به گزارش سرمایه فردا، اخراج مهاجران ریسک‌های زیادی برای کشورهای مهاجر پذیر دارد. نخست اینکه مهاجران سن کار هستند در کشورهای پیر با کمبود کارگر مواجه می‌شوند. دوم اینکه معادله عرضه و تقاضای کالا بهم میخورد.

به نظر می‌رسد مهاجران دیگر به اندازه گذشته در کشورهای مقصد مورد استقبال قرار نمی گیرند. بیش از نیمی از آمریکایی‌ها طرفدار بازگرداندن «همه مهاجرانی که به طور غیرقانونی در ایالات متحده زندگی می‌کنند» هستند.

این میزان در سال ۲۰۱۶ حدود یک سوم بود. در میان استرالیایی‌ها نیز فقط ۱۰ درصد طرفدار مهاجرت بیشتر هستند که کاهش شدیدی نسبت به چند سال پیش است.

اخراج گسترده مهاجران، البته به نفع تولید ناخالص داخلی سرانه خواهد بود. این شاخص، معیاری است که اقتصاددانان معمولاً استانداردهای زندگی را با آن ارزیابی می کنند.

با افزایش مهاجرت در سال های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳، تولید ناخالص داخلی به ازای هر نفر در بریتانیا و آلمان کاهش یافته و در کانادا نیز، تقریباً ۴ درصد نسبت به بالاترین میزان خود در سال ۲۰۲۲ کاهش داشته است.

این اتفاق به این دلیل رخ داده است که تازه واردان به طور متوسط مهارت کمتر و طبعاً درآمد کمتری نسبت به جمعیت ساکن دارند، این موضوع به این معنی نیست که آنها در صورت ادامه سکونت خود، نمی توانند حقوق بالایی داشته باشند.

اخراج مهاجران روی تولید سرانه اثر دارد

اگرچه این یک اثر مکانیکی است، با این حال، در کوتاه مدت کاهش مهاجرت می تواند جلوی افت تولید ناخالص داخلی سرانه کشور را بگیرد. اما این امر با هزینه های بلندمدت انجام می پذیرد.

با گذشت زمان، کشورهای ثروتمند که جمعیت سالخورده ای دارند، به کارگران بیشتری نیاز خواهند داشت که جوان و مشتاق کار باشند.

تعداد کمی از سیاستمداران در مورد اقداماتی مانند افزایش شدید سن بازنشستگی یا چگونگی کارآمدتر کردن مراقبت های بهداشتی صحبت نمی کنند.

اگرچه سرکوب مهاجرت ممکن است در حال حاضر حمایت سیاستمداران را جلب کند، با این حال، منطق اقتصادی به ما می‌گوید حفظ این موضع آینده‌ای کابوس‌وار به همراه خواهد داشت.

اخراج مهاجران ریسک‌های زیادی برای کشورهای مهاجر پذیر دارد. نخست اینکه مهاجران سن کار هستند در کشورهای پیر با کمبود کارگر مواجه می‌شوند. دوم اینکه معادله عرضه و تقاضای کالا بهم میخورد./دنیای اقتصاد