مدیران صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند از ابزارهای مختلف سرمایه‌گذاری در یک استراتژی بازده مطلق استفاده کنند.

به گزارش سرمایه فردا، علی مظفری : با وجود ابهاماتی که در توصیف صندوق‌های پوشش ریسک وجود دارد، می‌توان آن‌ها را به دو دسته اصلی تقسیم کرد: صندوق‌های با بازده مطلق و صندوق‌های جهت‌دار. در ادامه تفاوت‌های بین این دو نوع صندوق را توضیح می دهم.
صندوق‌های بازده مطلق: گاهی اوقات به این نوع صندوق‌ها “صندوق‌های غیرجهت‌دار” هم گفته می‌شود. یک صندوق بازده مطلق طراحی شده است تا بازدهی ثابتی ایجاد کند، صرف‌نظر از اینکه بازار چه وضعیتی دارد. آلفرد وینسلو جونز اولین صندوق پوشش ریسک خود را با این هدف مدیریت می‌کرد، اگرچه استراتژی خرید طولانی مدت و فروش های کوتاه مدتی که او استفاده می‌کرد، فقط یکی از روش‌های متعددی بود که به او بازدهی پایدار می‌داد.
اگرچه صندوق‌های بازده مطلق نزدیک به روح اصلی صندوق‌های پوشش ریسک اولیه هستند، برخی از مشاوران و مدیران صندوق ترجیح می‌دهند از عنوان “صندوق بازده مطلق” به جای “صندوق پوشش ریسک” استفاده کنند. دلیل این تغییر عنوان این است که صندوق‌های پوشش ریسک به نظر می‌آید خیلی تهاجمی و پرریسک هستند، در حالی که صندوق‌های بازده مطلق طراحی شده‌اند تا آرام و پایدار باشند. در واقع، این عنوان فقط یک مسئله سلیقه‌ای است.
یک استراتژی بازده مطلق بیشتر برای سرمایه‌گذار محافظه‌کاری مناسب است که می‌خواهد ریسک پایینی داشته باشد و در عوض حاضر است از مقداری بازده صرف‌نظر کند. مدیران صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند از ابزارهای مختلف سرمایه‌گذاری در یک استراتژی بازده مطلق استفاده کنند.

بازدهی صندوق‌های پوشش ریسک مطلق

برخی می‌گویند که صندوق‌های بازده مطلق بازدهی مشابه اوراق قرضه دارند، زیرا مانند اوراق قرضه، بازدهی این صندوق‌ها نسبتاً ثابت و نسبتاً پایین است. هدف بازدهی یک صندوق بازده مطلق معمولاً بالاتر از نرخ بازده بلندمدت اوراق قرضه است. هدف معمول بازدهی برای یک صندوق بازده مطلق بین ۸ تا ۱۰ درصد در آمریکا است که بالاتر از نرخ بازده بلندمدت اوراق قرضه و پایین‌تر از نرخ بازده بلندمدت سهام است.
صندوق‌های جهت‌دار: صندوق‌های جهت‌دار صندوق‌های پوشش ریسکی هستند که به‌طور کامل پوشش ریسک انجام نمی‌دهند. مدیران این صندوق‌ها مقداری از سرمایه خود را در بازار نگه می‌دارند، اما تلاش می‌کنند تا بازدهی بیشتری نسبت به ریسکی که می‌پذیرند به دست آورند. از آنجایی که صندوق‌های جهت‌دار همچنان به بازار سهام وابسته هستند، گفته می‌شود که بازدهی مشابه سهام دارند. بازدهی این صندوق‌ها ممکن است از سالی به سال دیگر ثابت نباشد، اما احتمالاً در طولانی‌مدت بالاتر از بازدهی صندوق‌های بازده مطلق خواهد بود.
صندوق‌های جهت‌دار صندوق‌هایی هستند که برای بازدهی‌های دو یا سه‌برابری نسبت به بازار سهام خبرساز می‌شوند. مدیران این صندوق‌ها ممکن است پوشش ریسک زیادی انجام ندهند، اما بازدهی‌هایی دارند که سرمایه‌گذاران بالقوه را به هیجان می‌آورند.
یک استراتژی جهت‌دار بیشتر برای سرمایه‌گذاران تهاجمی مناسب است که حاضرند مقداری ریسک بپذیرند تا در عوض بازدهی بالقوه بالاتری به دست آورند.