اختلافات داخلی بین جناح‌های سیاسی در ایران افزایش یافته است. حتی طیف‌های مختلف اصولگرایان هم متحد نیستند. به همین دلیل پزشکیان درخواست رفع اختلاف داخلی کرد.
به گزارش سرمایه فردا، مسعود پزشکیان هر جا مجال صحبت پیدا می‌کند، از ضرورت به پایان رسیدن اختلافات داخلی سخن می‌گوید.
به عقیده او شرایط کشور ایجاب می‌کند که گروه‌های سیاسی اختلافات را کنار بگذارند و با هم دست دوستی بدهند تا کشور از این شرایط سخت عبور کند. آقای پزشکیان اخیرا در گفت‌وگو با سایت رهبری گفته: «آنچه فوری و ضروری است، اوّل رفع اختلافات، دست به دست هم دادن و با هم پیش رفتن است. … اوّل باید در درون خودمان وحدت و انسجام ایجاد کنیم…»
پزشکیان در اولین جلسه هیات دولت چهاردهم نیز از اهمیت وفاق ملی گفت و تاکید کرد که اختلافات بین مسئولان برایش نامفهوم است زیرا «ریشه همه اختلافات و مشاجر‌ه‌ها هوای نفس است، بنابراین اگر تقوا داشته باشیم، اختلافات و دعواها از بین خواهد رفت.»
بسیاری از ناظران بر این عقیده‌اند که صدای دعواهای سیاسی بلندتر از همیشه است و به قول مسعود نیلی، سیاستمداران حواسشان نیست که در یک دریای طوفانی طی طریق می‌کنند. مسائل منطقه و مسائل داخلی، شرایط خطرناکی ایجاد کرده و همه نیروهای فکری باید کمک کنند که مسائل کشور به درستی حل‌وفصل شود. به همین دلیل است که مسعود پزشکیان اصرار دارد که تمام افراد و گروه‌های فعال و موثر در کشور باید برای ایجاد وفاق تلاش کنند.
هزینه‌های اختلافات داخلی در کشور
برخی تحلیلگران راهبرد پایان اختلاف را برای آینده کشور مفید و ضروری می‌دانند اما برخی معتقدند اگرچه این راهبرد، اخلاقی و قابل احترام است اما ضمانت اجرایی ندارد چون گروه‌های ذی‌نفع صرفاً با نصیحت یا دعوت به رعایت اخلاق، تولید تنش را متوقف نمی‌کنند.
از منظر اقتصاد سیاسی، ریشه بسیاری از درگیری‌های سیاسی تحمیل هزینه گروه‌ها به جامعه یا کسب منفعت از سوی آنان است، که با مقاومت گروه‌های دیگر مواجه می‌شود. نکته اصلی همین‌جاست. چرا باید افراد و گروه‌هایی که نفعشان در بد بودن شرایط است، داوطلبانه از این شرایط کنار بکشند و از «مفت‌سواری» منصرف شوند؟
زمان مناسب، هزینه غیر قابل پیش‌بینی
از هر زاویه‌ای که به مسائل کشور نگاه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که امروز بیش از هر زمان دیگری، نیازمند همگرایی و همدلی هستیم و مقطع زمانی شروع به کار دولت، موقعیت مناسبی را برای کنار گذاشتن اختلافات ایجاد کرده است. رئیس‌جمهور پزشکیان در طول رقابت‌های انتخابات سعی کرد از خود چهره‌ای آرام و به دور از جنجال و نزاع عرضه کند و اکنون نیز در ادامه همان رفتار، تلاش دارد منادی صلح و همگرایی باشد.
این رفتار کم سابقه به حد زیادی در تغییر نگاه مخالفان اثرگذار بوده اما این کافی نیست. آقای پزشکیان باید بتواند این همدلی را از درون نظام حکمرانی آغاز کند و نزاع مخرب و فرصت‌سوز درون قدرت را به روابطی تعاملی با هدف حل و فصل ابرچالش‌های کشور تبدیل کند.
اما نکته مهم این است که علاوه بر تداوم راهبرد آشتی سیاسی از سوی آقای پزشکیان، طی کردن سیر و سلوک سیاسی آن نیازمند فرهنگ‌سازی و شکل‌گیری یک گفتمان جدید سیاسی است.
فرهنگ و گفتمانی که در گام نخست باید بر یکسری اصول و مبانی فکری تعریف شده و حل مسائل و چالش‌های موجود کشور صرفاً شعاری نباشد زیرا چه‌بسا هر روشی بدون در نظر گرفتن علم سیاست و احزاب، ممکن است رئیس‌جمهور جدید را در آینده‌ای نزدیک در دام حقه‌های سیاسی و دسیسه‌های جریان‌های مخالفش که چندان دل خوشی از او و همراهانش ندارند بیندازد.
اقتصاددانان معتقدند یکی از عناصر بنیادین منطق اقدام جمعی (مشترک) پایان بخشیدن به سواری مجانی است و بزرگ‌ترین ماموریت دولت و مهم‌ترین شاخص کارایی آن، جلوگیری از سواری مجانی عده‌ای اندک باشد و تا زمانی که مفت‌سواری ممکن است.
کارایی و بهره‌وری ملی حاصل نمی‌شود. مسئله اصلی کشور شناسایی سیاست‌هایی است که برای عده‌ای سواری مجانی به ارمغان می‌آورد و باید کاری کرد که این عده اندک، هزینه‌های خود را پرداخت کنند. این در حالی است مسعود پزشکیان بر راهبرد پایان اختلافات سیاسی تاکید دارد که تا حدود زیادی مغایر با این دیدگاه است.
آقای پزشکیان باید بداند مجبور کردن افرادی که برای مدت‌های طولانی مفت‌سواری کرده‌اند برای پایان سواری مجانی یا پرداخت هزینه آن، کاری دشوار است.
اختلافات داخلی بین جناح‌های سیاسی در ایران افزایش یافته است. حتی طیف‌های مختلف اصولگرایان هم متحد نیستند. به همین دلیل پزشکیان درخواست رفع اختلاف داخلی کرد./تجارت فردا
.jpeg)
_1td1.gif)
