انتقاد به سیاست دولت در خرید سوخت تقطیری

به گزارش سرمایه فردا، رئیس هیات مدیره پتروساران ضمن اشاره به اینکه در حال حاضر شرکت‌های سوخت تقطیری با چالش جدی مواجه شده اند به وضعیت فعالیت مجموعه تجاری و تولید مشتقات نفتی پتروساران پرداخت. او گفت: سه شرکت در این مجموعه فعال هستند. شرکت نخست که در در امارات مستقر است تمام مشتقات نفتی را از امارات به آفریقای شرقی و جنوب آفریقا و همچنین شرق آسیا صادرات می کنیم. عمده فعالیت شرکت روی مشتقات نفتی مانند روغن های پایه، هیدروکربن ها، پارافین و مشتقات اوره است. تحریم ها که علیه ایران افزایش پیدا کرد شرکت های تجاری افریقایی دیگر مستقیم با ایران فعالیت نمی کردند و حتی دفتر خود در ایران را تعطیل کردند. به همین دلیل ما مجبور شدیم که دفتری را در ایران دایر کنیم.
ابوالفضل غلامی با تاکید بر اینکه شرکت دوم تجاری ما پتروساران زرین شیمی است که در حوزه مشتقات نفتی مطرح است و با ۴۰ شرکت پتروشیمی ایران همکاری می کند. تصریح کرد: این شرکت جزو ۳ شرکت برتر در حوزه ارسال مشتقات نفتی است و فعالیت گسترده ای در این بخش دارد.
غلامی گفت: شرکت پتروساران توانشیر در بخش تولید فعالیت می کند که یکی واحد در کردستان و واحد دیگری در بندرعباس فعال هستند. این مجموعه ها در حوزه روغن پایه، پارافین و هیدروکربن ها حدود ۲ هزار تن تولید دارند.

چالش تولیدکنندگان سوخت تقطیری

به گفته غلامی هم اکنون دولت مشکلاتی پیشروی تجارت مشتقات ایجاد کرده است. برای نمونه ترافیک دریایی و مشکلات کشتیرانی باعث شده بارهای شرکت مدت زمان زیادی در بندر عباس می‌مانند. کشتیرانی باید هزینه های ناشی از طولانی شدن بارگیری را به دوش بگیرند اما آن را به دوش تجار می اندازند. ازطرف دیگر شرکت های دولتی به راحتی تخلیه و بارگیری را به راحتی انجام می دهند و این مساله منجر به تاخیر بارگیری کشتی های بخش خصوصی می شود. در گذشته بارگیری چند روز طول میکشید اما در شرایط کنونی زمان بارگیری بخش خصوصی به حدود ۲۰ روز رسیده است.
این بازرگان تصریح کرد: بار مشتقات فنی ابتدا باید به امارات برود و بعد به کشور مقصد حرکت کند. این مساله منجر می شود که حمل و بارگیری دو ماه طول بکشد در حالی که پیش از این تنها در عرض یک هفته انجام می شد. خسارت این کندی حمل و نقل در یک هفته گذشته باعث شده دو ماه ۲ تا ۳ میلیون دلار بلوکه بماند. بزرگترین مشکلات در حال حاضر همین است. از طرف دیگر چندین مورد مالیات و ارزش افزوده پرداخت می کنیم.
رئیس هیات مدیره پتروساران تصریح کرد: برای جمع آوری روغن سوخته که در تولید سوخت تقطیری استفاده می‌شود محصول شرکت را نیمه خام در نظر میگیرند. به همین دلیل بابت آن هزینه زیادی را برای مالیات ارزش افزوده پرداخت می کنیم. همچنین در خرید و ارسال مواد اولیه مالیات پرداخت می کنیم. در واقع دو مرحله هزینه مالیات پرداخت می کنیم و این موضوع منجر به فشار زیادی به شرکت های تولیدکننده روغن پایه شده است. از طرف دیگر با وجود اینکه با ارز آزاد مواد اولیه را تهیه می کنیم باید تعهدات ارزی داشته باشیم. فشار بانک مرکزی در بحث تعهدات ارزی منجر به تعطیلی بسیاری از کارخانه ها شده است.

قیمت‌گذاری خرید سوخت تقطیری عامل تعطیلی کارخانجات

ابوالفضل غلامی با انتقاد به برخی رویه دولت در قبال سوخت تقطیری گفت: سوخت تقطیری محصول استراتژیک روغن پایه است که از روغن سوخته به دست می آید و هر سه سال باید وضعیت سوخت تقطیری کارخانه ها مشخص شود و بر مبنای آن اجازه بارگیری به شرکت ها بدهند. اما در سه سال گذشته هیچ گونه سوخت تقطیری انجام ندادیم، چراکه در وزارت صنعت دولت سیزدهم سیاست شفافی در این بخش نداشتند و حتی برخی از مدیران نمی دانستند سوخت تقطیری چیست. در حالی که بسیاری از این شرکت ها ذخیره بالایی از سوخت تقطیری دارند که نگهداری این حجم از روغن بسیار خطرناک است و می تواند منجر به انفجارهای بزرگی شود. در شرایط کنونی چندین کارخانه که سوخت تقطیری دارند نمی دانند با این میزان سوخت چکار کنند. به همین دلیل برخی از تولیدکنندگان به کشورهای دیگر همچون کانادا مهاجرت کنند.

او اظهار کرد: در سال های گذشته شرکت های تولیدکننده روغن پایه سوخت تقطیری تولید کردند. برای هر تن سوخت تقطیری قیمتی ۴۰ میلیون تومانی دارد درحالی که وزارت صنعت مدعی است که این سوخت باید تحویل وزارت نفت شود. از آنجایی که وزارت نفت به دنبال خرید سوخت تقطیری با نرخ گازوئیل است و این سوخت ۳۰۰ هزار تومان در هر تن قیمت دارد عملا منجر به نابودی ۳۰۰ شرکت تولیدی می شود. حتی در صورتی که دو برابر این قیمت نیز سوخت تقطیری را بخرند بازهم شرکت های روغن پایه نابود خواهند شد.

تاثیر نرخ خوراک بر روی تولیدکنندگان هیدروکربن ها

در ادامه او با اشاره به تاثیر نرخ خوراک بر روی تولیدکنندگان هیدروکربن ها تصریح کرد: در حال حاضر نرخ خوراکی که تعیین شده منجر شده هر تن تولید هیدروکربن به جای اینکه دو تا سه میلیون تومان سود داشته باشد یک میلیون و نیم ضرر می دهند. به همین دلیل در یک سال و نیم گذشته کارخانه های هیدروکربن کشور فعالیت نمی کنند. اگر شرکتی هم بخواهد به تولید محصول ادامه دهد به قاچاق روی می آورد در غیر اینصورت باید ضرر بدهد. در مقطع کنونی پالایشگاه ها و پتروشیمی های بزرگ مانع فعالیت شرکت های کوچک شده اند. افزایش قیمت بالای وکیوم باعث شده پالایشگاه ها مواد اولیه را قاطی می کنند و بخش خصوصی عمدتا رو به تعطیلی هستند. البته برخی شرکت ها اظهار خود را درباره متانول انجام می دهند اما گازوئیل و بنزین صادرات می کنند که برخی از آنها دچار پرونده های قضایی نیز شده اند.