ریاست‌ جمهوری ونزوئلا در بحران

به گزارش سرمایه فردا، قربان عباسی: هوگو چاوز، رئیس جمهور کمونیست ونزوئلا بر اثر سرطان درگذشت و معاون او، نیکولاس مادورو، جانشین او شد. بدون وجود کاریزمای چاوز ، “انقلاب” ونزوئلا تنها با ویرانی اقتصادی باقی ماند. ونزوئلا که زمانی به لطف ذخایر نفت خود که به عنوان بزرگترین ذخایر جهان شناخته می‌شود، ثروتمندترین کشور آمریکای جنوبی بود، اکنون یکی از فقیرترین کشورهای قاره است.

منصفانه است بگوییم که قیمت نفت در سال ۲۰۱۴، درست پس از به قدرت رسیدن مادورو، سقوط کرد، بنابراین مادورو هرگز آن رونق اقتصادی را که چاوز برای خرج کردن در انواع برنامه‌های رفاهی داشت، تجربه نکرد. برعکس، او مجبور بود صورتحساب‌ها را پرداخت کند. تورم سر به فلک زد. در سال ۲۰۱۸، ونزوئلا شروع به چاپ اسکناس یک میلیون بولواری کرد. امروز یک دلار آمریکا برابر با ۳،۲۱۹،۰۰۰ بولوار است. در پایان سال ۲۰۱۵، اپوزیسیون پس از ۱۶ سال کنترل سوسیالیستی بر پارلمان، انتخابات پارلمانی را برد. تورم افسارگسیخته، گرسنگی، جرم و بیماری همه‌گیر شده است. بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ حدود ۵ میلیون نفر از ونزوئلا گریخته‌اند که بزرگترین مهاجرت تاریخ آمریکای لاتین است. کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، بنزین ندارد و دوباره جیره‌بندی شده است.
رژیم کمونیستی مادورو که ورشکسته است، می‌خواهد به حدود ۲ میلیارد دلار طلای سپرده‌گذاری شده توسط ونزوئلا در بانک انگلستان دسترسی پیدا کند، اما خوان گوایدو ادعا می‌کند که دولت سایه او مالک قانونی آن طلا است و دولت بریتانیا ترجیح می‌دهد آن را به او بدهد (دعوای حقوقی بین گوایدو و مادورو در جریان است). مادورو همچنین در تلاش است تا تولید نفت را سه برابر به ۱٫۵ میلیون بشکه در روز افزایش دهد اما باید با تحریم‌های آمریکا که تعمیر تجهیزات شکسته و خرید مواد شیمیایی حیاتی را دشوار می‌کند، مقابله کند.

مادورو در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸ پیروزی خود را اعلام کرد، اما اکثر ناظران اعتراض کردند. در ژانویه ۲۰۱۹، در پی اعتراضات گسترده علیه رژیم مادورو، خوان گوایدو رهبر اپوزیسیون خود را رئیس جمهور موقت اعلام کرد و توسط ایالات متحده، کانادا، چندین کشور اروپایی، سازمان کشورهای آمریکایی و اکثر دولت‌های آمریکای لاتین شناخته شد؛ اما مادورو هرگز قدرت را تسلیم نکرد.

در یک مقطع، ترامپ صحبت می‌کرد که گویی ایالات متحده آماده مداخله نظامی است، اما تنها با یک بیانیه از پوتین مبنی بر حمایت روسیه از مادورو، ترامپ دیگر هرگز ونزوئلا را ذکر نکرد. پوتین حتی در دسامبر ۲۰۱۸ دو بمب‌افکن توپولف TU-160 فرستاد. تحریم‌های آمریکا اقتصاد ونزوئلا را فلج کرده است، اما چین و روسیه رژیم را زنده نگه می‌دارند.

روسیه به رژیم مادورو برای خرید جنگنده‌ها و موشک‌های روسی و اکتشاف مشترک نفت وام داده است. با وجود تحریم‌های آمریکا، ونزوئلا توانسته است نفت را از طریق شرکت‌هایی مانند چین کنکورد پترولیوم و پالایشگاه‌های چینی صادر کند. ونزوئلا حدود ۲۰ میلیارد دلار فقط به چین بدهکار است.

دولتهای غربی مقابل ریاست‌ جمهوری ونزوئلا

ونزوئلا اکنون در سطوح مختلف جامعه توسط جرایم سازمان‌یافته تهدید می‌شود. مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی نوشت که ونزوئلا یک دولت مافیایی است. فساد در دوران چاوز نیز شایع بود اما لزوماً به رژیم مرتبط نبود. به عنوان مثال، رادوان صباغ، رئیس شرکت فرومینرا، پس از اعتراف به سرقت ۱٫۸ میلیون دلار آمریکا بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳ به زندان محکوم شد. با این حال، فساد در رژیم مادورو به یک شیوه زندگی تبدیل شده است.

در فوریه ۲۰۱۷، ایالات متحده، معاون رئیس جمهور مادورو، تاریک ال عیسمی را به قاچاق مواد مخدر مرتبط با کارتل مواد مخدر مکزیکی لس زتاس متهم کرد. در مارس ۲۰۱۸، بازرسان برزیلی کشف کردند که خود مادورو در رسوایی اودبرشت دخیل بوده است. در نوامبر ۲۰۱۸، آلخاندرو آندراده، یکی از همکاران سابق هوگو چاوز، به جرم پولشویی و رشوه در آمریکا به زندان محکوم شد که او را به یک میلیاردر تبدیل کرده بود. الکس ساب، یک تاجر کلمبیایی مرتبط با مادورو، تحت تعقیب ایالات متحده است.

در ژوئن ۲۰۲۰، ساب در کیپ ورد، هنگام توقف هواپیمای شخصی خود در مسیر ونزوئلا به ایران، بازداشت شد و اکنون منتظر استرداد به ایالات متحده است. ایالات متحده ادعا می‌کند که ساب در رشوه، پولشویی و فساد، همه در تبانی با رژیم مادورو، دخیل بوده است. تخمین زده می‌شود که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴، ۱۱ میلیارد دلار از شرکت ملی نفت ونزوئلا، پترولوئوس دو ونزوئلا، ناپدید شده است.

علاوه بر این مافیای سطح بالا، باندهای محلی نیز وجود دارند که کنترل محله‌های کامل را در دست گرفته‌اند. ایوان دوکه، رئیس جمهور کلمبیا، همچنین ادعا می‌کند که ونزوئلا گروه تروریستی که در ژوئن ۲۰۲۱ تلاش کرد او را ترور کند، یک گروه جدا شده از شورشیان سابق فارک، را پناه داده است.

نرخ تورم در ونزوئلا چقدر است

توس تهماسبی: شواهد و قرائن نشان می‌دهد که حکومت تبهکار و طاعون صفت مادورو/چاوز در انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا دست به تقلب بی سابقه‌ای زده است‌. ویژگی مهم انتخابات اخیر شکاف و ریزش شدید در بدنه اجتماعی هوادار مادورو به شمار می‌رفت که بی سابقه بود و ناظران بیطرف را هم به این نتیجه رسانده بود که مادورو اگر در انتخابات تقلب نکند، کارش تمام است.

مربوط به بحران وحشتناک ابرتورم در ونزوئلا است. مردم انبوهی اسکناس بی مصرف را همچون زباله در خیابان‌ها می‌ریختند و برای نجات از گرسنگی به خوردن پوست و ریشه درخت و گیاه پناه برده و یا از کشور فرار می‌کردند. نرخ تورم در ونزوئلا در سال دو هزار و پانزده به صد و هشتاد درصد، در سال دو هزار و شانزده به هشتصد درصد، در سال دو هزار و هفده به چهار هزار درصد و در سال دو هزار و نوزده به دویست و سی هزار درصد رسید.

فقر وحشتناک و گرسنگی، جرم و جنایت و مرگ بیماران و نوزادان در نتیجه نابودی خدمات پزشکی، همچون گردبادی سیاه و سهمگین نفس ونزوئلایی‌ها را گرفت. بیش از هشت میلیون نفر از مردم یعنی نزدیک به یک سوم از جمعیت ونزوئلا، از کشور فرار کردند.

کمتر پیش آمده که حتی جنگ‌‌‌های بزرگ و یا سهمگین‌ترین بلایای طبیعی، با شهر و کشوری چنان کنند که سوسیالیسم توده‌گرا و غرب ستیز چاوز/مادورو با ونزوئلا کرد.

هوگو چاوز با تکیه‌گاه قرار دادن طبقه فقیر در ونزوئلا و سوءاستفاده از دشواری‌های اقتصادی نه چندان جدی کشور در دهه نود میلادی که ناشی از کاهش قیمت نفت و نیاز به سازماندهی مجدد اقتصاد ونزوئلا در عصر خصوصی سازی و جهانی شدن بود، با یک کودتا قدرت رسید. بحران آن روز ونزوئلا که در برابر جهنمی که امروز در آن دست و پا می‌زند، به چیزی کمتر از شوخی شبیه است، با کمی صبر و تحمل و تدبیر به سادگی قابل رفع بود. اما بدا به حال مردمی که دشواری‌های ناگزیر توسعه و تکامل را تاب نیاورده و به نسخه توهم، مالیخولیا و عقده‌های پست پناه می‌برند.

تا مدتی طبقه فقیر ونزوئلا در نتیجه پول پاشی‌ها و بذل و بخشش‌های چاوز شادمان بود. از خوش اقبالی چاوز چند ماه پس از به قدرت رسیدن او، دوره افزایش شدید قیمت جهانی نفت آغاز شد که تا حدود پانزده سال ادامه داشت. امروز اما بالاخره همان طبقه فقیر شیفته هوگو چاوز هم فهمیده که در چه چاه مصیبتی گرفتار آمده است.

سال‌ها پیش چاوز به خود می‌بالید که بیست هزار پزشک کوبایی را برای درمان رایگان فقرا به ونزوئلا آورده است. در آن زمان اما کسی پیش‌بینی نمی‌کرد که این اقدام زمینه ساز ورود بیست و پنج هزار سرباز کوبایی برای کشتار و سرکوب معترضان در جریان اعتراضات گسترده مردمی به تقلب در انتخابات در سال ۲۰۱۹ خواهد شد.