پایگاه خبری سرمایه فردا

پایتخت فرهنگی امارات با افتتاح همزمان «موزه تاریخ طبیعی ابوظبی» و «موزه ملی زاید»، جایگاه خود را به‌عنوان یکی از قطب‌های اصلی دانش، فرهنگ و تاریخ در جهان تثبیت کرد؛ رویدادی که نه‌تنها گذشته و حال را به نمایش می‌گذارد، بلکه آینده‌ای تازه برای گردشگری فرهنگی منطقه رقم می‌زند.

همایش روز جهانی خاک در تهران با ارائه آمارهای تکان‌دهنده نشان داد که فرسایش و نابودی خاک، نه‌تنها امنیت غذایی بلکه زیست پایدار بشر را در معرض خطر جدی قرار داده است. کارشناسان بین‌المللی هشدار دادند که تا سال ۲۰۵۰، ۹۰ درصد جمعیت جهان با تبعات از دست رفتن خاک مواجه خواهند شد و ایران نیز با بحران‌هایی چون آتش‌سوزی جنگل‌های هیرکانی، فرونشست زمین و طوفان‌های گرد و غبار، بیش از پیش در معرض تهدید قرار دارد.

ایلام در نگاه نخست، تضادی بزرگ را پیش چشم می‌گذارد؛ استانی با ذخایر عظیم نفت و گاز که هنوز نتوانسته رفاه پایدار برای مردمش ایجاد کند، اما در عین حال با کشاورزی، دامداری و سوغاتی‌های محلی، چهره‌ای متفاوت و زنده از اقتصاد و فرهنگ خود را به نمایش می‌گذارد.

دو هفته پس از توقف ساخت‌وساز در دو پروژه بزرگ اطراف کاخ گلستان، هنوز نه کمیته مشترک وعده داده‌شده تشکیل شده و نه شهرداری و میراث فرهنگی حاضر به ارائه توضیحی درباره سرنوشت این سازه‌ها هستند. در حالی که افکار عمومی و کارشناسان نسبت به تهدید میراث جهانی پایتخت هشدار می‌دهند، سکوت و تناقض در مواضع نهادهای مسئول، این پرونده را پیچیده‌تر کرده است.

بحران زباله در ایران نه از نبود قانون و برنامه، بلکه از نبود شجاعت در اجرای تصمیم‌های سخت ریشه می‌گیرد؛ جایی که منافع گروه‌های ذی‌نفع، چرخه ناکارآمدی را زنده نگه داشته و کوه‌های زباله هر روز بلندتر می‌شوند

بیست روز از شعله‌ور شدن جنگل‌های هیرکانی در الیت می‌گذرد؛ در حالی که هر مقام و نهادی روایت متفاوتی از علت و روند اطفا ارائه می‌دهد، سرمایه چند میلیون ساله ایران همچنان در آتش می‌سوزد. تناقض‌ها از «علفزار» خواندن جنگل تا ادعای عمدی بودن حریق، تصویری از آشفتگی مدیریتی را نشان می‌دهد که فرصت طلایی مهار آتش را از دسترس خارج کرده است.

استانی که روزگاری به‌عنوان ریه شمال ایران شناخته می‌شد، امروز در شاخص‌های آلودگی هوا از تهران پیشی گرفته است؛ ترکیبی از مازوت‌سوزی، زباله‌سوزی ناقص، آتش‌سوزی جنگل‌ها و بارگذاری‌های بی‌محابا، مازندران را به نقطه‌ای رسانده که نفس طبیعت و مردمش به شماره افتاده است.

راه‌اندازی کاروان‌های زیارتی-تفریحی با هزینه‌های نجومی، تجربه‌ای تازه اما بحث‌برانگیز در سفرهای مذهبی ایران است. این طرح، در حالی که برخی آن را نوآوری در خدمات زیارتی می‌دانند، از سوی منتقدان به‌عنوان نشانه‌ای از کالایی‌شدن معنویت و تعمیق شکاف طبقاتی در دسترسی به خانه خدا نقد می‌شود.

مجموعه گردشگری الیمالات در نور مازندران که قرار بود نخستین سافاری حیات‌وحش ایران باشد، امروز بیش از هر چیز با مرگ‌های پی‌درپی شیرها و ببرها شناخته می‌شود. از قطع هزاران درخت برای ساخت جاده تا تلف شدن گونه‌های نادر، این مجموعه به نمادی از بحران مدیریت محیط‌زیست بدل شده است.