضای دیجیتال است.

در شرایطی که سه کشور اروپایی بار دیگر از «مکانیسم ماشه» به‌عنوان ابزاری برای فشار سیاسی علیه ایران یاد می‌کنند، این سازوکار حقوقی که قرار بود ضامن اجرای تعهدات باشد، به حربه‌ای برای نقض همان تعهدات تبدیل شده است. یادداشت پیش‌رو با بررسی ابعاد حقوقی، دیپلماتیک و عملیاتی این اقدام، نشان می‌دهد چگونه ایران می‌تواند با استناد به اصول بنیادین حقوق بین‌الملل و ایجاد اجماع جهانی، اعتبار این بازی سیاسی را زیر سؤال ببرد. پیام روشن تهران باید این باشد: ما در برابر قانون ایستاده‌ایم، نه در برابر قدرت‌طلبی بی‌قانون.