لباس ورزشکاران نشانه هویت ملی همان کشور در المپیک است. نمایندگان ایران در المپیک پاریس نشانی از فرهنگ و تمدن با خود نداشتند.

به گزارش سرمایه فردا، المپیک غیر از رویدادی ورزشی گردهمایی فرهنگ‌ها و ملیت‌های گوناگون است. فرصت ذی‌قیمتی که حکمرانان فرهنگی و ورزشی یک کشور با زیرکی می‌توانند برای معرفی فرهنگ و تاریخ خود از آن بهره‌برداری کنند.

لباس ورزشکاران در این رویداد مهم بهترین نماد اصالت و تاریخ یک کشور است. در این میان، تیم شرکت‌کننده ایرانی با یک لباس ساده سفید و سیاه که بیشتر شبیه به لباس‌های کادر درمانی بود، در این دوره ظاهر شد.

لباس ورزشکاران ایرانی که – می‌توانست با رنگ‌های سبز و قرمز و سفید پرچم و یا الهام‌گرفته از سبک لباس‌های سنتی رنگارنگ و تزیین‌شده با انواع هنر دست‌دوزی‌شده ایرانی باشد- کج‌سلیقگی برگزارکنندگان ایرانی را نشان می‌دهد.

استفاده از یک فرصت تاریخی- ورزشی که می‌توانست حامل پیامی برای سایر کشورها در جهت معرفی فرهنگ و سنت و هنر ایرانی باشد، با کج‌سلیقگی و سهل‌انگاری و ساده‌پنداری در شناخت یک رویداد مهم، از دست رفت.

فرانسه در این دوره از نماد عروسکی قرمز، در معرفی تاریخ خود استفاده کرده است؛ نمادی که الهام‌گرفته از کلاه فریژی و پس از انقلاب فرانسه نماد آزادی است و اغلب در تصویرها و تندیس‌های ماریان، الهه فرانسه، دیده می‌شود.

ایران نمادهای بزرگ اسطوره‌ای تاریخی و ادبی فراوانی دارد؛ از آرش و سیاوش، تا کوروش و داریوش، از حافظ و خیام تا نیما و فروغ.

هم در معرفی و نماد شکلی ایران به خطا رفته‌ایم و هم در افزایش ۵نفر رماندگان و ورزشکاران پناهنده‌مان در المپیک توکیو به ۱۴نفر در المپیک فرانسه.

از طرفی در جهانی که برندها در عالم اقتصاد و شاخه.های مختلف یکه‌تازی می‌کنند، ایران نه‌تنها عاجز از معرفی برندی ایرانی است؛ بلکه نتوانسته با بستن قرارداد با یک برند مطرح جهانی درآمدی حاصل نماید.

بهترین عرضه جهانی صنعت مد زمان المپیک است و برندها منفک از این صنعت نخواهند بود؛ چنانچه  «رالف لورن» طراح لباس‌های آمریکایی و  «برلوتی» طراح لباس‌های ورزشکاران فرانسوی است و «بهترین لباس تاریخ المپیک» به ورزشکاران مغولستانی تعلق گرفته است. نام دو خواهر طراح مغول «میشل و امازونکا» این روزها بر سر زبان‌هاست.

ایران بزرگ با گذشته بلند فرهنگی اما فاقد برنامه و با دیدی محدودنگرانه و با عدم شناخت و بهره از ابزارهای دیپلماسی فرهنگی و تاریخ غنی خود در فرصت پیش‌آمده، ناگزیر از انتخاب دو رنگ سیاه و سفید! در جهان رقابتی و دیجیتال و رنگارنگ کنونی است.

لباس ورزشکاران نشانه هویت ملی همان کشور در المپیک است. نمایندگان ایران در المپیک پاریس نشانی از فرهنگ و تمدن با خود نداشتند.