وفاق ملی بدون «آشتی ملی» و شنیدن صدای معترضان و تحریم کنندگان صندوق رأی و دلجویی از آسیب دیدگان ممکن نیست.
به گزارش سرمایه فردا، اکبر دانش سرارودی: وفاق ملی با شعار محقق نمی‌شود، زیرا اگر بسترهای درونی و فرهنگی آن مهیّا نگردد تبدیل به یک «باور» نمی شود. تا بعنوان یک ضرورت شرعی و میهنی راه را برای صداقت ورزی های همدلانه و همراهی های بی قید و شرط هموار کرده و همه را به ید واحده ای جهت توسعه و سربلندی ایران تبدیل کند راه بجایی نخواهد برد. غیر از این چیزی جز یک باج دهی بی فایده به خود خداپنداران جهت تحقق «نفاق ملی» نخواهد بود
همچنانکه گفته شد مگر «وفاق ملی» بدون «آشتی ملی» و شنیدن صدای معترضان و تحریم کنندگان صندوق رأی و دلجویی از آسیب دیدگان این سالها ممکن میشود؟
وفاق ملی بدون آزادی کلیه آزادی زندانیان سیاسی ممکن است؟
همچنین مگر وفاق ملی بدون رفع حصرِ قانون ستیزانه ممکن میشود؟ بدون از زبان افتادن فتنه فتنه ای که اکثریت ناراضی کشور را در برمی‌گیرد ممکن میشود؟ وجود اراده ای برای شنیدن صدای اعتراض ناراضیان از وضع موجود و عزمی جدی برای جبران و به رسمیت شناختن حقوق ملت نیاز است.
نگاه دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا به وفاق ملی
هر دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا «تمامیت خواهانِ» عمدتاً بریده از توده مردمی هستند که هر وقت در قدرت بوده اند دیگران را نادیده گرفته اند. نگاه این دو طیف به وفاق ملی اینگونه بوده که هیچ توجهی به چرخش نخبگان و شریک کردن غیرخودیها در مدیریت کشور نداشته اند. قاطبه مردم نیز با نگاه به مشی عافیت خواهی و زیاده طلبانه این دو طیف، از هر دو عبور کرده و هیچیک را به رسمیت نمی شناسند. چرا که منافع فردی و باندی برای هریک از آنان ارجح از منافع عمومی و بودن در کنار مردم گرفتار است.
وقتی بانوان را با تحقیر و تحمیل مواجه میکنند نباید انتظار تسلیم و انقیاد داشته باشند. تحمیل حجاب اجباری بدعتی ضد دینی است و تن دادن به تسلیم در مقابل بدعتی که دین را در نظر جوانان و نوجوانان منفور میکند شایسته نیست. وقتی حکومت لجاجت میکند بسیاری از بانوان نیز برداشتن روسری را مبارزه ای مدنی در تقابل با ظلم حاکمانی قرار داده اند. که تمام اسلام و مسلمانی را در دوتار موی زنان خلاصه کرده و از انبوه مفاسدی که ایران را در ردیف فاسدترین کشورهای جهان قرار داده تعمداً غفلت می‌ورزند.
اغلب کسانیکه کشف حجاب میکنند بمعنای واقعی کلمه عفیف، پاکدامن و حتی بسیاری از آنان مقیّد به تعبدات دینی هستند. برخی از همان ریش و پشم داران یقه سفیدِ پیشانی پینه بستهٔ متظاهری که در این سالها از هیچ مفسده ای إباء نکردند
پس تأویل حجاب به پاکدامنی و سنجاق کردن «عفاف و حجاب» خصوصاً در این شرایط خاصِ مبارزه مدنیِ مملو از تحقیر، تحمیل و بدعت را جفایی نابخشودنی میدانیم.
.jpeg)
_1td1.gif)
