به گزارش سرمایه فردا، هوش مصنوعی بر اقتصاد کشورها تاثیری زیادی از نظر اشتغال و فناوری صنایع دارد. بر همین مبنا تولید ناخالص داخلی را دستخوش تغییر می کند.

هوش مصنوعی (AI) در چند دهه گذشته تاثیرات زیادی بر زندگی ما انسان‌ها گذاشته است، اما تاریخچه هوش مصنوعی در جهان عملاً از قرن بیستم آغاز شده است.

داستان‌های علمی- تخیلی در نیمه اول قرن بیستم باعث شکل‌گیری مفهومی به نام هوش مصنوعی در جهان شد.

پیشگامانی مثل آلن تورینگ در دهه ۱۹۵۰ آغازگر هوش مصنوعی بودند، هرچند که ایده‌ها و مفاهیم مرتبط با آن به زمان‌های قدیمی‌تری برمی‌گردد.

اصطلاح «هوش مصنوعی» برای اولین‌بارها از سوی جان مک‌کارتی و ماروین منسکی در سال ۱۹۵۶ معرفی شد.

هوش مصنوعی به یکی از حیاتی‌ترین فناوری‌های قرن بیست و یکم تبدیل شده و در آینده نیز پیشرفت‌های بیشتری در این زمینه پیش‌بینی می‌شود.

هوش مصنوعی می‌تواند به تغییرات اساسی در صنایع مختلف منجر شود و صنایع جدیدی را به وجود آورد.

بر اساس فناوری‌های اتوماسیون قبلی، مانند روباتیک، بیشتر سودها نصیب صاحبان و مدیران شرکت می‌شد.

آیا این‌بار ممکن است قضیه متفاوت باشد؟  چند مطالعه تجربی در این زمینه باعث شده است که برخی از کارشناسان با احتیاط نیز خوش‌بین باشند.

پیش‌بینی‌های اخیر موسسه جهانی مک‌کینزی نشان می‌دهد که هوش مصنوعی مولد می‌تواند سالانه ۱۷.۱ تا تا ۲۵.۶ تریلیون دلار به اقتصاد جهانی کمک کند.

دارون عجم اوغلو، اقتصاددان آمریکایی، اخیرا مقاله‌ای تحت عنوان «اقتصاد کلان هوش مصنوعی» به چاپ رسانده است.

عجم اوغلو در این مقاله به ارزیابی ادعاهای مربوط به پیامدهای اقتصادی پیشرفت‌های جدید در هوش مصنوعی می‌پردازد.

در این مقاله از یک مدل از اثرات هوش مصنوعی استفاده شده است که بر اساس صرفه‌جویی در هزینه متوسط در سطح کار، می‌توان تولید ناخالص داخلی و بهره‌وری کل را تخمین زد.

هوش مصنوعی ممکن است تولید ناخالص داخلی را تا دو درصد افزایش دهد، در حالی که در واقعیت، رفاه را ۰.۷۲ درصد کاهش دهد.

با این حال، افزایش بهره‌وری ناشی از هوش مصنوعی بعید است که به افزایش قابل توجه دستمزدها منجر شود.

علاوه بر این، حتی اگر هوش مصنوعی بهره‌وری کارگران سطح پایین و متوسط را افزایش دهد، از نظر تئوری، این روند ممکن است به نابرابری کمتر منجر نشود./دنیای اقتصاد