مدیران انرژی و سیاسیون دولتی یارانه ناچیز انرژی به حساب مردم میگذارند و پاسخگوی هدر رفت انرژی نیستند که به اندازه مصرف اروپاست.

به گزارش سرمایه فردا، تولید گاز ایران تقریبا معادل مصرف کل اروپا  است، ایران حدود ۳۰ درصد مصرف گاز اروپا را فقط بدلیل عدم مدیریت با هدر رفت انرژی هر سال از بین میبرد. این مدیریت اشتباه انرژی، اقتصاد ایران را تا مرز نابودی پیش برده است.

‏نقطه شروع ما برای خواندن عمق فاجعه مدیریت انرژی در سیزده دولت قبلی و دولت چهاردهم به مقایسه تولید ۲۶۵ میلیارد متر مکعبی سال ۲۰۲۳ ایران با مصرف گاز اروپا در سال ۲۰۲۲ (۳۶۰ میلیارد مترمکعب) و در سال ۲۰۲۳ (۲۹۵ میلیارد متر مکعب) قابل فهم تر است.

‏هیچکس در ایران پاسخگوی هدر رفت انرژی حدود ۲۷ درصد انرژی کشور نیست. مدیران انرژی و سیاسیون دولتی  آن را به همراه یارانه ناچیز به حساب مردم میگذارند و طلبکار پشت میز خود نشسته اند.

‏بیاید آینده گاز اروپا را مطالعه کنیم تا شاید در مدیریت بخش گاز کشور حداقل مقداری عذاب وجدان به مدیران دولتی بدهیم:

‏ بر اساس یک تحقیق علمی، اروپا در حال حاضر به منابع کافی برای تامین نیازهای گاز خود تا سال ۲۰۴۰ دسترسی دارد و خریدهای اضافی برای LNG غیرضروری است.

‏انتظار می رود تا سال ۲۰۴۰ اتحادیه اروپا تنها ۱۱۷ میلیارد متر مکعب گاز در سال مصرف کند و میادین گازی موجود در اروپا به همراه قراردادهای بلندمدت از قبل برای واردات خط لوله از نروژ و الجزایر، سالانه ۱۱۸ میلیارد متر مکعب گاز برای این قاره تامین می کنند.

عدم مدیریت هدر رفت انرژی عامل حذف بازارهای خارجی

‏ این بدان معناست که برای تامین انرژی اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۴۰ نیازی به پروژه گاز جدید یا قراردادهای اضافی LNG نیست. در واقع، پایانه‌های واردات LNG ممکن است به‌طور ناگهانی کم‌استفاده شوند، زیرا کشورهای عضو اروپا، سرمایه‌گذاری بیش از حد در زیرساخت‌های واردات گاز داشته اند.

‏این گزارش تخمین می زند که اتحادیه اروپا بزودی ۲۴۴ میلیارد متر مکعب ظرفیت واردات داشته باشد که به این معنی است که آنها تنها در حدود ۱۹ درصد مواقع کار خواهند کرد.

تقاضای گاز اتحادیه اروپا در حال حاضر با کمک اقدامات مانند مدیریت علمی دقیق و سخت در مورد هدر رفت انرژی، انتقال موفق به انرژی های تجدیدپذیر و پمپ های حرارتی الکتریکی بصورت تند کاهشی است.

انتظار می رود مصرف گاز همچنان به کاهش خود ادامه دهد و تا سال ۲۰۴۰ به طور بالقوه ۶۲ درصد به زیر سطح ۲۰۲۳ سقوط کند.  اما در ایران، دولت چهاردهم مسیری که در بخش انرژی شروع کرده اند، ادامه‌ راه سیزده دولت قبلی و حتی بدتر از آنها است.