به گزارش سرمایه فردا، هوش مصنوعی به مرحله‌ی از نبوغ رسیده که بازی شطرنج را از انسان می‌برد اما شخصیت‌ها را تشخیص نمی‌دهد و نمی‌تواند زوج یابی کند.
چرا هوش مصنوعی که در هر بازی شطرنجی برنده می شود، نمی‌تواند یک دوست یا همسر خوب برای هر فردی پیدا کند؟
الگوریتم‌‌‌های بازی شطرنج به‌‌‌گونه‌‌‌ای طراحی شده‌‌‌اند که می‌توانند از طریق بررسی میلیاردها حرکت احتمالی، حرکت طرف مقابل را پیش‌بینی کنند، اما نمی‌توانند همین کار را در مورد دوستی انجام دهند. چرا؟
یک تفاوت مهم و اساسی بین بازی‌‌‌هایی مانند شطرنج و موضوعی مانند پیدا کردن شریک زندگی و عشق وجود دارد.
در شطرنج هر موقعیتی به‌‌‌صورت یک پروفایل در نظر گرفته می‌شود که بر اساس محل قرار گرفتن مهره‌‌‌ها بر روی صفحه شطرنج تعیین می‌شود.
در اینجا، برنامه شطرنج نیازی ندارد که در مورد محل درست قرار گرفتن مهره‌‌‌ها تصمیم بگیرد، چرا که پروفایل‌‌‌هایی وجود دارند که موقعیت مهره‌‌‌ها را مشخص می‌کنند و ابهامی در این میان وجود ندارد.
اما خارج از صفحه شطرنج، به‌‌‌عنوان‌‌‌مثال در رابطه دوستی و عشق، ابهامات بسیاری وجود دارد و نمی‌توان بر اساس پروفایل افراد در مورد آنها قضاوت کرد.
چون پروفایل لزوما یک شخص نیست و این همان چیزی است که اصل دنیای ثابت به آن اشاره می‌کند.
اصل دنیای ثابت به ما می‌‌‌گوید: «الگوریتم‌‌‌های پیچیده در موقعیت‌‌‌های ثابت و به‌‌‌خوبی تعریف‌شده خیلی خوب عمل می‌کنند؛ یعنی جاهایی که حجم عظیمی اطلاعات و داده وجود دارد. این در حالی است که هوش انسان به طور مداوم با موقعیت‌‌‌های مبهم و پیچیده روبه‌‌‌رو است و حتی اگر داده‌‌‌های اندکی در مورد موضوعی خاص وجود داشته باشد، باز هم می‌تواند به‌‌‌خوبی عمل کند.»
روابط عاطفی بین انسان‌‌‌ها مملو از ابهام و تغییر است و قوانین حاکم بر آن به طور پیوسته در حال نقض شدن هستند.
اصل دنیای ثابت فقط برای پیش‌بینی چیزهایی کاربرد دارد که ثابت و بدون تغییر بوده و ابهامی در آنها وجود ندارد.
هوش مصنوعی به مرحله‌ی از نبوغ رسیده که بازی شطرنج را از انسان می‌برد اما شخصیت‌ها را تشخیص نمی‌دهد و نمی‌تواند زوج یابی کند.
.jpeg)
_1td1.gif)
