به گزارش سرمایه فردا، بر پایه دیوید هیوم‌، فیلسوف تجربه گرای اسکاتلندی عصر روشنگری درباره احتمال نابودی اسرائیل پاسخی فراهم شده است.

۱- گرچه اسرائیل (اشغالگر) از ۱۱ می ۱۹۴۹ رسماً عضو ملل متحد شده است، باز هم احتمال نابودی اسرائیل هست.

۲- گرچه تا امروز ۱۶۵ کشور از ۱۹۳ عضو ملل متحد، اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند، باز هم احتمال نابودی اسرائیل می‌رود.

۳- گرچه بر پایه آمار و اطلاعات ۲۰۲۴، اسراییل از دیدگاه سرانه تولید ناخالص داخلی، ۱۹ امین کشور ثروتمند جهان محسوب می‌شود (ایران ۱۱۷ ام) و در منطقه خاورمیانه پس از قطر ردیف دوم را به خود اختصاص داده است، باز هم احتمال نابودیش هست.

۴- گرچه هر ۵ عضو دائم و دارای حق وتو ملل متحد (چین، روسیه، امریکا، فرانسه و بریتانیا) حامی تداوم موجودیت اسرائیل بوده اند، باز هم احتمال نابودیش هست.

۵- گرچه بزرگترین قدرت کنونی جهان، ناتو و دهها ملت دیگر پشتیبان عملی و در صحنه تداوم موجودیت اسرائیل اند، باز هم احتمال نابودی اش هست.

۶- گرچه بر پایه گزارش کردیت سویس در سپتامبر ۲۰۱۵، اسراییل از دیدگاه قدرت نظامی ۱۴ امین دولت برتر جهان است، باز هم احتمال نابودش کم نیست.

۷- گرچه اسرائیل جزو ۹ کشور دارنده تسلیحات هسته‌ای است و در صورت ناگزیرشدن، در استفاده از آنها درنگ نخواهد کرد، باز هم بر پایه قواعد فلسفه هیومی، احتمال نابودیش کم‌ نیست.

۸- گرچه اکثریت نزدیک به همه کشورهای عرب و مسلمان در نهان و آشکار دارای مناسبات با اسرائیل هستند، باز هم احتمال فروپاشی آن کم‌ نخواهد بود.

نابودی اسرائیل بر پایه شاخص‌های ژئوپولیتیک

آیا جدا از ستاره شناسی و ایمان باوری و صرفاً بر پایه شاخص‌های ژئوپولیتیک و ژئواستراتژی، نابودی اسرائیل شدنی است؟ در همین راستا توجه به سیاست آمریکا در قبال حزب بعث قابل تامل است.

جنگ نخست آمریکا با بعث عراق از دوم اوت ۱۹۹۰، تا ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ به مدت ۶ ماه و ۲۴ روز با نام سپر صحرا و با فرماندهی بوش پدر و ائتلافی از ۳۵‌ کشور، با شکست عراق زیر رهبری صدام و عقب نشینی از کویت پایان یافت.

در حالی که همه چیز برای خاتمه دادن به کار حزب بعث و صدام حسین آماده بود و به ویژه بیشتر دولت‌های عرب خلیج فارس خواهان آن بودند و در این راستا سرمایه گذاری هم کرده بودند، واشنگتن و بریتانیا از ادامه حملات خودداری کردند. این در حالی بود که آمریکا برای نخستین بار از آغاز جنگ سرد، حمایت فراگیر جهانی را در جنگ با خود داشت.

نتیجه این شد که فروپاشی نظام بعث تحت رهبری صدام حسین تا چندین‌ سال بعد، یعنی تاحمله ۲۰ مارس ۲۰۰۳ آمریکا با رهبری جورج بوش (بوش پسر) به درازا کشید. آن هم‌ با تلفات گسترده آمریکایی‌ها و در میان موج انتقادات فراوان از آمریکا و بریتانیا.

در این میان وقتی پرسیده می‌شد که چرا همان ۱۹۹۱ با وجود تشکیل ائتلاف بین الملی و حمایت مالی دولت‌های عرب تصمیم به نابودی نظام بعثی تعطیل شد، پاسخ‌ها عمدتاً در یک گزاره ساده و کوتاه می‌توانست خلاصه شود: هنوز زمان فروپاشی نظام بعثی و صدام نرسیده بود.