با گسترش هوش مصنوعی، مرز میان نوشتن و تولید محتوا در حال محو شدن است؛ مقالاتی که به نام روزنامه‌نگاران منتشر می‌شوند اما در حقیقت ساخته‌ی ماشین‌اند، تهدیدی جدی برای اعتماد عمومی به رسانه‌ها و معنای اصیل روزنامه‌نگاری هستند. در عصر الگوریتم‌ها، صدای انسان نباید به حاشیه رانده شود.

به گزارش سرمایه فردا، هیچ‌کس دوست ندارد کالای تقلبی بخرد. حتی اگر کالایی به‌طور رایگان به فردی داده شود، باز هم کسی راضی نیست چیزی را دریافت کند که اصل و واقعی نباشد. ارزش هر کالا و هر اثر هنری، در اصالت آن است.

این روزها با گسترش هوش مصنوعی، نوع تازه‌ای از تقلب رواج یافته است. مقالات و گزارش‌هایی به‌نام روزنامه‌نگار یا نویسنده منتشر می‌شود که در حقیقت ساخته و پرداخته ماشین است نه اندیشه و تجربه انسانی. این نوشته‌ها در ظاهر حرفه‌ای و پر از واژه‌های درست و جمله‌بندی‌های منظم‌اند، اما تهی از روح و نگاه انسانی هستند.

قسمت بد ماجرا این است که این تحلیل‌ها را بعضا افرادی می‌نویسند که زمانی از نوشتن یک متن کوتاه عاجز بودند اما این روزها در دو روزنامه، تحلیل و گزارش به نامشان منتشر می‌شود.

البته تمیز دادن متن‌هایی که حاصل فکر و اندیشه روزنامه‌نگار است با متن‌هایی که از مغز ماشین‌ها خارج می‌شود، زیاد سخت نیست و آنها که دنبال واقعیت هستند، مسیر کشف حقیقت را آموخته‌اند.

امیدواریم سردبیران و دبیرانی که دلشان برای روزنامه‌نگاری می‌تپد، حواسشان را بیشتر جمع کنند و آدم‌های متقلب را از محیط خود دور کنند.

روزنامه‌نگاری فقط کنار هم چیدن کلمات یا بازنویسی اطلاعات نیست. روزنامه‌نگاری یعنی مشاهده، تحلیل، پرسش‌گری و شهامت روایت حقیقت. وقتی جای این فرایند انسانی را متن‌های ماشینی بگیرد، مخاطب در نهایت با چیزی روبه‌رو می‌شود که گرچه ممکن است شبیه خبر یا تحلیل باشد، اما اصالت و عمق ندارد.

اگر این روند ادامه پیدا کند، اعتماد عمومی به رسانه‌ها آسیب می‌بیند. مردم نمی‌خواهند صرفاً کلماتی بخوانند که الگوریتم‌ها ساخته‌اند؛ آن‌ها به دنبال صدای انسان هستند، صدایی که درد، امید، دغدغه و تجربه واقعی در آن جریان داشته باشد. همان‌طور که هیچ‌کس حاضر نیست ساعت تقلبی را به‌جای ساعت اصل بخرد، جامعه نیز نباید به متن‌های تقلبی به‌جای روزنامه‌نگاری واقعی راضی شود.

اکنون بیش از هر زمان دیگر، وظیفه روزنامه‌نگاران حفظ مرز میان اصالت و تقلب است. آن‌ها باید نشان دهند که ارزش نوشته‌هایشان نه در چیدمان منظم جمله‌ها که در حقیقتی است که روایت می‌کنند. رسانه‌ها نیز لازم است شفاف باشند و به مخاطب بگویند چه چیزی کار انسان است و چه چیزی ساخته ماشین. تنها در این صورت می‌توان از تخریب اعتماد جلوگیری کرد.

آینده روزنامه‌نگاری به انتخاب امروز ما بستگی دارد. یا به اصالت پایبند می‌مانیم و برای آن مبارزه می‌کنیم، یا میدان را به متن‌های تقلبی و ماشینی می‌سپاریم که تنها وسیله‌ای برای خودنمایی افراد شکست ‌خورده‌اند./ باشگاه روزنامه نگاران