پایگاه خبری سرمایه فردا

علی صالح‌نیا، عضو هیئت‌مدیره شرکت نفت پاسارگاد، هم‌زمان با انتصاب به عنوان مدیر برنامه ملی توسعه زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی، در چند نهاد و شرکت دیگر نیز مسئولیت دارد. در حالی که تولیدات نفت پاسارگاد با افت ۳۰ درصدی مواجه شده، تعدد مسئولیت‌های مدیریتی و حضور در ساختارهای موازی، پرسش‌هایی درباره تمرکز اجرایی و بهره‌وری مدیریتی ایجاد کرده است.

با نزدیک شدن به بسته شدن مناقصه وارداتی شرکت NFL هند در دوم سپتامبر، بازار جهانی اوره در وضعیت انتظار قرار گرفته است. سقف تقاضای یک میلیون تنی، ابهام در سیاست صادراتی چین، و محدودیت عرضه داخلی هند، همگی عواملی هستند که می‌توانند مسیر قیمت‌ها را در کوتاه‌مدت تعیین کنند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که قیمت‌های پیشنهادی زیر ۵۰۰ دلار CFR مطرح‌اند، اما تأمین حجم‌های بالا در این سطوح با تردید همراه است.

مجری طرح انتقال آب جایگزین سد طالقان با اشاره به پیشرفت ۹۳ درصدی پروژه، از بهره‌برداری پایدار این خط تا هفته اول مهرماه خبر داد و تأکید کرد: این مسیر جدید، در شرایط بحرانی نقش حیاتی در تأمین آب کرج و تهران ایفا خواهد کرد و با عبور از مسیرهای دشوار و اخذ مجوزهای متعدد، یکی از پیچیده‌ترین پروژه‌های انتقال آب کشور محسوب می‌شود.

امین شاکری، عضو هیئت‌مدیره پتروشیمی اصفهان، در جدیدترین اطلاعیه سامانه کدال در سمت خود ابقا شده است. با این حال، بررسی سوابق مدیریتی او نشان می‌دهد که هم‌زمان در پنج شرکت دیگر نیز مسئولیت‌های کلیدی دارد؛ موضوعی که در فضای نظارتی و رسانه‌ای با حساسیت فزاینده‌ای دنبال می‌شود.

در این گزارش به اختصار به دلایل هرکدام از موافقان یا مخالفان موضوع اصلاح قیمتی پرداخته شده تا بتوانیم از پیچیدگی های این معضل چندین ساله اقتصاد کشور کاسته و راهکار مناسب ارائه شود.

با فرض کاهش محدود تولید و ثبات نسبی در نرخ فروش، شرکت سیمان تهران (ستران) چشم‌انداز سودآوری قابل قبولی را تا پایان سال مالی ارائه می‌دهد. در عین حال، تحلیل‌های بنیادی و تکنیکال نشان می‌دهند که سهم در محدوده‌ای حساس قرار گرفته و هرگونه تغییر در تقاضای بازار می‌تواند مسیر قیمتی آن را دستخوش تحول کند.

با کاهش بارندگی به ۱۴۸ میلی‌متر و تهدید کم‌آبی در شهرهای بزرگ، دولت اجرای ۸۸ سد با ظرفیت ۷.۵ میلیارد مترمکعب و ۱۲۴ طرح انتقال آب را آغاز کرده است.

با وجود کاهش ظرفیت تولید در صنایع پتروشیمی ایران، انتشار گازهای گلخانه‌ای نه‌تنها کاهش نیافته بلکه به واسطه مشکلات ساختاری و فنی، روندی صعودی را تجربه کرده است. این وضعیت، ضرورت بازنگری در سیاست‌های زیست‌محیطی و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پاک را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

در حالی که بحران آب تهران اغلب با کم‌بارشی و مصرف بالا گره خورده است، بخش بزرگی از منابع آبی پایتخت پیش از ورود به چرخه مصرف، در همان مراحل ابتدایی تبخیر می‌شود. این پدیده خاموش، سالانه معادل مصرف آب شرب کل شهر را از بین می‌برد؛ اما در سیاست‌گذاری‌های کلان، همچنان زیر سایه طرح‌های پرهزینه و تبلیغاتی باقی مانده است. کارشناسان هشدار می‌دهند که بدون تغییر نگاه مدیریتی و تمرکز بر راهکارهای بومی، آینده منابع آبی تهران در معرض تهدید جدی خواهد بود.