مدیریت استراتژیک تحت تأثیر پیشرفت‌های فناوری و نگرانی‌ پایداری قرار دارد و سازمان‌ها را به بازاندیشی استراتژی سوق می‌دهد.

به گزارش سرمایه فردا، تحقیقات اخیر در مدیریت استراتژیک به چند روند و تحول کلیدی در سال ۲۰۲۴ اشاره دارد. یکی از مهم‌ترین حوزه‌های مورد توجه، نقش «هوش مصنوعی و تحلیل داده‌ها» در برنامه‌ریزی استراتژیک است. سازمان‌ها به طور فزاینده‌ای از هوش مصنوعی برای تصمیم‌گیری، تحلیل پیش‌بینی‌گر و تولید محتوای جدید استفاده می‌کنند. این تغییرات باعث می‌شود که شرکت‌ها شرایط بازار، رفتار مشتری و دینامیک رقابت را به‌صورت دقیق‌تری تحلیل کنند و استراتژی‌های خود را بر اساس آن شکل دهند. «تصمیم‌گیری مبتنی بر داده» نیز به یک الزام تبدیل شده است و شرکت‌ها برای برنامه‌ریزی‌های مؤثر و اطلاع‌یافته از ابزارهای پیشرفته استفاده می‌کنند.
یکی دیگر از روندهای نوظهور در مدیریت استراتژیک، نیاز به «استراتژی تطبیقی» در محیط‌های پرنوسان (volatile) است. تحقیقات نشان می‌دهد که شرکت‌ها باید به سرعت در برابر تغییرات بازار واکنش نشان دهند و چابک (agile) باشند، به ویژه در صنایعی که با تغییرات سریع فناورانه یا نظارتی روبه‌رو هستند. به این منظور، شرکت‌ها به استفاده از استراتژی‌های تطبیقی (adaptive) و همچنین «استراتژی‌های شکل‌دهی»(shaping strategies) ترغیب می‌شوند که در آن یا به شرایط بازار پاسخ می‌دهند یا به طور فعال آن را شکل می‌دهند.
همچنین، شمول‌گرایی(inclusivity) در برنامه‌ریزی مدیریت استراتژیک به اهمیت بیشتری دست یافته است. مشارکت طیف گسترده‌تری از ذینفعان در فرآیند توسعه استراتژی، از کارکنان گرفته تا شرکای خارجی، به‌عنوان راهی برای ترویج نوآوری و هماهنگی اهداف استراتژیک در سراسر سازمان دیده می‌شود. این رویکرد مشارکتی باعث ایجاد فرهنگ کاری مثبت و انگیزه بالاتر در تیم‌ها می‌شود.

مدیریت استراتژیک تحت تاثیر فناوری

در نهایت، ملاحظات ESG (محیط زیستی، اجتماعی و حاکمیتی) به بخشی جدایی‌ناپذیر از مدیریت استراتژیک شرکتی تبدیل شده است. شرکت‌ها تحت فشارهای بیشتری قرار دارند تا به مسائل پایداری و مسئولیت اجتماعی پاسخ دهند و تصمیم‌گیری‌های استراتژیک باید بین عملکرد مالی و تأثیرات اجتماعی و محیط زیستی بلندمدت تعادل ایجاد کنند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که مدیریت استراتژیک به طور فزاینده‌ای تحت تأثیر پیشرفت‌های فناوری، شمول‌گرایی و نگرانی‌های پایداری(sustainability) قرار دارد و سازمان‌ها را به بازاندیشی در چارچوب‌های سنتی استراتژی سوق می‌دهد.
صنعت ۴٫۰، که به عنوان انقلاب صنعتی چهارم نیز شناخته می‌شود، به ادغام فناوری‌های دیجیتال پیشرفته در فرآیندهای تولید و صنعتی اشاره دارد که منجر به توسعه کارخانه‌های هوشمند و تحول سیستم‌های تولید می‌شود. این تغییر به سوی اتوماسیون، تبادل داده‌ها و اتصال به یکدیگر، با استفاده از فناوری‌هایی مانند اینترنت اشیا (IoT)، هوش مصنوعی (AI)، محاسبات ابری و تجزیه و تحلیل داده‌های کلان انجام می‌شود.