تحلیل پویان مظفری از روند ورود و خروج نقدینگی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاران ترجیح داده‌اند به‌جای سهام پرنوسان، به سمت صندوق‌های طلا و درآمد ثابت متمایل شوند.

تحولات سیاسی و اقتصادی به‌طور مستقیم نرخ ارز و روند سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی ایران را تحت تأثیر قرار داده‌اند. تمرکز اصلی بر دو عامل کلیدی است که در روزهای اخیر نقش پررنگی در نوسانات ارزی و رفت‌وبرگشت سرمایه‌ها در  بورس داشته‌اند.

پویان مظفری کارشناس بازار سرمایه در یادداشتی عوامل موثر در بورس را بررسی کرد. در ادامه یادداشت را می‌خوانید؛

در سازمان ملل قرار است نشستی با هدف رسیدن به راه‌حلی برای بحران طولانی‌مدت میان اسرائیل، غزه، حماس و در کل، مجموعه فلسطین برگزار شود. پیشنهاد اصلی در این نشست، طرح راه‌حل دو دولتی است که بر اساس آن، دو دولت مستقل شکل می‌گیرند و طرفین یکدیگر را به رسمیت می‌شناسند.

اما این طرح با مخالفت‌هایی جدی روبه‌رو شده است. درحالی‌که فرانسه و انگلستان حامی این راه‌حل هستند، ایالات متحده و اسرائیل با آن مخالفت کرده‌اند. طبیعتاً وقتی آمریکا، به‌عنوان قدرت تأثیرگذار در سازمان ملل، حمایت لازم را ندارد، این کنفرانس عملاً به نتیجه ملموسی نخواهد رسید و همین بلاتکلیفی سیاسی، بستر افزایش انتظارات تورمی و رشد نرخ ارز را فراهم کرده است.

موضوع مهم دیگر، مذاکرات ایران با کشورهای اروپایی در سطح معاونان وزرا است. در این گفتگوها، ایران درخواست تعویق «مکانیزم ماشه» را مطرح کرده که با مخالفت طرف اروپایی مواجه شده‌است. دلیل آن هم روشن است؛ برای تعویق مکانیزم ماشه، تصویب سازمان ملل ضروری است و این در شرایط فعلی، با توجه قطعیت وتوی ایالات متحده، غیرممکن به نظر می‌رسد.

علاوه‌براین، ایران بار دیگر بر حق غنی‌سازی در خاک خود تأکید کرده‌است؛ موضعی که پیش‌تر هم در گفت‌وگوهای مستقیم با نماینده ویژه آمریکا تکرار شده بود. اختلاف در سطح بنیادین باقی مانده و بدون بازنگری در سیاست‌های کلان طرف غربی، دستیابی به تفاهم دشوار است. نتیجه کلی این تعاملات دیپلماتیک، بازگشت بازار به فضای ریسک‌پذیر بالا و رشد نرخ ارز بوده است.

در فضای پیچیده و پرریسک فعلی، سرمایه‌گذاران، رفتار محتاطانه‌تری در پیش گرفته‌اند. داده‌های معاملات روز چهارشنبه نشان از جابه‌جایی قابل توجهی در سرمایه‌ها دارد. صندوق‌های درآمد ثابت با جذب ۲ هزار میلیارد تومان پول حقیقی، مقصد اصلی سرمایه‌گذاران محتاط بوده‌اند. هرچند بازار شاهد خروج نقدینگی از صندوق‌های سهامی در بخش فلزات اساسی، سیمان، دارویی‌ها، پتروشیمی و چندرشته‌ای‌ها با بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان پول حقیقی بوده است.

در مقطع کنونی به‌طور خلاصه، بازار بورس با کاهش عرضه‌ حقوقی‌ها دچار نوعی خشکی نسبی شده و این باعث شده حتی حجم‌های کوچک نقدینگی بتوانند اثرگذار باشند.

در شرایطی که ریسک‌های سیاسی، نظامی و پولی اطراف بازار را فراگرفته‌اند، توصیه این است که سرمایه‌گذاران از رفتارهای هیجانی اجتناب کرده و تمرکز خود را روی بازارهایی با سود قابل پیش‌بینی و پایین‌تر بودن ریسک معطوف کنند.

صندوق‌های درآمد ثابت و صندوق‌های طلا به‌عنوان پناهگاه سرمایه‌گذاری در دوره‌های پرنوسان همچنان مورد توجه هستند. از طرف دیگر صنعت سیمان، به‌دلیل سودآوری واقع‌گرایانه و عملکرد بنیادی مناسب، جایگاه قابل اتکایی دارد، اما در جو منفی بازار در صف فروش هستند.

به‌جای جست‌وجوی سودهای ویژه در فضای رکود یا اصلاح بازار سهام، باید به این نکته توجه داشت که رشد پایدار در بازار نیازمند دلایل ساختاری است. به عبارت دیگر، بالا رفتن نرخ دلار یا سهام بدون پشتوانه تحولات اقتصادی یا سیاسی غیرممکن است. بنابراین، تحلیل دقیق داده‌ها و درک صحیح از فضای کلان ضروری‌تر از هر زمان دیگری است.