دولت باید از نوآوری و خلاقیت در صنایع دستی و فرش ایرانی حمایت کند. این شامل ایجاد تسهیلات مالی و بازاریابی است، در غیر اینصورت ایران این صنعت را از دست می‌دهد.

به گزارش سرمایه فردا، محمد امین صعودی: با توجه به حضور دولت جدید، لازم است نگاهی دقیق و انتقادی به عملکرد دولت در زمینه حمایت و توسعه این صنعت بیندازیم. صنایع دستی و فرش ایرانی با قدمتی کهن و شهرت جهانی، می‌توانند نقشی بی‌بدیل در توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور ایفا کنند. با این حال، سیاست‌های دولت تاکنون نتوانسته‌اند به نحوی مطلوب این پتانسیل‌ها را به فعلیت برسانند.

عدم شناخت اولویت‌های امروز فرش ایرانی

در حالی که دنیا به سمت نوآوری، بازاریابی دیجیتال و توسعه برندینگ بین‌المللی حرکت می‌کند، هنوز اولویت دولت ما بر رفتارهای کلیشه‌ای مانند رونمایی از کتاب‌ها و راه‌اندازی بازارچه‌های محلی متمرکز است. این فعالیت‌ها، هرچند از جنبه فرهنگی مهم هستند، اما به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای روز و چالش‌های موجود در عرصه فرش ایرانی نیستند.
ادعاهای غیرعلمی و وعده‌های توخالی مدیران دولتی نه تنها باعث کاهش اعتماد عمومی شده‌اند. بلکه انگیزه کارآفرینان و صنعتگران را نیز تضعیف کرده‌اند. وقتی که ادعاها و برنامه‌های اعلام شده به واقعیت تبدیل نمی‌شوند، اعتماد کارآفرینان به سیاست‌ها و برنامه‌های دولت کاهش می‌یابد. این امر باعث می‌شود که بسیاری از افراد مستعد و توانمند از سرمایه‌گذاری و فعالیت در این عرصه منصرف شوند.
ادعاهای توخالی و عدم تحقق برندینگ بین‌المللی منجر به کاهش رقابت‌پذیری محصولات صنایع دستی و فرش ایرانی در بازارهای جهانی شده است. در حالی که کشورهایی مانند هند و ترکیه با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و بازاریابی حرفه‌ای، به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند، ما همچنان درگیر مسائل ابتدایی و ناکارآمدی‌های مدیریتی هستیم.

بهبود وضعیت تولید فرش ایرانی

توسعه برنامه‌های آموزشی و پژوهشی: نیاز است که دولت برنامه‌های آموزشی جامع و پژوهشی را برای ارتقاء دانش و مهارت‌های صنعتگران و کارآفرینان در زمینه تولید فرش ایرانی ارائه دهد. این برنامه‌ها باید بر مبنای آخرین فناوری‌ها و روش‌های بازاریابی باشد.
ترویج و حمایت از نوآوری: دولت باید از نوآوری و خلاقیت در صنایع دستی و فرش ایرانی حمایت کند. این شامل ایجاد تسهیلات مالی، ارائه مشاوره‌های تخصصی و فراهم کردن زیرساخت‌های لازم برای توسعه محصولات جدید و بازاریابی آنها در سطح جهانی است. در ایر اینصورت فرش های ایرانی که در چین، ترکیه، پاکستان و… تولید میشوند بازار ایران را تصاحب می کنند.
ایجاد برندهای بین‌المللی معتبر: نیاز است که دولت با همکاری بخش خصوصی و صنعتگران، برندهای معتبر و شناخته‌شده‌ای را در سطح بین‌المللی ایجاد و ترویج کند. این امر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و مستمر، تحقیقات بازار برای فرش ایرانی و استفاده از فناوری‌های نوین است.
حمایت از صادرات: دولت باید با ارائه تسهیلات مالی و فنی، حمایت از صادرات محصولات صنایع دستی و فرش را در اولویت قرار دهد. این شامل کاهش تعرفه‌ها، ایجاد توافقات تجاری با کشورهای دیگر و ترویج محصولات ایرانی در نمایشگاه‌های بین‌المللی است.
با تأمل و بازنگری در سیاست‌ها و عملکردهای دولت در این حوزه و با پذیرش نقدها و بهره‌گیری از فرصت‌های موجود، می‌توان به توسعه و پیشرفت صنعت فرش ایرانی و ایجاد برندهای معتبر بین‌المللی دست یافت. امید است که مدیران و مسئولان با جدیت و تعهد بیشتری به این مسائل بپردازند و با اتخاذ رویکردهای علمی و کارآمد، مسیر روشن‌تری را برای صنایع دستی و فرش ایرانی هموار کنند.