دو استراتژی حیاتی برای سرمایه‌گذاری در بازارها

دو استراتژی حیاتی برای سرمایه‌گذاری در بازارها

در شرایطی که بازار سرمایه تحت تأثیر عوامل پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی مانند نوسانات نرخ بهره، تحولات سیاسی و ریسک‌های نظامی قرار گرفته، تصمیم‌گیری‌های سنتی دیگر پاسخ‌گو نیستند. این گزارش دو استراتژی کلیدی را معرفی می‌کند که می‌توانند در چنین فضای مبهمی، مسیر سرمایه‌گذاری را شفاف و منطقی‌تر سازند.

به گزارش سرمایه فردا، خلاصه دو استراتژی مهم سرمایه‌گذاری در شرایط فعلی بازار در این گزارش معرفی شده‌اند؛ دو استراتژی که در وضعیت مبهم و پرتلاطم امروز، منطقی‌ترین مسیر برای سرمایه‌گذار محسوب می‌شوند. استراتژی اول «بی‌عملی آگاهانه» یا همان این‌اکشن با بینش تحلیلی است. یعنی در موقعیتی که عوامل متعدد و بعضاً غیرقابل تحلیل بر بازار تأثیر می‌گذارند، تصمیم می‌گیریم هیچ اقدامی نکنیم. چرا؟ چون به این درک رسیده‌ایم که پارامترهای کلان مثل نرخ بهره، مسائل سیاسی و نظامی به‌قدری بازار را پیچیده کرده‌اند که نمی‌توان آن‌ها را به‌درستی تحلیل کرد. در چنین فضایی، اقدام نکردن خودش نوعی تحلیل است.

در این وضعیت، بهترین کار تمرکز روی دارایی‌هایی است که ماهیت ساده‌تر و قابل پیش‌بینی‌تری دارند؛ مثل صندوق‌های درآمد ثابت و صندوق‌های مبتنی بر طلا. این دارایی‌ها هم ریسک کمتری دارند و هم تأثیرپذیری‌شان از پارامترهای مبهم پایین‌تر است. به‌عنوان مثال، صندوق «کارا» در بخش درآمد ثابت و صندوق «کهربا» در بخش طلا، می‌توانند گزینه‌های قابل‌اتکایی باشند. در اکثر پادکست‌های ما نیز تأکید کرده‌ایم که وزن این دو بخش در پرتفو باید افزایش یابد و حدود نیمی از سبد سرمایه‌گذاری را تشکیل دهند.

منافع نگهداری بلندمدت دارایی‌ها

استراتژی دوم «بای‌اند‌هولد» یا همان نگهداری بلندمدت دارایی‌هاست. در این رویکرد، سرمایه‌گذار به جای واکنش سریع به نوسانات بازار، بر اساس تحلیل بنیادی، سهام را برای مدت طولانی حفظ می‌کند. مثلاً من خودم سهام شرکت‌های سیمانی را نگه داشتم چون مطمئنم حتی اگر بازار بسته شود، از محل مجامع سود دریافت می‌کنم. مگر اینکه اتفاقی مثل خروج سیمان از بورس کالا رخ دهد که در آن صورت باید دوباره بازنگری کرد.

در همین راستا، صنایع خاصی مثل شوینده، دارویی، غذایی و لاستیک از جمله مواردی هستند که در شرایط فعلی می‌توان با آرامش خیال بیشتری روی آن‌ها حساب کرد. همچنین برخی سرمایه‌گذاران سراغ سهام بانکی مثل بانک ملت می‌روند که دارایی ارزی قابل توجهی دارد و حتی اگر سایر بخش‌های بانک زیان‌ده باشند، همین دارایی‌ها می‌توانند سودآور باشند.

بخشی از سبد باید به دارایی‌های ثابت اختصاص یابد

در نهایت، ساختار پرتفو باید ترکیبی از این دو نگاه باشد: بخشی از سبد باید به دارایی‌های ثابت اختصاص یابد و بخش دیگر به سهامی با تحلیل بنیادی قوی و قابل نگهداری. البته نوسان‌گیری هم وجود دارد، اما فقط برای افراد حرفه‌ای توصیه می‌شود و در روزهایی مثل شنبه تا دوشنبه. نه اینکه بخواهید چهارشنبه برای نوسان وارد شوید!

در مجموع، در شرایطی که پارامترهای بزرگ و بازی‌به‌هم‌زن بازار مثل تنش‌های سیاسی و نظامی هنوز تغییر نکرده‌اند، افزایش شدید وزن سهام یا ورود با اعتبار بالا، تصمیمی پرریسک خواهد بود. اگر پیش‌تر سهم شما ۲۰ درصد بوده، حالا شاید به ۴۰ درصد برسد، اما ۹۰ درصد کردن پرتفو از سهام، ریسک بزرگی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *