به گزارش سرمایه فردا، بهترین برنامه‌ریزی اقتصادی با پیش‌بینی آینده ممکن و سیاست گذاری متناسب با اهداف پیش‌رو ممکن است.
علیرضا عباسی: هرمان کان، از برجسته‌ترین آینده‌پژوهان قرن بیستم و بنیان‌گذار شرکت رند، با استفاده از مدل‌های آینده‌نگری، به پیش‌بینی آینده‌های ممکن و مسیرهای احتمالی توسعه اقتصادی پرداخت. او معتقد بود که به جای محدود شدن به پیش‌بینی‌های مرسوم، باید به تمام احتمالات، حتی غیرمحتمل‌ترین آنها، توجه کرد و با دیدی گسترده‌تر به برنامه‌ریزی اقتصادی پرداخت.
یک روز کان در جلسه‌ای با جمعی از سیاست‌گذاران اقتصادی، موضوعی را مطرح کرد که به تفکر جدیدی در عرصه برنامه‌ریزی اقتصادی منجر شد. او گفت: «بیایید تصور کنیم که در ۳۰ سال آینده، انرژی به میزان فراوان و با هزینه‌ای ناچیز در دسترس همگان باشد. چگونه اقتصاد جهانی تغییر خواهد کرد؟ چه صنایعی رشد خواهند کرد و کدام‌ها از بین خواهند رفت؟»
این سؤال ابتدا با تعجب و حتی مخالفت‌هایی روبرو شد. بسیاری از حاضرین این دیدگاه را غیرواقعی و دور از ذهن می‌دانستند. اما کان با اطمینان گفت: «اگر ما به آینده‌های مختلف فکر نکنیم، نمی‌توانیم خود را برای چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌رو آماده کنیم. آینده‌نگری یعنی دیدن جهانِ ممکن، نه فقط جهانِ محتمل.»
مدل کان در برنامه‌ریزی اقتصادی
با پیروی از مدل کان، تیمی از اقتصاددانان و سیاست‌گذاران شروع به بررسی سناریوهای مختلف کردند. آنها دریافتند که با تغییر در منابع انرژی، ساختارهای اقتصادی نیز تغییر خواهند کرد. این دیدگاه منجر به طرح‌هایی شد که در آنها سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت در فناوری‌های نوین و زیرساخت‌های پایدار، به عنوان راهبردی کلیدی برای آینده‌ای بهتر در نظر گرفته شد.
مدل آینده‌پژوهی هرمان کان به ما می‌آموزد که در برنامه‌ریزی اقتصادی نباید به شرایط فعلی محدود شد. بلکه باید چشم‌اندازهای جدیدی را بررسی کرد و به دنبال راهکارهایی بود که در هر شرایطی، فرصت‌های رشد و توسعه را فراهم کنند.
این رویکرد آینده‌پژوهی به سیاست‌گذاران و اقتصاددانان کمک می‌کند تا با ذهنی باز و آماده، به استقبال چالش‌های ناشناخته بروند و برنامه‌ریزی اقتصادی را بنیان گذارند که نه تنها در حال حاضر، بلکه در آینده‌ای نامعلوم نیز پایدار و موفق باشد.
.jpeg)
_1td1.gif)
