پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی‌که رسانه‌های غربی و صهیونیستی تلاش دارند بازگشت احتمالی تحریم‌های شورای امنیت را به‌عنوان نقطه‌عطفی در تغییر شرایط ایران جلوه دهند، واقعیت میدانی نشان می‌دهد مکانیسم ماشه بیش از آنکه اثر اقتصادی داشته باشد، ابزاری برای عملیات روانی و مدیریت ادراک عمومی است. تجربه‌های گذشته، ظرفیت‌های اقتصادی امروز و تحرکات دیپلماتیک ایران، همگی گواه آن‌اند که اسنپ‌بک نه چماق حقوقی، بلکه بخشی از نبرد روایت‌هاست؛ نبردی که با شناخت دقیق آن، می‌توان از انفعال به ابتکار رسید.

در حالی‌که روزنامه صهیونیستی جرزالم‌پست ایران را به انتقال فناوری موشک‌های خوشه‌ای به یمن متهم کرده، بررسی دقیق گزارش نشان می‌دهد این ادعا بیش از آنکه مستند باشد، از هراس تل‌آویو نسبت به توانمندی‌های موشکی ایران نشأت می‌گیرد. رژیم صهیونیستی با نسبت دادن تسلیحات ممنوعه به تهران، تلاش دارد افکار عمومی جهانی را علیه ایران بسیج کند، اما در واقع به‌طور ضمنی به پیشرفت‌های ایران در حوزه موشک‌های چندکلاهکه اذعان می‌کند؛ موشک‌هایی که در جنگ ۱۲ روزه، سامانه‌های دفاعی اسرائیل را به چالش کشیدند و حالا به کابوس راهبردی تل‌آویو بدل شده‌اند.

با کاهش منابع حاصل از حفظ ارز 28500 تومانی کالاهای اساسی دولت به سراغ درآمدهای جایگزین برای کالا برگ رفته است؛ از جمله عوارض واردات خودرو توسط ایرانیان خارج از کشور و سرمایه‌گذاران خارجی که می‌تواند اجرای طرح کالابرگ الکترونیک را تقویت کند، مشروط بر تحقق کامل این درآمدها و اصلاح زیرساخت‌های اجرایی.

حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری در واکنش به اقدام اخیر سه کشور اروپایی، آن را حرکتی سیاسی، غیرقانونی و غیر اخلاقی دانست که تحت فشار آمریکا و رژیم صهیونیستی صورت گرفته است. وی این رفتار را تلاش برای سرپوش گذاشتن بر شکست‌های مفتضحانه دشمنان در منطقه و تکمیل عملیات روانی علیه ملت ایران توصیف کرد و تأکید نمود که ملت ایران با حفظ اتحاد مقدس، از این مرحله نیز با عزت عبور خواهد کرد

در حالی که سه کشور اروپایی عضو برجام در آستانه انقضای قطعنامه ۲۲۳۱، تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه کرده‌اند، مذاکرات اخیر در ژنو میان ایران و تروئیکای اروپایی نشانه‌ای از تلاش برای حفظ دیپلماسی در شرایطی پرتنش است. بازگشت بازرسان آژانس به ایران و پیشنهاد روسیه برای تمدید قطعنامه، امیدهایی را برای ادامه گفت‌وگوها ایجاد کرده، اما شروط پنهان اروپا و آمریکا، از جمله مذاکره مستقیم با واشنگتن، سایه‌ای سنگین بر آینده این روند انداخته است. تجربه‌های تلخ گذشته، از مذاکرات عراقچی تا حملات هماهنگ‌شده رژیم صهیونیستی، نشان می‌دهد که اعتماد ایران به آمریکا همچنان شکننده است. در این میان، ایران با اتکا به حمایت حقوقی چین و روسیه، به دنبال خرید زمان و حفظ دستاوردهای راهبردی خود است؛ اما آیا دیپلماسی می‌تواند از زیر آوار تهدید و بی‌اعتمادی، راهی به سوی توافقی پایدار باز کند؟

روابط ایران و استرالیا، با وجود فراز و نشیب‌های دیپلماتیک، هرگز به نقطه گسست پایدار نرسیده است. از «حماسه ملبورن» و خاطره فوتبال تا اخراج سفیر ایران در کانبرا، این رابطه همواره در تقاطع سیاست، امنیت و افکار عمومی نوسان کرده است. در حالی که اتهامات اخیر علیه ایران یادآور پرونده میکونوس و فشارهای اروپایی است، اما تجربه تاریخی نشان می‌دهد که قهر دیپلماتیک دوام ندارد. با وجود تنش‌های لفظی، تحریم‌ها و فشارهای اسرائیل، پیوندهای تجاری، مهاجرتی و مردمی میان دو کشور، زمینه بازگشت آرام روابط را فراهم می‌کند؛ حتی اگر جیمی‌جامپ این بار نتانیاهو باشد.

دولت چهاردهم به ریاست مسعود پزشکیان در شرایطی بی‌سابقه و بحرانی زمام امور را در دست گرفت؛ از مدیریت جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل و تقویت دیپلماسی منطقه‌ای تا تلاش برای بازسازی اعتماد اجتماعی و گام‌هایی نمادین در مسیر وفاق ملی. با این حال، تورم فزاینده، نوسانات ارزی، ضعف ساختاری در تیم اقتصادی و ناتوانی در تدوین استراتژی رسانه‌ای منسجم، چالش‌هایی جدی برای این دولت رقم زده‌اند. در حالی که دولت توانسته در حوزه امنیتی و سیاسی عملکردی قابل قبول ارائه دهد، عبور از بحران‌های اقتصادی و اجتماعی مستلزم اصلاحات ساختاری، گفت‌وگوی ملی و بهره‌گیری هوشمندانه از فرصت‌های بین‌المللی است.

ساختار سیاسی لبنان، که بر پایه تقسیم قدرت فرقه‌ای بنا شده و با توافق طائف تثبیت گردیده، به جای ایجاد حکمرانی مؤثر، به سیستمی از «نظم آنارشیک» بدل شده است؛ نظمی که با وجود جلوگیری از فروپاشی کامل، مانع اصلاحات بنیادین و توسعه ملی شده است. در این ساختار، حق وتوهای فرقه‌ای، شبکه‌های حمایتی و فساد نهادینه‌شده، دولت را به گروگان جناح‌ها تبدیل کرده‌اند. این گزارش، با بررسی تاریخی و ساختاری این نظام، نشان می‌دهد که چگونه ثبات ظاهری لبنان بهای سنگینی در قالب ناکارآمدی، بحران اقتصادی و تهدید دائمی درگیری‌های فرقه‌ای دارد.

در حالی‌که چین با سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین و گسترش نفوذ ژئو‌اقتصادی خود به‌دنبال تثبیت جایگاه جهانی‌اش است، ایالات متحده با سیاست‌های تعرفه‌ای و محدودیت‌های تجاری تلاش دارد این روند را مهار کند. اما این تقابل نه‌تنها بر اقتصاد دو کشور، بلکه بر بازارهای جهانی از جمله ایران نیز سایه افکنده است—از نوسانات قیمت فلزات پایه تا بحران بدهی و رکود احتمالی در آمریکا.